Positively Positive Hardcore Fest και για το 2015 και φυσικά δεν γινόταν να το χάσουμε. Έτσι την περασμένη Παρασκευή βρεθήκαμε να κατεβαίνουμε για άλλη μια φορά τα σκαλιά του Αn Club.
Aνταπόκριση: Γιώργος Τζώρτζης / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Η έναρξη της βραδιάς ήταν από τους ‘δικούς μας’ Blame Kandinsky οι οποίοι προσπάθησαν να ζεστάνουν τον σχεδόν άδειο μέχρι εκείνη την ώρα χώρο. Post hardcore μαζί με άφθονο math και βοθροφωνητικά ήταν τον τρίπτυχο του ήχου της μπάντας. Norma jean-έικα περάσματα για άφθονο ξυλίκι και κοψίματα με άψογο μέτρημα. Η μπάντα φάνηκε καλά προβαρισμένη και έτσι κατάφερε να δώσει τον καλύτερο της εαυτό. By the way, ωραία διασκευή πάνω στους Doors (“Break on Through”).
Στη συνέχεια την σκηνή κατέλαβε το τρίο από την Ρωσία που ακούει στο όνομα Materic. Post hardcore ανάμεικτο με post rock έχοντας μέσα πολλές Nirvan-ιές. Απόλυτα δεμένοι μεταξύ τους και με μία Fender Jaguar που σε σημεία φλέρταρε με τον Thurston Moore των 80’s έδειξαν το πώς γίνεται σωστά μια δουλειά. Για μένα ίσως η καλύτερη εμφάνιση του φετινού fest.
Kαθώς η ώρα περνούσε και είχαμε αρχίσει να ζεσταινόμαστε, οι Soundkrash ανέβηκαν στη σκηνή για να μας σφυροκοπήσουν με το hardcore τους για περίπου μισή ώρα. Breakdowns και γρήγορα σημεία βασισμένα στο δρόμο που χάραξε το Αμερικάνικο hardcore. Με εμφανείς επιρροές από μπάντες όπως οι Hatebreed και οι Terror, έδωσαν ότι καλύτερο είχαν και έκαναν αισθητή την παρουσία τους, σαν να σου λέγανε “I’m here to stay”. Μοναδικό μείον τα τύμπανα, τα οποία μάλλον θέλουν ακόμα δουλίτσα.
Οι Never-Trust ήταν η προτελευταία μπάντα που παρακολουθήσαμε. Ηardcore για ακόμα μία φορά με αρκετά δυναμικό παίξιμο, αν και νομίζω ότι κάτι έλειπε από το συγκεκριμένο σχήμα γιατί μετά τα πρώτα λεπτά άρχισα να βαριέμαι λίγο. Παρ’όλα αυτά, αν θες να κοπανηθείς και να πιεις μερικές βαρελίσιες, τα παιδιά είναι μια χαρά.
Το κλείσιμο της βραδιάς έφερε στην σκηνή τους Σουηδούς No Omega. Αφού μας ζήτησαν ευγενικά να μην καπνίζει το κοινό μπροστά στην σκηνή για να μην πονέσουν τα λαιμουδάκια και τα ματάκια τους, ξεκίνησαν να μας βομβαρδίζουν με το hardcore τους. Γρήγοροι ρυθμοί για πολύ moshpit και ένας frontman γεμάτος ενέργεια πηγαινοερχότανε στη σκηνή δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό. Η συγκεκριμένη μπάντα θεωρώ πως θα έκανε ωραίο duo περιοδεύοντας με τους Mantar. Το απόλυτο combo αγνού και τίμιου ξυλικίου! Εντούτοις, σαν headliners του συγκεκριμένου fest τα πήγαν πολύ καλά.
Θένξ Wak, ως το επόμενο λοιπόν.