Την Τετάρτη 7 Ιουνίου θα απολαύσουμε στα πλαίσια του Release Athens 2023 τους αγαπημένους symphonic metallers Nightwish, οι οποίοι επισκέπτονται για 4η φορά τη χώρα μας. Στα πλαίσια της εμφάνισης αυτής, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε μερικές αράδες στην ιστορική πορεία των Φινλανδών. Η πρώτη μου σκέψη για μια worst-to-best λίστα με τις εννέα δισκογραφικές δουλειές του συγκροτήματος ξεπεράστηκε γρήγορα, αφού το βρήκα υπερβολικά δύσκολο και πιθανόν άδικο. Η τελική κρίση ήρθε αμέσως μετά, και ήταν μια απόφαση στιγμής. Σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, τις πέντε σημαντικότερες στιγμές της μπάντας, μια must have λίστα albums αν θέλετε, από τα οποία ελπίζουμε να ακούσουμε πολλά κομμάτια στη μαγική καλοκαιρινή βραδιά που έρχεται.
1. Oceanborn (1998)
To “Oceanborn”, που αποτελεί το επόμενο βήμα μετά το ντεμπούτο “Angels Fall First”, βρίσκει τους Φινλανδούς σε νέα μουσικά μονοπάτια, και συγκεκριμένα σε έναν μελωδικό, γρήγορο και σύγχρονο power ήχο, που σε συνδυασμό με τα οπερετικά φωνητικά της Tarja Turunen δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Η μπάντα ψάχνει, φυσικά, τα πατήματά της, και θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το “Oceanborn” σαν ένα ακατέργαστο διαμάντι. Οι κιθάρες ξερνάνε φωτιά, τα πλήκτρα ζωγραφίζουν μοναδικές εικόνες, και η Tarja μπορεί πλέον να αναδείξει τις φωνητικές της δυνατότητες με ευελιξία, προσαρμοστικότητα, χάρη αλλά και ωμή δύναμη. Στον δίσκο αυτόν υπάρχουν ιστορικά κομμάτια, όπως τα “Stargazers”, “Gethsemane“, “Passion and the Opera“ και το προσωπικά αγαπημένο μου “The Riddler”. Το “Oceanborn” κλείνει με μια από τις πιο συναισθηματικά δυνατές συνθέσεις που έχουν γραφτεί ποτέ, το μοναδικό “Sleeping Sun”, που έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη κάθε μουσικόφιλου ανά τα χρόνια.
2. Wishmaster (2000)
Tο “Wishmaster” του 2000 αποτελεί τη φυσική εξέλιξη και συνέχεια του “Oceanborn”, και με αυτό οι Φινλανδοί φτάνουν στο peak της power metal εποχής τους. Αποτελεί, μάλιστα, το πρώτο album τους με το οποίο έφθασαν στο νούμερο 1 των charts της πατρίδας τους (κάτι που μελλοντικά πέτυχαν και με την υπόλοιπη δισκογραφία τους). Το ομώνυμο κομμάτι με θεματολογία φαντασίας αποτελεί μια από τις καλύτερες και πιο catchy συνθέσεις τους, και συνοδεύεται επάξια από άλλους διαχρονικούς ύμνους όπως τα “She Is My Sin”, “Come Cover Me”, “Fantasmic” και “Dead Boy’s Poem”. Η μπάντα βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και οι συνθέσεις είναι άμεσες, ποικιλόμορφες, και πλημμυρισμένες με μαγευτικές μελωδίες. Στιχουργικά, οι Nightwish ασχολούνται με fantasy θέματα, αλλά και με τη χαμένη παιδικότητα και αθωότητα, ένα κεφάλαιο που θα αγγίξουν ξανά στα μετέπειτα χρόνια της πορείας τους.
3. Once (2004)
Κατά γενική ομολογία, μιλάμε ίσως για το πλέον αγαπημένο album των fans της Φινλανδών. Η μπάντα έχει περάσει πια στη gothic/ατμοσφαιρική της εποχή, και το “Once” τους κάνει ευρέως γνωστούς στο μουσικόφιλο κοινό. Αποτελεί ένα album προσεγμένο έως και την τελευταία του λεπτομέρεια, με συνθέσεις γεμάτες ένταση, συναίσθημα, συμφωνικό δράμα και σκοτεινό ρομαντισμό. Η μπάντα γεμίζει ασφυκτικά τα στάδια στις live εμφανίσεις της, ενώ κομμάτια που περιλαμβάνονται εδώ όπως τα “Dark Chest Of Wonders”, “Nemo” και “Ghost Love Score” γίνονται ύμνοι στα χείλη κάθε μεταλλά, και καταφέρνουν να αγγίξουν κάθε ικμάδα ύπαρξης, καρδιάς και ψυχής. Αν αποφασίσετε να αποκτήσετε ένα και μοναδικό album των Nightwish, πιστέψτε με, αυτό είναι το “Once” ακόμη και τώρα, σχεδόν 20 ολόκληρα χρόνια από την ημερομηνία κυκλοφορίας του. Δυστυχώς αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της Tarja με το συγκρότημα.
4. Imaginaerum (2011)
Το “Dark Passion Play” του 2007 ήταν ένα άνισο album. Πιστεύω ακράδαντα πως είχε γραφτεί για την Tarja και όχι για την, ομολογουμένως αξιέπαινη, αντικαταστάτρια της Anette Olzon. Το “Imaginaerum”, λοιπόν, ήρθε έστω και καθυστερημένα να διορθώσει την κατάσταση και να επαναφέρει την τάξη. Πρόκειται για έναν δίσκο που ταιριάζει γάντι στην Anette, η οποία βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, ορεξάτη και πανέτοιμη να κλείσει στόματα, αφού πλέον νιώθει «σαν στο σπίτι της». Η μπάντα αποδίδει τα μέγιστα σε ένα album υπερπλήρες, καλοχτισμένο, βαθυστόχαστο και φιλόδοξο όσο ποτέ άλλοτε. Το θεατρικό στοιχείο είναι πιο έντονο από ποτέ (“Ghost River”), ενώ παρέα με τις folk επιρροές (“I Want My Tears Back”), σε σημεία έχουμε και jazz περάσματα (“Slow, Love, Slow”), στην πλέον πειραματική δουλειά της μπάντας έως τότε. Δυστυχώς, το μέλλον βάφτηκε με μουντά χρώματα, αφού η βροντερή αποχώρηση της Anette ήρθε να προστεθεί στην αντίστοιχη της Tarja μερικά χρόνια πριν, και να θέσει την ύπαρξη της μπάντας υπό αμφισβήτηση.
5. Endless Forms Most Beautiful (2015)
Δυσκολεύτηκα πολύ να επιλέξω ανάμεσα στα “Endless Forms Most Beautiful” και “Human. :||: Nature.” για το συγκεκριμένο άρθρο, καθώς οπωσδήποτε έπρεπε να γράψω και δυο λόγια για τη νέα μουσική κατεύθυνση της μπάντας, μετά την έλευση της Floor Jansen. Το παρόν δισκάκι επιλέχθηκε, κυρίως, επειδή αποτελεί το ξεκίνημα της καλλιτέχνιδος με το συγκρότημα, αν και είχε δώσει τα διαπιστευτήριά της συμμετέχοντας σε περιοδείες ανά τον κόσμο, και τραγουδώντας με απόλυτη επιτυχία όλα τα κλασικά κομμάτια των Φινλανδών. Το “Endless Forms Most Beautiful” βρίσκει τη μπάντα να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε γνώριμους ήχους και κάποια, ελάχιστα, νεωτεριστικά στοιχεία, που δεν αρκούν όμως στο να δώσουν αυτό το «κάτι», ώστε να κάνουν το μουσικό τούτο πόνημα να ξεχωρίσει ανάμεσα στη μάζα. Η πίπιζα του Donockley έχει πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ, αφού τα folk στοιχεία πλέον αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ήχου της μπάντας. Η Floor ανταποκρίνεται εξαιρετικά σε σαφώς πιο οπερετικές φόρμες σε σχέση με την Anette, και το album κυλά ευχάριστα έως το τέλος, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει. Φυσικά, στο φινάλε το “The Greatest Show On Earth“ αποτελεί μια αξιομνημόνευτη 25λεπτη σύνθεση, πολύπλοκη, επική και εντυπωσιακά ικανή από μόνη της να δηλώσει ηχηρά πως οι Nightwish είναι ακόμη εδώ, και θα μας απασχολούν ευχάριστα για πολλά χρόνια ακόμη.
