Ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει μια χρονιά είναι (σχεδόν) πάντα ένα πάρτυ και αυτό ακριβώς ήταν και το High Voltage Celebration του Metal Hammer. Τέτοιες βραδιές έχουν μια σημαντική διαφορά από τις συνηθισμένες συναυλίες. Έχουν περισσότερο το χαρακτήρα γιορτής παρά live. Το σημαντικότερο δεν είναι το να μην γίνουν λάθη, να είναι οι μπάντες αψεγάδιαστες κτλ. Αυτό που μετράει είναι να περάσουν όλοι καλά μέσα σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα, να πιούμε, να γελάσουμε, να χαβαλεδιάσουμε και αν απολαύσουμε την αγαπημένη μας μουσική.
Ανταπόκριση: Άρης Πολιτόπουλος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Την βραδιά άνοιξαν οι Rollin’ Dice, ακριβώς στην ώρα τους (20:15). Το σαμπαθίζον heavy metal τους ήταν ιδανικό για να ζεσταθεί το κοινό που ήδη είχε γεμίσει ασφυκτικά το Academy live. Ορεξάτοι, με καλή σκηνική παρουσία, μας παρουσίασαν κομμάτια από το ντεμπούτο τους “Way to the Sun”. Η μπάντα σίγουρα έχει προοπτικές αλλά, στα πλαίσια πάντοτε της καλοπροαίρετης κριτικής, θα πω ότι χρειάζονται δουλειά ακόμα για να δέσουν επαρκώς για τέτοιου επιπέδου εμφανίσεις, ειδικά το ρυθμικό μέρος. Ωστόσο ο κόσμος τους αγκάλιασε και θα περιμένουμε να ακούσουμε περισσότερα από αυτούς στο μέλλον.
Για τους Villagers of Ioannina City και τις ζωντανές τους εμφανίσεις δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί που δεν έχει ήδη γραφτεί. Όποιος έχει κάνει το λάθος να μην πάει σε συναυλία τους θα πρέπει να το διορθώσει με την πρώτη ευκαιρία. Η μπάντα σε μεγάλη φόρμα, μας έστειλε με ένα setlist που είχε τα πλέον αγαπημένα, όπως τα “Zvara”, “Ti kako”, “Karakolia” και άλλα. Η δε διασκευή του “Lex Talionis” των Rotting Christ ήταν μια συναυλιακή εμπειρία. Το κοινό τους αποθέωσε και οι φωτοβολίδες διαδέχονταν η μια την άλλη ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα. Η μπάντα έχει την θέση που της αξίζει στην καρδιά του κόσμου και φαίνεται από τα συνεχόμενα sold out shows τους.
Είχε έρθει η ώρα για τους γέρους όπως είπε και ο Κώστας Χρονόπουλος. Ο λαός έχει διάφορες εκφράσεις και παροιμίες περί νέων και γέρων. Ο νέος είναι ωραίος μεν, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς. Τόπο στα νιάτα από τη μια, η γριά η κότα έχει το ζουμί από την άλλη. Ωστόσο οι Nightstalker καταφέρνουν κάτι που λίγες μπάντες μπορούν να κάνουν. Μας ενώνουν όλους σε μια γροθιά. Θέλω να πω ότι η επιλογή αυτών των δύο συγκροτημάτων για αυτό το πάρτυ ήταν η καλύτερη δυνατή. Από τη μια οι σύγχρονοι ήρωες VIC και από την άλλη οι γερόλυκοι με μπροστάρη έναν ακούραστο και αλύγιστο Αργύρη. Η γιορτή του Metal Hammer ήταν μια πραγματική γιορτή της σύγχρονης ελληνικής σκηνής. Μιας σκηνής που βρίσκει έκφραση της ενότητας της μέσα από τον κοινό παρονομαστή του metal αλλά και της διαφορετικότητας που προσφέρει ο ίδιος ο ήχος.
Δεν θα σταθώ στην απόδοση των Nightstalker, κάθε εμφάνιση τους είναι εγγύηση. Όπως έγραψα και παραπάνω μικρολαθάκια και τέτοια δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει να περάσουμε όλοι καλά, και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να ακούς ζωντανά κομμάτια όπως το “Line”, “Just a Burn” ή το “Dead Rock Commandos”, με το κόσμο να τραγουδάει συνεχώς κάθε στίχο. Όπως και στους VIC οι φωτοβολίδες έδιναν και έπαιρναν και ο κόσμος χόρευε, “mosh”αρε και επιδιδόταν σε ανελέητο headbanging. Το κλείσιμο με “Children of the Sun” ήταν το απόλυτο επιστέγασμα μιας βραδιάς που μας έφερε όλους λίγο πιο κοντά. Μια δύσκολη χρονιά έφυγε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άντε και του χρόνου!