Οι Night Resident μόλις πριν μερικές εβδομάδες κυκλοφόρησαν ένα εξαιρετικό debut album, το οποίο και μας παρουσιάζουν απόψε το βράδυ στο Temple. Διαβάστε παρακάτω ποια είναι τα albums, που σύμφωνα με τους ίδιους, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου τους.
1.GHOST – Opus Eponymous (2010)
Φρέσκο και συνάμα τόσο γνώριμο. Από heavy metal μέχρι 70’s horror movie soundtrack μουσικές εδώ μέσα. Έρωτας με το διάολο και μια παραγωγή καθ’όλα παλιακή και υπέροχη. Η γνωριμία μας με τη διάνοια που λέγεται Tobias Forge.
2. BARONESS – Purple (2015)
Ένας υπέροχος δίσκος με άπειρες μελωδιές, μοναδική ατμόσφαιρα, στιχάρες και πολύ-πολύ ενδιαφέρουσες αρμονίες. Άλλη μια διάνοια εδώ, με το όνομα John Dyer Baizley.
3. THE CURE – Disintegration (1989)
Μόνο και μόνο για τον ήχο του μπάσου αυτός ο δισκός παίρνει άριστα. Πέρα από αυτό όμως είναι μια από τις πιό ολοκληρωμένες δουλειές των Cure με τις συνθέσεις να κυμαίνονται ανάμεσα στη μελαγχολία και τη χαρά με γαμάτες ενορχηστρώσεις και ωραία ζεστή παραγωγή.
4. BLACK SABBATH – Heaven And Hell (1980)
Μπορεί να μη το λες ακριβώς Sabbath αλλά περιέχει μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις όλων των εποχών. Οι μελωδικές γραμμές στη φωνή από αλλού, κιθάρες, μπάσα, το καθένα να τραβά το δρόμο του και να συναντιούνται όμως εκεί που πρέπει. Εδώ βλέπεις ότι ο Iommi δεν είναι μόνο ένα πράγμα.
5. METALLICA – Master of Puppets (1986)
Μέσος όρος χρόνου κομματιών γύρω στα 5-6 λεπτά. Παρά ταύτα δε θα βαρεθείς ποτέ. Θα τελειώσει και δε θα έχεις πάρει χαμπάρι τι σε χτύπησε. Riffology από τον Papa Het, υποβόσκουσες μπασογραμμές από τον Cliff, καταπληκτική lead δουλειά από Kirk και Papa και όσο και να κράζουν (haters be hatin’ κι έτσι), to the point drumming από τον κοντό της παρέας.
Όλα αυτά δημιουργούν πανέξυπνες ενορχηστρώσεις και μια απόκοσμη ατμόσφαιρα καθ’όλη τη διάρκεια του δίσκου με θεματολογία από πόλεμο και σκληρή πραγματικότητα μέχρι την άβυσσο του Lovecraft.
6. CORROSION OF CONFORMITY – Deliverance (1994)
Από τα πιό κλασσικά heavy rock album εκεί έξω. Groove παντού και πάντα, ακόμα και στα πιό αργά σημεία του δίσκου. Rock solos τα οποία είναι σα να ξεπηδάνε μπροστά από τα ηχεία σου και…RIFFs. Ο ορισμός της raw παραγωγής και Pepper στα καλύτερα του.
7. WITCHCRAFT – Legend (2012)
Παραγωγή παράδειγμα προς μίμηση. Αψεγάδιαστες συνθέσεις από την πρώτη μέχρι την τελευταία. Ίσως γι’αυτό του γύρισε το κεφάλι μετά.
8. FIELDS OF THE NEPHILIM – Elizium (1990)
Ο ορισμός της ατμόσφαιρας. Η δουλειά στις κιθάρες είναι εκπληκτική. Από το παικτικό, μέχρι τον ήχο τους. Οι μπασογραμμές του Pettitt σε συνδιασμό με τα εφέ που χρησιμοποιεί σε ταξιδεύουν στα υπέροχα και otherworldly σκηνικά που υφαίνουν οι κιθάρες με τη χαρακτηριστική βραχνάδα του McCoy να ολοκληρώνει το σκηνικό. Όλα αυτά τυλιγμένα σε μια παραγωγή από τα χεράκια του Andy Jackson. Διαμάντι.
9. ALICE IN CHAINS – Dirt (1992)
Μπορείς να βρείς τον ορισμό του Grunge σε αυτό το δίσκο. Τεράστια παραγωγή. Συνεχόμενες διφωνίες, riff που σου κολλάνε στο κεφάλι από την πρώτη ακρόαση και μπασοτύμπανο tight as fuck.
10. IRON MAIDEN – Killers (1981)
Δε χρειάζονται και πολλά λόγια για αυτό το album. Αγαπάμε κιθαριστική δουλειά, το μπάσο που οδηγεί και κόβει μέσα στην μίξη, καθώς και την αλήτικη, ελαφρώς ακατέργαστη φωνή του Di’Anno, την οποία έχει χρησιμοποιήσει για να φτιάξει πολύ ιδιαίτερες μελωδικές γραμμές.
10+1. GHOST – Prequelle (2018)
Bonus στη δεκάδα. Αν μπορούσαμε θα βάζαμε όλα τα album των Ghost. Το “Prequelle” είναι ένα έπος στα πάντα του. Το πως δένει το pop με το rock και το metal, ο στίχος που με τη χρήση μεταφορών αναφέρεται σε μια πληθώρα θεμάτων και μια φωνή με ιδιοφυή χρήση μελωδικών γραμμών και αρμονίας. Αψεγάδιαστη φυσικά και η παραγωγή. Ζεστή, μεγάλη, σφιχτή και πεντακάθαρη.