Και επιστρέφουμε στον τόπο του εγκλήματος ένα χρόνο μετά. Το open air Festival-ορόσημο της εγχώριας metal σκηνής έκλεισε φέτος τα 9 του χρόνια και δε μπορούσαμε να μην είμαστε εκεί. 16 μπάντες, μέσα σε δύο ημέρες συν ένα after midnight act, ήταν αυτό που είχε να προσφέρει ένα πολλά υποσχόμενο festival που ωριμάζει, μεγαλώνει και βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο, συναυλία με τη συναυλία. Για την ιστορία, τα συγκροτήματα που συμμετείχαν στην πρώτη μέρα ήταν οι: Lucky Funeral, Agnes Vein, Universe217, Acid Death, Show Your Face, Lunatic Medlar, The Voldera Cult, 3Fold Pain. Τα πράγματα φαίνονταν πιο μεγάλα, πιο οργανωμένα πιο…επίσημα, πάντα όμως με την αίσθηση ενός ωραίου metal summer party!
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης, Ειρήνη Παππά, Νίκος Σουλαντίκας, Άρης Ζαρκαδάκης, Αναστασία Παπαδάκη / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Πρώτο συγκρότημα της ημέρας ήταν οι 3Fold Pain, που βγήκαν γρήγορα γρήγορα στον καυτό ήλιο, έχοντας τον άχαρο ρόλο να παίξουν μπροστά σε περίπου 20 άτομα που ήταν μπροστά στη σκηνή εκείνη τη στιγμή και άλλους τόσους που έψαχναν για μπύρες, σουβλάκια και έριχναν τις χαιρετούρες τους με τον κόσμο. Η εμφάνισή τους όμως, χαρακτηρίστηκε από τη συνεχή κίνηση του τραγουδιστή τους, Anthony, επί σκηνής αλλά και από τις ικανότητες του drummer τους, Φοίβου Ανδριόπουλου που κατά τη γνώμη μου είναι από τους αρκετά ταλαντούχους που κυκλοφορούν εκεί έξω. Alternative metal χαρακτηρίζεται ο ήχος τους αλλά θέλει το άκουσμά του για να τους καταλάβεις πλήρως. Για εμένα, από τις πιο δυνατές μπάντες εκεί έξω σε συνθετικές ικανότητες και εύρος σκέψης. Μοναδική ατυχής επιλογή, σε μία πολύ καλή εμφάνιση, η διασκευή στο “Forest” των System Of A Down. Θα προτιμούσα κάτι πιο κοντά στον ήχο τους. Μία διασκευή σε Korn ή ακόμη και Deftones θα έβγαινε πιο εύκολα νομίζω.
Κάτω από τον καυτό ήλιο και λίγο μετά τις 18:00, στη σκηνή ανεβαίνουν τα γνώριμα πρόσωπα των The Voldera Cult. Με λίγο core, λίγο sludge, λίγο post αλλά πάνω απ’ όλα metal ήχο άφησαν για άλλη μια φορά τις καλύτερες εντυπώσεις. Μπορεί η ώρα να ήταν δύσκολη και μερικά τεχνικά προβλήματα να μην έλειψαν αλλά δεμένοι, γεμάτοι ενέργεια, με έναν τραγουδιστή που… όργωνε τη σκηνή και με ένα setlist βασισμένο στην πολύ καλή πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά που κυκλοφόρησε πρόσφατα, τα έδωσαν όλα και κατάφεραν να μας κάνουν να “αγκαλιάσουμε τη Λατρεία” και να περιμένουμε την επόμενη εμφάνισή τους.
Σειρά πήραν οι Lunatic Medlar οι οποίοι μόλις στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, “Finely Tuned Machine” και όντως έτσι είναι…τέσσερις πολύ καλοί παίκτες επι σκηνής, μέλη μπαντών όπως οι Universe217, Tardive Dyskinesia και Sun Of Nothing, οι Lunatic Medlar παρουσίασαν το sludge-ίζον heavy rock τους, βασισμένο πολύ στο groove αλλα και και σε συνεχόμενα και πολύ heavy riffs. Έφεραν αρκετό κόσμο κοντά στη σκηνή, κέρδισαν το χειροκρότημα, και δεν έχουν παρά να συνεχίσουν το πολύ ενδιαφέρον αυτό μουσικό πείραμα που παρουσιάζουν και να μην μείνει απλά ένα side project.
Show Your Face για τη συνέχεια, μετά την καταιγιστική εμφάνιση των Lunatic Medlar αλλά και των Voldera Cult. H ομάδα μπάσκετ από την Καρδίτσα, ήρθε στην Αθήνα (όλοι ήταν δύο μέτρα οι άτιμοι!) και αρκετοί δεν τους γνώριζαν με αποτέλεσμα να μην τους δώσουν την ευκαιρία να εμφανιστούν σε περισσότερο κόσμο. Η εμφάνισή τους συνοδεύτηκε από προβλήματα στον ήχο τους που διορθώθηκαν στη συνέχεια. Δε θα έλεγες όμως ότι αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το “Apnea” που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Λιγάκι αγχωμένοι και εμφανώς επηρεασμένοι από το ότι δεν τους ήξερε ο περισσότερος κόσμος, φάνηκαν. Τα πράγματα όμως βελτιώθηκαν όσο πέρναγε η ώρα και η διασκευή στους Machine Head (Davidian) ξεσήκωσε τον κόσμο που περίμενε πλέον την εμφάνιση των παλιοσειρών Acid Death…
…που είχαν μία έκπληξη για τον κόσμο που τους είδε, φέρνοντας ως guest το μέλος των Exciter, Robert Cohen. Οι Acid Death αφιέρωσαν αρκετά κομμάτια στο “Eidolon” album τους, που τους έφερε στην επιφάνεια μετά από πολλά χρόνια. Ευτυχώς, οι παλιοί υπάρχουν ακόμη και καταλαβαίνουν ότι υπάρχει χώρος για να συνυπάρξουν με τις νέες μπάντες. Στο σύνθημα του Σάββα αρκετός κόσμος βρέθηκε μπροστά από τη σκηνή για να τους παρακολουθήσει με αρκετούς γηραιότερους να φαίνεται ότι έχουν έρθει και αποκλειστικά για αυτούς. Το Motorhead medley με “Iron Fist” και “Overkill” δημιούργησε το πρώτο circle pit, έστω και μικρό, του απογεύματος, με τον μπασίστα των Exciter να συνοδεύει το συγκρότημα επί σκηνής. Μεστή εμφάνιση από τις παλιοσειρές του χώρου. Μας είπαν ότι θα βρεθούν στο “Metaldays” της Σλοβενίας, τους ευχόμαστε καλή επιτυχία. Οι πένες των Exciter που πιάσαμε, θα μείνουν στα…unexpected gifts!
Και μετά τους aggressive Acid Death περάσαμε σε κάτι διαφορετικό. Τα ηνία πήραν οι Universe217, και το μελωδικό doom τους αντήχησε στο χώρο. Ο κόσμος πολύς και η όρεξη ακόμα περισσότερη. Το εναρκτήριο “Stay” έδωσε το σύνθημα να αρχίσει ένα κοπάνημα που δε σταμάτησε μέχρι να κατέβει η μπάντα από τη σκηνή. Μια από τις καλύτερες εμφανίσεις των Universe από θέμα απόδοσης, ενώ από θέμα ήχου τα πράγματα ήταν περίφημα από τη 2η-3η σειρά που ακούγονται τα πάντα [και μάλλον όχι από την 1η που βρισκόμουν εγώ την περισσότερη ώρα]. Με σετλιστ όλα-τα-λεφτά και πραγματικά όλα τα κομμάτια που ήθελες να ακούσεις εκείνο το βράδυ [να μπαίνει το “Never” και να αναρωτιόμαστε “κιόλας;!”], μας καληνύχτησαν με ένα μέρος του “Swallow”, με τη συνοδεία των Agnes Vein πάνω στη σκηνή που μας εξέπληξε πολύ ευχάριστα και που ελπίζουμε να ξαναδούμε με το καλό και όταν οι δυο μπάντες ξαναβρεθούν μαζί.
Η αλήθεια είναι πως αυτό που περιμέναμε να ακούσουμε ήταν βουητά και feedback από τα monitors και τους ενισχυτές, λίγο κούρδισμα και τέλος. Οι Agnes Vein τελικά είχαν αντίθετη άποψη και προτίμησαν να προετοιμαστούν κάπως καλύτερα για τη δική τους ώρα πάνω στη σκηνή. Και δεν τους κατηγορώ. Έτσι κι αλλιώς το black-o-doom τους μας πήρε από τα μούτρα για τα επόμενα λεπτά χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Με κομμάτια από όλη τη δισκογραφική τους γκάμα, και μεγαλύτερη έμφαση στον τελευταίο θαυμάσιο δίσκο τους, “Soulship”, το τρίο από τη Θεσσαλονίκη τα έδωσε όλα με ιδιαίτερο πάθος αλλά και χαβαλέ. Τους χάρηκα και με το παραπάνω, μιας και είχαν μακράν καλύτερο ήχο από την προηγούμενη φορά που τους είχα δει. Εμφάνιση με τα όλα της που χειροκροτήθηκε επάξια από το κοινό.
Δεν θα διαφωνήσει κανείς πως οι Lucky Funeral παίζουν αυτό που ακριβώς χρειαζόταν για να κλείσει η βραδιά. Ένα groovy πειραματικό rock and roll. Αργήσαν να ακούσουν Faith No More και να βγάλουν τον καλύτερο τους δίσκο. Ας είναι. Εν έτει 2013 οι δημιούργησαν τον δίσκο που θα τους ξεχώριζε από τον βάλτο της λαβωμένης stoner σκηνής. Δεμένοι και παθιασμένοι. Ο Mike να καθαρίζει και να χρωματίζει καθώς και η κιθάρα να σιγόνταρει με τις Buzz-ικές δισαρμονίες. Μπάσο και τύμπανα να ηχούν παραδόξως και όλως περιέργως σαν μία δομημένη αρρυθμία. Για άλλη μια φορά όλος ο δίσκος (και με τα interludes παρακαλώ) παρουσιάστηκε στo κοινό που εκλιπαρούσε για ένα encore. Φτου σας.