Τη περίοδο που η local σκηνή έχει πάρει τα πάνω της, ανακαλύπτουμε συνεχώς νέες μπάντες για τις οποίες δεν είχαμε ιδέα. Στη μετά-covid εποχή (τι, όχι;) έχουμε πέσει πάνω σε εξαιρετικές κυκλοφορίες που γεννήθηκαν -ή ηχογραφήθηκαν- την περίοδο των lockdown και της υγειονομικής καραντίνας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή των Neo Teras.
Οι Neo Teras (ναι, τέρας) είναι μια indie rock μπάντα με έδρα την Αθήνα, και εδώ και λίγους μήνες μας έχουν κεράσει online το ντεμπούτο διαμαντάκι τους. Η τέχνη τους πατάει ξεδιάντροπα σε μοντέρνες noise-rock μουσικές φόρμες -βλέπε Metz, Girls In Synthesis κ.α-, αλλά και στα 90’s rock αντίστοιχα μοτίβα που όλοι αγαπήσαμε. Βέβαια, όλα αυτά συνδέονται με ένα ιδιαίτερο δικό τους συνθετικό twist, που τους βάζει με τη μία στον κατάλογο των group που πρέπει επειγόντως να τσεκάρουμε. Το Waning Days είναι μια υπέροχη, γεμάτη νεύρο και όρεξη κυκλοφορία, που αν και είναι φουλ στο distortion, τα πάντα δείχνουν οριοθετημένα δίνοντας χώρο σε όμορφες κιθαριστικές μελωδίες να κάνουν τη δουλειά τους. Μια συνθήκη ιδανική, που δεν τη συναντάς συχνά.
Με μέσο όρο το τρίλεπτο, τα εννιά κομμάτια του Waning Days δεν σου αφήνουν περιθώρια να διαλέξεις stand out tracks. Άντε, οριακά ίσως να σε κερδίσει το πανέμορφο ”In The End” που σε περιμένει στα μέσα του άλμπουμ. Κατά τ’ άλλα, η κυκλοφορία αυτή ακούγεται απ’ την αρχή μέχρι το τέλος κι πάλι απ’ την αρχή μέχρι να την αγαπήσεις (αν δεν το ‘χεις πάθει ήδη). Η παραγωγή είναι σε εξαιρετικά επίπεδα, τα τύμπανα δεν παίρνουν ανάσα, και τα όμορφα φωνητικά σε βάζουν με τη μία στο έντονο μουσικό ταξίδι τους. Ευτυχώς δηλαδή που άνοιξε η φάση με τις συναυλίες, και τους πήραμε χαμπάρι. Ωραίο κόλλημα.
