10 χρόνια Need λοιπόν… Δύο demos, τρία full-length, 1 dvd, πολλά live, είτε ως support, είτε ως συμμετέχοντες σε φεστιβάλ στο εξωτερικό και ενίοτε στο εσωτερικό, με ίσως τον καλύτερο progressive δίσκο που έχει βγάλει αυτή η χώρα. Όλα αυτά μας κάλεσαν να γιορτάσουμε παρέα την Κυριακή στο KooKoo κι εμείς ως οφείλαμε, ανταποκριθήκαμε.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν οι ορεξάτοι alternative metallers Serenity Broken με τον κόσμο να μην έχει μαζευτεί ακόμα. Θες ότι την ίδια μέρα είχε Mono και The Ocean; Θες ότι “η φάση” κινήθηκε προς Εξάρχεια μεριά; Ωστόσο, οι Serenity Broken ανέλαβαν να ζεστάνουν το κλίμα, αλλά δεν ξέρω αν τα κατάφεραν, καθώς εκείνη την ώρα το κοινό έφτανε σιγά σιγά στο ΚοοΚοο, μπαινόβγαινε και γενικώς δεν είχε μπει ακόμα σε “live mood”. Παρ’όλα αυτά, έβαλαν τα δυνατά τους και η εμφάνισή τους ήταν τουλάχιστον αξιόλογη.
Σειρά είχαν οι “βετεράνοι” -πλέον- της σκηνής Poem. Άνετοι και χαλαροί, με τον Προκοπίου για άλλη μια φορά σε εξαιρετική κατάσταση, έπαιξαν στο μισάωρο σχεδόν set τους, υλικό κυρίως από το επερχόμενο album τους, το οποίο ελπίζουν να βγει μέσα στο 2016, όπως είπαν. Αν κρίνω από ό,τι άκουσα θα είναι πολύ ενδιαφέρον. Κατά τα άλλα μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση, στα standards που έχουν θέσει και φροντίζουν να κρατάνε ψηλά κάθε φορά που εμφανίζονται.
Τηρώντας το χρονοδιάγραμμα κατά γράμμα, στις 22:00 ακριβώς οι Need πάτησαν στη σκηνή του KooKoo και για περίπου δύο ώρες μας ταξίδεψαν σε όλα αυτά που έχουν κάνει στα 10 χρόνια ζωής τους. Μέσα σε αυτές τις δύο ώρες ακούσαμε υλικό από όλη τη δισκογραφία τους, ακόμα και από ένα demo των early days της μπάντας! Έχοντας ως κεντρικό άξονα την τελευταία τους κυκλοφορία, μας πήγαιναν πίσω στο “Siamese God” και ακόμα πιο πίσω στις “Wisdom Machine” εποχές, αποδίδοντας κάθε κομμάτι σχεδόν στουντιακά. Ο Jon V. δε σταμάτησε να κινείται και σε συνδυασμό κυρίως με το Ravaya που έκανε ως συνήθως “τα δικά του”, έκαναν τη σκηνική παρουσία της μπάντας για άλλη μια φορά ιδιαίτερη και πολύ “fun-to-watch”. Τα φωνητικά του Αντώνη στα live είναι ακόμα καλύτερα απ’ ότι στο δίσκο και ο Βίκτωρας στο μπάσο είναι το λιγότερο επιβλητική παρουσία και μαζί με το Στέλιο είναι από τα καλύτερα rhythm section που εχω ακούσει τελευταία.
Ιδιαίτερη στιγμή για όλους ήταν αυτή κατα την οποία ο Voyager κάλεσε τους Κ.Κ. και Pete, το rhythm section της μπάντας μέχρι πριν λίγο καιρό, με το οποίο έχουν ηχογραφήσει τα μέχρι τώρα album τους, να πάρουν θέση και να παίξουν μαζί δύο κομμάτια (“Twinsoul” και “Soon”) και αυτό που ακούσαμε ήταν “σαν να μην πέρασε μια μέρα”. Μία ακόμα από τις εκπλήξεις που μας επιφύλασσαν ήταν ένα κομμάτι από διάδοχο του “Orvam: a song for home” που θα κυκλοφορήσει “όταν ο Jon V. αποφασίσει να ηχογραφήσει τα φωνητικά” -όπως μάθαμε- και το οποίο ήταν ένα πάρα πολύ καλό δείγμα για το τι ετοιμάζει η μπάντα. Για το τέλος μας κράτησαν όπως πάντα το ομώνυμο κομμάτι από την τελευταία τους δουλειά, το “Οrvam”. Το μόνο που θα σας πω είναι ότι κάποια στιγμή ΠΡΕΠΕΙ να τους δείτε live να παίζουν αυτό το κομμάτι. Έστω αυτό. Κλισέ μεν, αλλά τα λόγια περιττεύουν στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Και εις άλλα με υγεία παιδιά! Και στα 20, και στα 30 και στα 40! Εμείς εκεί θα είμαστε!