Με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων των Need, σίγουρα πολλοί θα τους ρώτησαν τι έχουν να θυμούνται περισσότερο από αυτές τις δύο δεκαετίες. Αλλά επειδή την ανταπόκριση τη γράφω εγώ και όχι εκείνοι, τώρα ήρθε η σειρά μου.
Ανταπόκριση: Αναστασία Παπαδάκη / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου
Τους ανακαλύπτω το καλοκαίρι του 2010, ένας έρωτας γεννιέται και τρέχω να τους δω για πρώτη φορά ζωντανά στο 7 Sins, μόλις λίγους μήνες αργότερα. Και το επόμενο καλοκαίρι που έπαιξαν στο Sonisphere Festival, ήμουν εκεί, ανεβασμένη στους ώμους ενός γνωστού μου, να τραγουδάω δυνατά το “Lie Before You Sleep” και οι καημένοι να αναρωτιούνται ποιο είναι αυτό το κοριτσάκι που ξέρει απ’ έξω τους στίχους. Η γνωριμία μας δεν άργησε να έρθει και έπειτα γίναμε συνεργάτες και κάναμε παρέα και κάπως έτσι όλη η ενήλικη ζωή μου κατέληξε να έχει soundtrack τους Need. Μέχρι και περιοδεία πήγαμε μαζί το 2022! Λειψή μεν, αλλά λίγοι έχουν να λένε ότι το έκαναν αυτό με την αγαπημένη τους μπάντα δε.
Εκεί που θέλω να καταλήξω λοιπόν, είναι ότι σε αυτό το live report δε θα διαβάσετε αν οι Need έπαιξαν άρτια, αν το rhythm section (Αντώνης, Στέλιος και Βίκτωρας) ήταν δεμένο, αν ο υπερταλαντούχος Ravaya (κιθάρα) μας έδειξε τη γλώσσα του κι αν η φωνή της μπάντας (Jon Voyager) απέδωσε τα μέγιστα. Γιατί πολύ απλά για μένα δεν έχει σημασία. Γιατί από την πρώτη κιόλας νότα του “Divine Drift” (αν δεν ακουστεί το demo, τι σόι πέρασμα από όλη τη δισκογραφία θα ήταν;) ήξερες ότι οι Need θα δώσουν τη ψυχούλα τους πάνω στη σκηνή και νομίζω ότι κυρίως αυτό ενδιαφέρει όχι μόνο εμένα και το υπόλοιπο κοινό τους, αλλά και κάθε άνθρωπο εκεί έξω που θέλει να απολαύσει μια συναυλία ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων.
Για δύο και κάτι – πολύ χορταστικές – ώρες ακούσαμε μερικά από τα πιο επικά κομμάτια σχεδόν απ’ όλα τους τα albums (πέρα από το “The Wisdom Machine” που τιμήθηκε στο πρώτο τους set, τον Μάρτιο), τραγουδήσαμε δυνατά, χειροκροτήσαμε ρυθμικά και ζητήσαμε – ή μάλλον απαιτήσαμε – δεύτερο, απρογραμμάτιστο, encore, το οποίο και μας προσφέρθηκε απλόχερα αφού ούτε οι ίδιοι τελικά ήταν αποφασισμένοι να κατέβουν από τη σκηνή. Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι επέλεξαν την – ως τώρα – μεγαλύτερη σε διάρκεια σύνθεσή τους, το “Hegaiamas” για προτελευταίο κομμάτι και έκλεισαν την εμφάνισή τους με το πολύ αγαπημένο “Lie Before You Sleep”, με τον Jon Voyager να παραδίδει μαθήματα headbanging;
Ξέρετε, όταν έχεις παρακολουθήσει ένα συγκρότημα δεκάδες φορές, λίγα πράγματα σε εκπλήσσουν. Η προσθήκη όμως του “Therianthrope” στο setlist ίσως να αποτελεί εξαίρεση, καθώς, όπως αναφέρθηκε, είχαν να το παίξουν από την παρουσίαση του δίσκου που ανήκει (το “Hegaiamas”, ντε!) πίσω στο 2017 και είμαι σίγουρη ότι με αυτή την εκτέλεση υπενθύμισαν στον κόσμο πόσο υπέροχο τραγούδι είναι. Είμαι σίγουρη ότι με αυτή τους την εμφάνιση υπενθύμισαν στον κόσμο πόσο υπέροχη μπάντα είναι.
Και στα επόμενα 20!
