Ελάχιστες μπάντες έχουν την ικανότητα να κρατούν τον ακροατή προσηλωμένο στον λαβύρινθο των riffs τους με τραγούδια που ξεπερνούν τα 15 λεπτά. Αδιαμφισβήτητα, η πνοή του σύγχρονου ποιοτικού prog metal, η οποία ακούει στο όνομα Need, είναι μία από αυτές. Μια μπάντα που δεν φοβάται να πειραματιστεί, με εντυπωσιακές δεξιότητες και ρυθμικές δομές που εκτελούνται με κρυστάλλινη ακρίβεια, εξαιρετικές αφηγήσεις, επιδέξιοι, ασυγκράτητοι. Τούτου λεχθέντος, ετοιμαστείτε να χτυπήσετε το κεφάλι σας με περηφάνια!
Δυόμισι σχεδόν χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση οι Need επιστρέφουν στα συναυλιακά δρώμενα στις 12 Νοεμβρίου με ένα special anniversary live στο stage του ιστορικού Κυττάρου (εισιτήρια εδώ). Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από την κυκλοφορία του εμβληματικού “Orvam: a song for home” , ενός album που έβαλε τους Need στα «σαλόνια» του διεθνούς prog metal και οι Need αποφάσισαν να το γιορτάσουν όπως αξίζει σε αυτό το δίσκο. Ο Jon και ο Ravaya, μίλησαν με τη Χαρά Ευδαίμων, για τα 20 χρόνια πορείας τους, τις συνεργασίες τους, τις αναμνήσεις τους και για το τι έχουμε να περιμένουμε από αυτή τη συνάντηση που περιμέναμε πολύ καιρό.
Παιδιά, καλώς ήρθατε στο Rockinathens! Οι Need, με διαφορετική σύνθεση από τη σημερινή, μας συστήθηκαν το 2004 με το promo CD “Avoidinme”. Ακριβώς 20 χρόνια μετά, ακούγοντας την πρώτη σας δουλειά, ποια συναισθήματα σας προκαλεί; Τι συζητάτε μεταξύ σας όταν το ακούτε;
Ravaya: Η αλήθεια είναι ότι δεν το ακούμε, ή τουλάχιστον εγώ προσωπικά δεν το ακούω. Όμως το “Avoidinme” ήταν ο χάρτης που τελικά μας οδήγησε στο “Orvam”. Μετά το “Void”, το άλμπουμ που ήθελα να φτιάξω και ονειρευόμουν, υλοποιήθηκε τελικά στο “Orvam”. Γενικά, σέβομαι όποιον ακούει το “Avoidinme” εν έτει 2024.
Φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από την κυκλοφορία του εμβληματικού άλμπουμ “Orvam: A Song for Home”, ενός έργου που ξεχωρίζει στον χώρο του σύγχρονου progressive metal και δικαιωματικά άνοιξε τον δρόμο για τη διεθνή σας καριέρα. Για τους αναγνώστες, η λέξη “Orvam” είναι η λέξη «Μαύρο» γραμμένη ανάποδα. Μιλήστε μας γι’ αυτό και για την επιτυχία που σας προσέφερε.
Ravaya: Το “Orvam” για μένα είναι κάτι πολύ περισσότερο από το «μαύρο» ανάποδα. Αυτή ήταν και η αναζήτηση όταν φτιάχναμε το άλμπουμ—τι είναι τελικά αυτό το “Orvam” πράγμα. Ο Ελύτης έγραψε ότι το μαύρο είναι η απόλυτη έκφραση του λευκού. Ακόμα κι αυτό δεν το περιγράφει πλήρως. Η απάντηση ίσως βρίσκεται μέσα στον ίδιο τον δίσκο. Απεχθάνομαι τη λέξη και την έννοια της καριέρας. Για μας ήταν ένας όμορφος σταθμός στην πορεία μας και μας έφερε χαρά. Δεν ξέρω αν μας προσέφερε επιτυχία. Σίγουρα, όμως, μας έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε περισσότερη μουσική και να προσεγγίσουμε περισσότερο κόσμο που πιθανώς είχε διάθεση να την ακούσει.
Στις 12 Ιανουαρίου 2021, κυκλοφορήσατε το πολυαναμενόμενο πέμπτο άλμπουμ σας, “Norchestrion: A Song for the End”, με διάθεση πειραματισμού σε σχέση με τα προηγούμενα έργα σας. Οι δομές των τραγουδιών είναι σύνθετες, με ποικίλες διαθέσεις και ρυθμούς, γυναικεία φωνητικά, και—θα έλεγα—μέχρι και μια κωμική, θεατρική διάθεση. Πείτε μας περισσότερα για αυτό το προοδευτικό άλμπουμ.
JV: Το “Norchestrion” είναι ένα άλμπουμ που προσωπικά με κάνει χαρούμενο κάθε φορά που το ακούω, και ελπίζω να αντέξει κι αυτό στον χρόνο. Δοκιμάσαμε πολλά διαφορετικά πράγματα χωρίς αίσθηση περιορισμού και, ακόμα και τώρα, το αποτέλεσμα με ικανοποιεί. Μέχρι το επόμενο…
Ravaya: Τα είπες μια χαρά! Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι το “Norchestrion” αποτελεί το τέλος της τριλογίας που ξεκίνησε με το “Orvam” και περιλαμβάνει και το “Hegaiamas”.
Όταν σας ακούω, διακρίνω επιρροές από το κλασικό prog των Dream Theater, τη μελωδικότητα των Queensryche και τη δυναμική των Fates Warning. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρατε να αποτινάξετε την κλασική νοσταλγία του παρελθόντος, διατηρώντας πολιτική, φιλοσοφική και καλλιτεχνική ουσία στους στίχους σας.
JV: Δεν ξέρω αν αποτινάξαμε τη νοσταλγία. Όλοι επηρεαζόμαστε από κάπου, κι εμείς είμαστε μέρος μιας πορείας που πάει πίσω αρκετά χρόνια. Ο στόχος μας ήταν να ακουγόμαστε σύγχρονοι, αντιστεκόμενοι σε μια μόνιμη ρετρολαγνεία που νιώθω να υπάρχει παντού. Αν το καταφέρνουμε ή όχι, είναι μια άλλη συζήτηση.
Ravaya: Ωραία αυτά που λες. Στην ηλικία μας το παρελθόν βρίσκεται ήδη μακριά και η νοσταλγία, αν και ποιητική, δεν βοηθάει να προχωρήσουμε—ούτε εμάς φυσικά.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω την ευφυή σύλληψη του κιθαρίστα σας, Γιώργου Τζαβάρα, aka “Ravaya”, να εμπλουτίσει τη μουσική σας με τη φωνή και την ανθρώπινη ψυχή του ηθοποιού Ακύλα Καραζήση, αποδεικνύοντας πως η μουσική είναι πραγματικά μια οικουμενική γλώσσα. Επιπλέον, στα τραγούδια σας έχουν συμμετάσχει και ηθοποιοί όπως η Ζωή Μυλωνά και η Πολυξένη Ακλίδη. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες και ποιος ήταν ο απώτερος σκοπός τους;
Ravaya: Οι συνεργασίες αυτές προέκυψαν επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν συνεργάτες μου σε άλλες εκφάνσεις, όχι απαραίτητα μουσικές. Να προσθέσω και τον Αλέξανδρο Μυλωνά σ’ αυτή τη λίστα. Απώτερος σκοπός είναι η έκφραση και η επικοινωνία. Στην περίπτωση του Ακύλα, μεγάλο μέρος της μουσικής στο “Orvam” γεννήθηκε από ένα αυτοσχεδιαστικό κομμάτι παράστασης, στην οποία έπαιζα κιθάρα για ένα ενάμιση λεπτό. Ο Ακύλας υπήρξε υποστηρικτής και έναυσμα για τη μουσική μας, και το ότι συμμετέχει είναι φυσική συνέχεια της δυναμικής που δημιουργήθηκε ανάμεσά μας.
Ένας ακόμη πολύτιμος, χρόνια συνεργάτης σας, ο Δημήτρης Τσούτσας, επιμελείται τα υπέροχα εξώφυλλα των άλμπουμ σας. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή; Πώς θα περιγράφατε την εικαστική σας ταυτότητα;
Ravaya: Ας μην ξεχνάμε τον Νίκο “Eyejacker” Παναγιωτόπουλο που επιμελήθηκε τα εξώφυλλα του “Siamese God” και του “Hegaiamas”. Ο Δημήτρης είναι κολλητός μου από τα 18 μου και σήμερα είμαι 41. Την εικαστική μας ταυτότητα δεν έχει νόημα να την περιγράψουμε. Μπορεί κάποιος εύκολα να τη δει σε εξώφυλλα, artwork, και video.
Στα 20 χρόνια πορείας σας, ποιο γεγονός δε θα ξεχάσετε ποτέ και αντίστοιχα, ποιο είναι αυτό που θέλετε να ξεχάσετε οπωσδήποτε;
Ravaya: Δεν έχω την επιθυμία να ξεχάσω κάτι, αλλά ο εγκέφαλός μου θα το τακτοποιήσει χωρίς να με ρωτήσει. Υπάρχουν πολλά που δεν θα ξεχάσω (ελπίζω), αλλά είναι πάρα πολλά για να τα παραθέσω εδώ. Διαλέγω την πρώτη φορά που κράτησα τον πρώτο μας δίσκο στα χέρια μου και τη συναυλία στην Ατλάντα στο “Progpower USA”.
JV: Στο “business” κομμάτι δεν ήμασταν ιδιαίτερα τυχεροί, οπότε υπάρχουν πολλές αποφάσεις και συνέπειες που θα ήθελα να ξεχάσω. Έτσι είναι η ζωή, κάνεις πολλά λάθη και ίσως κάποτε μαθαίνεις. Όσον αφορά τις ευχάριστες στιγμές, προτιμώ να εστιάζω σε αυτές. Το πρώτο μας live το 2005, η πρώτη φορά στην Αμερική το 2014, το “Prog Over Athens” το 2017, το live μας στο “Gagarin” το 2022. Αυτά είναι που μένουν.
Σχεδόν δυόμισι χρόνια μετά την τελευταία σας εμφάνιση, επιστρέφετε στις 12 Νοεμβρίου με ένα special anniversary live στο ιστορικό stage του Κυττάρου. Τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή τη βραδιά;
JV: Πολύ ιδρώτα πάνω και κάτω από τη σκηνή, και μερικά όμορφα τραγούδια!
Ravaya: Ένα live των Need μετά από δυόμισι χρόνια.
Σας ευχαριστούμε, παιδιά! Ανυπομονούμε για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ο τελευταίος λόγος σε εσάς.
JV: Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο και το ενδιαφέρον σου! Ανυπομονούμε να δούμε παλιούς και νέους φίλους στο Κύτταρο, κι ελπίζω να μην περάσουν άλλα δυόμισι χρόνια μέχρι το επόμενό μας live.
