Μα την αλήθεια μου δεν το περίμενα το sold out στη Λιοσίων 205 αυτό το Σαββάτο. Με γεμάτο λοιπόν το Gagarin από τις 21.30, νιώθω περήφανη που για άλλη μια φορά εγχώρια σχήματα κατακλύζουν τα αυτιά μας.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Εκεί θα συναντήσω τους Supersoul, ένα φρέσκο τρίο που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον με το ντεμπούτο album του “Faith Bender”. Σκληρό ροκ που δεν στερείται μελωδίας. Αν και λίγο μουντός ο ήχος κατά το ξεκίνημα με το “Mind Me When I’m Gone”, ξεπερνιέται εύκολα και γρήγορα στο επόμενο track που επέλεξαν να μας παρουσιάσουν. “Carve My Stone” όπου στοιχεία από τα blues που γουστάρουμε ενσωματώνονται χωρίς να αλλοιώνουν το προσωπικό τους groovy ύφος. “Wrong Side Of Suicide”. Αρκετά ρυθμικά τα τύμπανα, τίμια η φωνή που παίζει και σε υψηλές νότες, υποστηρικτικό το μπάσο ακόμα και σε ρόλο δεύτερων φωνητικών, έξυπνες οι κινήσεις από την κιθάρα. “Come Back To Moscow”, μια όμορφη εξιστόρηση που μελαγχολεί. Στα πιο χορευτικά ανήκει το “Jacob Williams”, “Down By The River” για τη συνέχεια και “The Manipulator” λίγο πριν μας αφήσουν αφού το ρολόι έχει περάσει τις 22:00.
Την σκυτάλη θα αρπάξουν οι Naxatras, ένα τρίο που έχει ως αρχή του την space ψυχεδέλεια. Το video – wall εκπληκτικής αισθητικής εκπέμπει χρώματα, σχήματα, σύμβολα, ακτίνες και συνδέσμους καθ΄ όλη τη διάρκεια του live και εξυπηρετεί έτσι τον ήχο να μας ταξιδέψει γαλαξιακά και φυλετικά στην μυστήρια κουλτούρα τους. “You Won’t Be Left Alone”, ξεκάθαρη η αρχή. Βαρύ το μπάσο, παιχνιδιάρικα τα τύμπανα. “Sun Is Burning” πιο σκληρά θα αλλάξουν το χρόνο και θα περιπλανηθούν τελικά σε πιο blues διαδρομές τύπου “Downer” μέχρι να γλυκάνει η μελωδία με το “Pulsar 4000”. “Machine” , αφού ξεσπάει, ηρεμεί ώστε περιεκτικά να οδηγήσει με solos σε ενορχηστρώσεις του σήμερα. Ήδη η φωνή αποδημεί σύμφωνα με την εναλλαγή των συνθέσεων και τα πειράγματα της μελωδίας μοιάζουν πολλαπλά. Ένα δοξάρι θα ξύσει την κιθάρα, κάτι κουμπάκια θα πυροδοτηθούν και το ήρεμο “Waves” τελικά θα σου κάτσει και πάλι στο μυαλό.
“Land Of Infinite Time” το μόνο που λόγω θέσης του στο setlist, ίσως λίγο με κούρασε που τράβηξε. “On The Silver Line” και το ψάξιμο θαρρείς πως συνεχίζεται μέχρι που η ανατολή συναντά τη δύση. “Garden Of The Senses”. Εκεί όπου μία Naxatras χορεύτρια μας απέδειξε πως η ρυθμική κίνηση του σώματος συνοδεύει απόλυτα τη μουσική. Αρκεί μονάχα να αφεθείς. Το “Prophet” ανοίγει τους μουσικούς ορίζοντες, το “White Morning” ερμηνεύεται από τον κιθαρίστα, το “Spring Song” ως το επίκαιρο track και η καληνύχτα άργησε ωφέλιμα. To encore περιλαμβάνει το “I’ m The Beyonder” και τελικά το “The Great Attractor” για να ολοκληρωθεί αυτό το γεμάτο, δίωρο σετ. Προσεγμένα και επικεντρωμένα.