Άλλος ένας κρυμμένος άσσος της ελληνικής heavy rock σκηνής επέστρεψε. Ο λόγος για τους Narcosis, οι οποίοι μας παρουσίασαν στις 27 Απριλίου, μέσω της Made of Stone Recordings, την δεύτερη ολοκληρωμένη τους δουλειά με τίτλο, “Leap of Faith”. Πέντε χρόνια δισκογραφικής αποχής δεν τα λες και λίγα, αλλά το συγκρότημα από την Αθήνα φρόντισε να γυρίσει ανανεωμένο και να συνεχίσει με επιτυχία αυτό που ξεκίνησε με το ντεμπούτο του, “Road To Infinity”.
Πριν δούμε τι έχει να μας προσφέρει μουσικά το album, ας σταθούμε λίγο στο δευτερεύον στοιχείο που είναι το εξώφυλλο. Μπορεί να λένε να μην κρίνεις κάτι από το “περιτύλιγμα”, εδώ όμως δεν γίνεται να μην σε προϊδεάσει θετικά αυτό το πολύ όμορφο artwork, το οποίο προσωπικά μου βγάζει κάτι από John Baizley και Baroness. Η εξαιρετική αυτή δουλειά, που ταιριάζει γάντι στην ατμόσφαιρα των κομματιών, είναι δια χειρός του μπασίστα της μπάντας, Γιάννη Τούσα. Επιπλέον, πριν καν επικεντρωθείς στις συνθέσεις, θα βάλεις γρήγορα ένα συν για χάρη της παραγωγής, η οποία πραγματοποιήθηκε στα MD Recording Studios. Αρκετά προσεγμένη και to-the-point, δίνει την κατάλληλη 90’s αισθητική που απαιτεί η μουσική των Narcosis.
Το “Leap of Faith” καταφέρνει και στα 50 λεπτά που διαρκεί να είναι απόλυτα συμπαγές. Το ύφος των κομματιών δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες αλλαγές και αυτό βοηθάει αρκετά να υπάρχει ιδανική ροή από τραγούδι σε τραγούδι, χωρίς να κουράζει το αυτί. Η μπάντα έχει μιξάρει με έξυπνο τρόπο το heavy rock, με την grunge σκηνή του Seattle και το σκονισμένο stoner του νότου και όλα αυτά με μία πιο σύγχρονη alternative προσέγγιση, δημιουργώντας έτσι ένα αποτέλεσμα που πείθει, αλλά κυρίως ευχαριστεί τον ακροατή. Είναι λες και έχουν κάτσει στο ίδιο θρανίο οι Queens of the Stone Age με τους Kyuss και τους Nirvana. Οι τελευταίοι, μάλιστα, θα σου έρθουν πολλές φορές στο μυαλό κατά την διάρκεια του album, μιας και το γρέζι της φωνής του Μάριου-Κώστα Παππά κλείνει το μάτι στον Kurt Cobain.
Και στα εννέα κομμάτια θα συναντήσεις πολλά κιλά groove που άλλοτε είναι χορευτικό και άλλοτε πιο επιθετικό, “βρώμικα” riffs και μελωδίες που περιτριγυρίζουν το κεφάλι σου μετά από 1-2 ακούσματα. Ήδη από το τριπαρισμένο “Emperor”, που αποτελεί το πρώτο single, μας έδωσαν να καταλάβουμε το νόημα. Αυτό, μαζί με τα “Restless”, “Creepers”, “Shifter” και “Poison Cup” (τι όμορφο solo ρε φίλε!), κάτι μου λέει ότι θα αγαπηθούν ιδιαίτερα από τους λάτρεις αυτού του ήχου. Μην κάνετε το λάθος να προσπεράσετε!