Την τελευταία Παρασκευή του Μαρτίου επέλεξε η Nalyssa Green για την επιστροφή της στα αθηναϊκά venues, μετά από μία περίοδο αποχής από τα συναυλιακά της καθήκοντα. Η Δεσποινίς Τρίχρωμη ήταν μαζί της κι εμείς ήμασταν κάτι παραπάνω από σίγουροι ότι η γλύκα της ψιχάλας θα έδενε πολύ όμορφα με τις μουσικές στ’ αυτιά μας.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Με τις παρέες σταυροπόδι στο πάτωμα του Six D.O.G.S. και το λιγοστό φως να κεντράρει στη φιγούρα της Δεσποινίδος Τρίχρωμης, ξεκίνησε η βραδιά. Με συντροφιά on stage πλήκτρα, καλίμπα και στίχους παρουσίασε κομμάτια από το προσωπικό της album “Πού πάνε τα μπαλόνια;”. Album εμπνευσμένο από το μικρό της βιβλίο με τίτλο “Εφτά ερωτήσεις και μία”, που μπορούσες να προμηθευτείς από το merch. Τα κομμάτια απέπνεαν μία μελαγχολία κι ένα όμορφο, γλυκό μα συνάμα περίεργο συναίσθημα που μεταδιδόταν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια στο κοινό. Πίσω από το καθένα κρυβόταν και μία διαφορετική ιστορία που σε έκανε να θυμηθείς κάτι που είχες νιώσει ή είχες πει. Κάτι που είχες στριμώξει στο πίσω-πίσω μέρος του μυαλού σου και που ερχόταν αβίαστα στην επιφάνεια μέσω των μελωδιών. Ξεχώρισα(ν) τα “Όντως φιλιούνται;”, “Τότε ξυπνώ” και “Ηλιοβασίλεμα”.
Μετά από το απαραίτητο ολιγόλεπτο διάλειμμα, εμφανίστηκε η Nalyssa Green με ένα χαμόγελο και ξυπόλητη, όπως συνηθίζει. Παρέα με τους μουσικούς της Σπύρο Λιβάνη (μπάσο), Ευάγγελο Ασλανίδη (τύμπανα), Ευαγγελία Ξινοπούλου –a.k.a. Δεσπονίς Τρίχρωμη- (φωνητικά, πλήκτρα, κρουστά) και με guest την Κέλλυ Μητροπούλου στο βιολί, απέδειξαν ότι η απουσία τους τελικά, ήταν αισθητή. Παρακολουθήσαμε μία εμφάνιση λιτή μα μεστή, με μεγάλη έμφαση να δίνεται στην άρτια παρουσίαση του υλικού. Ακούστηκαν κομμάτια όπως “Blown away”, “Cemetery”, “Your eyes”, “Eat me up”, “Push your lips”, “The room” και το καινούριο “Falling”. Δεν έλειψαν εντούτοις και διασκευές κομματιών με την ιδιαίτερη χροιά του κουαρτέτου, στα: “What is love?”, “My body is a cage” και “Rid of me”. Το mood το οποίο ήδη είχε δημιουργηθεί έδειχνε να εντείνουν οι ήχοι του theremin – που ειδικότερα στο “Push your lips” ταιριάζει γάντι – σε συνδυασμό με τη σκηνική παρουσία της δεμένης και με πολύ καλή διάθεση μπάντας.
Μας έμειναν οι καλύτερες των εντυπώσεων, η νοσταλγική θύμηση του καλοκαιριού κι όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που περίτεχνα μας δημιούργησαν οι μουσικές και μας έκαναν να χαθούμε στις σκέψεις μας.