Δεν μπορώ να καταλάβω πως μερικοί άνθρωποι έχουν αυτό που λέμε το κοκαλάκι της νυχτερίδας και με ό,τι καταπιάνονται, αυτό γίνεται αμέσως χρυσός. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα μέλη των Mutoid Man, τα οποία φυσικά και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς τα δημιουργήματα τους με τις υπόλοιπες μουσικές τους ασχολίες μιλούν από μόνα τους.
Οι Mutoid Man, κυρίες και κύριοι, είναι ο ορισμός του supergroup! Είναι ακριβώς αυτό που πολλοί θα ήθελαν να γίνουν και απλά δεν μπορούν ή ακόμα χειρότερα δεν έχουν το ταλέντο να το κάνουν. Το “War Moans” είναι η δεύτερη δισκάρα που κυκλοφορούν και είναι ό,τι πιο thrash metal μπορεί να ακούσει κάποιος από ένα συγκρότημα που δεν παίζει καν thrash metal!
Κολλητικοί ρυθμοί, τρελά solos που είναι λες και βγήκαν από τα ‘80s τη χρυσή εποχή thrash. Exodus, Forbidden, Violence και λίγο από Slayer σε σημεία, θα κάνουν το κεφάλι να πηγαίνει πάνω κάτω και τα mosh pit να μην έχουν τελειωμό. Αίμα και ιδρώτας!
Ο δίσκος από το πρώτο ως και το τελευταίο κομμάτι έχει μόνο καλές στιγμές να προσφέρει και να κάνει τα αυτάκια να ματώσουν. “Kiss Of Death”, “Melt Your Mind”, “Date With The Devil”, “Micro Aggression”, “Headcrush” και οι κομματάρες δεν έχουν τελειωμό…
Παιχτικά δεν χρειάζεται καν να αναφέρω κάτι, καθώς οι Nick Cageao, Ben Koller και η μορφάρα ο Steve Brodsky είναι από μόνοι τους μια κατηγορία και βασικά δεν θα διστάσω να γράψω πως είναι ιδιοφυίες, που ξέρουν τι και πως χρειάζονται τα τραγούδια τους για να σου κολλήσουν στο μυαλό και να τα σιγουτραγουδάς ή να κάνεις air drumming (όπως εγώ όποτε ακούω τον δίσκο). Τα φωνητικά του Brodsky είτε τα μισείς, είτε τα λατρεύεις. Εγώ προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, γιατί εκεί που είναι μελιστάλαχτα, στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο σου σκάει τα growls του και εσύ μαζεύεις τα σαγόνια σου από το πάτωμα!
Εν ολίγοις… αυτά! Ακούστε τον δίσκο, βασικά λιώστε τον, χτυπηθείτε, γουστάρετε, καυλώστε, νιώστε τον, αγαπήστε τον και το “War Moans” δεν θα σας απογοητεύσει ποτέ!
Υ/Γ. Κάντε προσευχές να τους δούμε ποτέ και από τα μέρη μας.