Ο καιρός ανοίγει και η μνήμη του μακρόσυρτου πεσιμιστικού χειμώνα απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά, η εποχή της αναγέννησης και της άνθισης. Η διάθεση ανεβαίνει και τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι κατά κύριο λόγο ξέγνοιαστα ή έστω φορτισμένα με γερές δόσεις αισιοδοξίας. Όχι, τα προβλήματα μας δεν εξαφανίστηκαν. Για την ακρίβεια, ο κόσμος που κατοικούμε απέχει μακράν από οποιαδήποτε μορφή ορθής (δεν τολμώ καν να πω ιδανικής) κοινωνικό-πολιτικής δομής κι οργάνωσης, ωστόσο η σαπίλα κι η μιζέρια ποτέ δεν προσέφεραν λύση σε κανένα πρόβλημα. Επομένως, έχοντας υπ’όψιν την upbeat διάθεση της εποχής, και με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων του Al Green (για πολλούς του τελευταίου κορυφαίου μουσικού της soul), κάνε στον εαυτό σου τη χάρη κι απόλαυσε ορισμένα από τα κορυφαία soul albums όλων των εποχων… because we’ve still got the music! Και που ξέρεις… ίσως ανακαλύψεις το soundtrack που θα εκφράζει απόλυτα την παρούσα φάση της ζωής σου.
1) Ray Charles – The Genius Of Ray Charles (1959)
Δίσκος που περιλαμβάνει καθιερωμένες jazz-ο-pop συνθέσεις και κλασικά soul κομμάτια όπως το “Let the Good Times Roll” και το “It Had To Be You”. O Ray συνεργάζεται με μέλη των συγκροτημάτων του Duke Ellington και του Count Basie, δίνοντας μοναδικες παθιασμένες ερμηνείες σε έναν δίσκο που αξίζει να ακούσεις. To “The Genius Of Ray Charles” αποτελεί εκπληκτική απόδειξη της ικανότητας το Ray να ανταποκρίνεται και να συνδυάζει jazz κι R&B επιρροές σε ένα ιδιότροπο soul κράμα που ποτέ δε θα ακουστεί ξεπερασμένο.
2) James Brown – Live At The Apollo (1962)
Ένας από τους καλύτερους (η συγκεκριμένη λέξη πιθανότατα δεν ανταποκρίνεται στο μεγαλέιο του) δίσκους όλων των εποχών. Η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη σε έναν ακουστικό οργασμό χωρίς σταματημό.
3) Sam Cooke – Ain’t That Good News (1964)
O τελευτάιος δίσκος που κυκλοφόρησε ο Sam Cooke. Ήταν επίσης κι ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του γιου του. Πληθώρα συναισθημάτων αναδύεται μέσω της γλυκιάς και καθαρής φωνής του. Ό,τι πρέπει για μπαλκονάτα απογεύματα.
4) Aretha Franklin – I Never Loved A Man The Way I Love You (1967)
Δίσκος που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ιστορία της soul μουσικής. Στο επίκεντρο έρχεται για πρώτη φορά η γυναικεία φωνή. Στον δίσκο συμμετείχαν ορισμένες από τις κορυφαίες φιγούρες της soul όπως ο Οtis Redding, o Ray Charles κι ο Sam Cooke.
5) James Carr – You Got My Mind Messed Up (1967)
Ένα αριστούργημα που συνδυάζει τα πάντα. Έρωτας, τρυφερότητα και κίνδυνος. Η φωνή του James Carr διακατέχεται από έντονο πάθος και τα συναισθήματα του ρεουν με ειλικρίνεια μέσω των ερμηνειών του. Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω, άκου και θα νιώσεις.
6) Solomon Burke – Rock n’ Soul (1964)
7) Otis Redding – The Great Otis Redding Sings Soul Ballads (1965)
Ένας δίσκος δυναμικός που επηρέασε αρκετά Βρετανικά συγκροτήματα, πολλα από τα οποία διασκεύασαν το “That’s How Strong My Love Is”, φυσικά την προσοχή τράβηξε η διασκευή του προαναφερθέντος κομματιού κι από τους Rolling Stones.
8) Etta James – Tell Mama (1967-68)
Η Εtta James στο “Tell Mama” ακούγεται υπέροχη. Τα πάντα, από τη συγκινητική μπαλάντα “I’d Rather Go Blind” μέχρι τα πιο πιασάρικα covers “Don’t Lose Your Good Thing” και “Security”, συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας ατμόσφαιρας χαλαρωτικής, που τρυπώνει όμως στη σκέψη και στην ψυχή σου.
9) Jerry Butler – The Ice Man Cometh (1968)
H R&B συναντά την soul κι αρμονικά αναμειγμένες επιδεικνύουν τα σημαντικά βήματα που διένυσε η soul από τα 50’s. Ένας δίσκος που επηρέασε ιδιαίτερα και τον Elvis Presley που ένα χρόνο αργότερα αποφάσισε να διακσευάσει το “Only The Strong Survive”.
10) Al Green – The Belle Album (1977)
Και φυσικά από τη λίστα δε θα μπορούσε να λείπει ο Al Green με τον δίσκο που καθιέρωσε την πολύχρονη συνεργασία του με τον μουσικό παραγωγό Willie Mitchell. Μετά από χρόνιο διχασμό ανάμεσα στην gospel και τη soul ο Αl Green κατόρθωσε να βρει τις ισορροπίες και να επιστρέψει στην παραγωγή πιο εμπορικών κομματιών. Φυσικά, κανένας από τους τελευταίους δίσκους του δε γνώρισε την εμπορική καταξίωση που είχαν επιτύχει οι πρώτες δουλειές του, ωστόσο δεν πάυουν να είναι εκπληκτικά ζωντανές και groovy.