Το “Digital Garbage” είναι ίσως η πιο πολιτικοποιημένη δισκογραφική δουλειά των Mudhoney. Στο μουσικό πλαίσιο που τους έκανε την πιο σημαντική μπάντα της grunge σκηνής του Seattle, σχολιάζουν τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης Trump, την online ματαιοδοξία της απανταχού νεολαίας και την ηλιθιότητα απ’ όπου και αν προέρχεται. Χωρίς κανένα ίχνος εσωστρέφειας, οι σαρκαστικοί μα γεμάτοι χιούμορ (και άβολες αλήθειες) στίχοι του Mark Arm, προσβάλουν τους πάντες και τα πάντα, που απασχολούν την (πολιτική κυρίως) αμερικάνικη καθημερινότητα. Αν και το να αντλείς έμπνευση από την κακομοιριά της άλλης άκρης του Ατλαντικού είναι κίνητρο που κυκλοφορεί πολύ τελευταία, η άποψη των Mudhoney έχει αρκετό ενδιαφέρον.
Χωρίς να προσπαθούν και πολύ συνθετικά, το “Digital Garbage” κουβαλάει όσο fuzz μπορείς να αντέξεις. Τα blues και punk στοιχεία βρίσκουν σωστά το δρόμο τους, και τα φωνητικά δένουν όπως ακριβώς πρέπει για να κουνήσεις τους γοφούς σου. Κλασσική Mudhoney συνταγή δηλαδή, με λίγο παραπάνω από Stooges αυτή τη φορά. Ανάγκη για singles και κράχτες δεν υπάρχει, καθώς αυτό το album έχει όλα τα προσόντα για να το αγαπήσεις ολοκληρωτικά. Τα “Nerve Attack”, “Kill Yourself Live” και “Prosperity Gospel”, πάντως, μετά από πολλές ακροάσεις είναι αυτά που ξεχωρίζουν οριακά από τις έντεκα συνθέσεις του album.
Αν κάτι δε κάνει καλά αυτός ο δίσκος, είναι πως δεν θα φέρει νέους fans στην παρέα τους. Η μουσική των Mudhoney απευθύνεται κυρίως στον κόσμο που έχει μεγαλώσει στα 90’s και έχει ενηλικιωθεί παρέα με τη δισκογραφία τους. Το όνομα τους και η σταθερή πορεία τους τόσα χρόνια, σίγουρα έχει κερδίσει το σεβασμό από τη μουσική κοινότητα, μα η μουσική τους έχει καλουπωθεί σε κάποιες σταθερές αξίες, που δύσκολα πλέον θα συγκινήσει νέους ακροατές.
