Το ημερολόγιο δείχνει 1994, η «χρυσή» εποχή του Rock έχει περάσει και έχει αντικατασταθεί από μια νέα (εξίσου χρυσή) γενιά, κάτι που δεν «συμφέρει» τους The Lone Rangers. H τριμελής Μetal band των Chazz (Brendan Fraser), Rex (Steve Buscemi) και Pip (Adam Sandler) προσπαθούν απεγνωσμένα να ακουστεί η μουσική τους σε περισσότερο κόσμο χωρίς επιτυχία, εφόσον κανείς δεν τους δίνει σημασία ούτε ακούει το Demo τους. Η άρνηση που δέχτηκαν από τον Rock & Roll σταθμό της πόλης να παίξει τα κομμάτια τους, ξεχείλισε το ποτήρι και έτσι πήραν μια μεγάλη απόφαση.
Επιστρατεύουν τα πιο ρεαλιστικά νεροπίστολα που βρίσκουν, και εισβάλλουν στον ραδιοφωνικό σταθμό, κρατώντας όμηρο τον host & τον DJ. Αποκτούν ξαφνικά την προσοχή του κόσμου που αποζητούσαν, εφόσον η υπόθεση έχει πάρει διαστάσεις, όμως δεν μπορούν να την αξιοποιήσουν αφού έχουν χάσει το Demo τους… Εκεί αρχίζουν τα ευτράπελα κόντρα στην αστυνομία, αλλά και οι κόντρες μεταξύ τους με τον μεν Chazz να μην θέλει να κερδίσουν συμβόλαιο για τους λάθος λόγους, και τον Pip να μην θέλει “τίποτα απολύτως”.
Όπως είναι αναμενόμενο, η μουσική έχει πρωταρχικό ρόλο στην ταινία, με cameo appearances των White Zombie και του Lemmy, φοβερούς διαλόγους για να τεστάρουν την αστυνομία (με πιο κλασικό το trick question “Who’d win in a wrestling match, Lemmy or God?”) και φυσικά ένα πολύ δυνατό soundtrack, με αρκετά μεγάλα ονόματα, από Ramones μέχρι Aerosmith, το οποίο μπήκε και στα Billboard Charts. Mπορεί η ταινία να έχει αρκετά κενά στην υπόθεση, όμως οι ερμηνείες και τα συνεχή music-related gags της δίνουν extra πόντους για κάθε μουσικόφιλο και συντελούν σε ένα πολύ ευχάριστο 90λεπτο.