Echoes, haze και pacific waves… από μία pop art experimental μπάντα.
Δεν τον γνώριζα καν πριν το σύστημα με ρίξει πάνω του. “A System of 1000 lies” για να τον προσέξω. Κράζει σαν το κομμάτι αναγνώρισης. Ψάχνοντας για περισσότερα, εντόπισα το προηγούμενο και ομώνυμό του album. Ανάδυε αρκετό από druggy, underground και confusion για να ασχοληθώ παραπάνω στα γενικά. Μου “έκανε” για να στο θέσω επ’ ακριβώς. Στο ομώνυμό του γουστάρεις. Και ενώ δεν συνηθίζω τα backwards, στην περίπτωση Morgan Delt δεν γινόταν αλλιώς.
Η νέα του δουλειά λοιπόν (για να μπούμε στο θέμα), home – fi, dreamy και σαν από τα 60’s. Flower power σε ρεαλισμό. Πιο κινηματογραφική σε έκδοση μπορεί, ίσως και λίγο πιο εμπορική, μα εξίσου καλή σε τεχνική με την παλαιότερη εκδοχή του. Μία πρόσκληση σε ένα ήπιο και ανέμελο άκουσμα. Πλέον πορεύεται με την ασφάλεια της νέο – ψυχεδέλειας, των εφέ και των reverses.
Η κούραση της επανάληψης δεν κλειδώθηκε απ’ έξω κι έτσι πρόσθεσε κάτι εμπνευσμένο από τα παλιά και παρόμοιο με τα νέα του είδους. Το όνειρο έχει μέλλον και δε βιάζεται. “Another Person”. Η φωνή παραμυθιάζει, οι κιθάρες δημιουργούν fusion, το μπάσο βαστά το τέμπο και τα samples με τα τύμπανα και τα λοιπά κλαπατσίμπαλα προσθέτουν κάποια περιέργεια και ανάλογο ύφος. Υποδέχεται και χαιρετά τη δύναμη του ήλιου. Η πλοκή θα αλλάξει με την εποχή. “The Age of the Birdman”. Συστήνεται για γνωριμία, “Mssr Monster” και αν περιμένεις ακόμα το κατιτίς, “A Gun Appears” σερί μέχρι το “Escape Capsule” και νιώθεις πως καλύπτεσαι.
Το τέλος πανομοιότυπο, σαν από ελληνική ταινία, ηλιοκαμένο.