Είναι μερικά βράδια που είναι δύσκολο να τα περιγράψεις γιατί σου βγάζουν τέτοια συναισθήματα που πολλές φορές δεν θέλεις να τα μοιραστείς με πολύ κόσμο, παρά μόνο με το εαυτό σου. Ένα τέτοιο βράδυ ήταν και αυτό της 25ης Οκτωβρίου, με την εμφάνιση των Minsk να μας καθηλώνει.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης (περισσότερες εδώ)
Τους δαίμονες μας έφεραν στην επιφάνεια οι Allochiria με μια επιβλητική εμφάνιση, όπως αυτές που μας έχουν συνηθίσει πλέον. Το post metal στα καλύτερα του από το αθηναϊκό συγκρότημα, το οποίο ξεκίνησε ναι μεν λίγο μουδιασμένα, αλλά στη συνέχεια πλησίασε τα υψηλά standards που μας έχει μάθει ή που μας έχει καλομάθει το ορθότερο.
Λίγες στιγμές μετά το πέρας της εμφάνισης των Allochiria και μερικές μπύρες ακόμα, ήρθε η στιγμή για την οποία η πλειονότητα των παρευρισκομένων είχε μαζευτεί στο Κύτταρο. Οι τεράστιοι Minsk στη πρώτη τους συναυλία στη χώρα μας, ένα συγκρότημα που τόσα χρόνια ακούγαμε, αλλά ποτέ μέχρι και το βράδυ της Πέμπτης δεν τους είχαμε δει ζωντανά, οπότε όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς το σοκ ήταν μεγάλο.
Αυτό που θα καθόριζε την εμφάνιση τους ήταν η ένταση και η ορμητικότητα που το συγκρότημα θα έβγαζε σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης του. Με ήχο που έκανε τα πατώματα να τρίζουν και τα κορμιά μας να πάλλονται, δε μου άφησαν περιθώρια αμφισβήτησης των ικανοτήτων τους. Οι Neurosis επιρροές τους πολλές και σκηνικά αλλά και μουσικά, αλλά εκτελεσμένες με ψυχή και με το δικό τους μοναδικό τρόπο, με τα -σε πολλές στιγμές-, τετραπλά φωνητικά να καθηλώνουν, οι Minsk απέδειξαν επί σκηνής πως είναι ένα πολύ μεγάλο συγκρότημα.