Κάποτε τους γνωρίσαμε ως “Disconnected”. Πλέον φέρουν το όνομα Mind Ripple και ο πρώτος τους ολοκληρωμένος δίσκος είναι το “Mirror Stage”. Ο τίτλος της δουλειάς των Mind Ripple είναι εμπνευσμένος από τη θεωρία του Jacques Lacan, σχετικά με το νηπιακό στάδιο του καθρέφτη, κατά το οποίο ο άνθρωπος ελκύεται από το είδωλό του και το εξερευνεί εκτενώς ώστε να αρχίσει να χτίζει μέσα του την έννοια του εαυτού. Ο συγκεκριμένος τίτλος ορθά έχει δοθεί στο δίσκο, εφόσον τα τελευταία τρία χρόνια για την μπάντα, ήταν μια πορεία προς την ανακάλυψη του εαυτού της και του προσωπικού της ήχου.
Το “Mirror Stage” συγκεντρώνει πολλά χαρακτηριστικά της alternative rock μουσικής και μπορεί κανείς να βρει κοινά χαρακτηριστικά με μπάντες όπως Archive, Radiohead, Anathema. Οι συνθέσεις τους είναι απλές, αλλά φρέσκιες και αναδίδουν συναίσθημα. Ο δίσκος περιέχει οχτώ κομμάτια και σε εισάγει στη διαδικασία της εξερεύνησης, με το “Remember me”. Σε αυτό το κομμάτι θα καταλάβεις τι πρόκειται να συναντήσεις παρακάτω, θα νιώσεις ότι βασικό στοιχείο της μουσικής τους είναι τα πλήκτρα, που λειτουργούν ως οδηγός και θα αγαπήσεις την πολυφωνία με την οποία χτίζεται το κρεσέντο.
Το “Deep and Clean” σου δίνει την αίσθηση ότι πρόσκειται πιο πολύ στο stoner (λόγω του αρχικού riff του κομματιού), παρά στο alternative rock, αλλά η λυρική φωνή του Κατή, σε σπρώχνει μακριά από αυτή την σκληράδα. Το “Nothing new under the Sun” είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου για το οποίο έχει φτιαχτεί video clip. Στο συγκεκριμένο track, η μελαγχολία είναι διάχυτη και εντείνεται από το falsetto του Κατή, ενώ το βασικό riff, γύρω από το οποίο έχει χτιστεί όλη η σύνθεση, είναι ένα από τα πιο sexy του δίσκου.
Αγαπημένο μου κομμάτι από το Mirror Stage, είναι εύκολα το “Innocence”, το οποίο συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία σε μουσικό και στιχουργικό επίπεδο, που λειτούργησαν ως οι δομικοί λίθοι του άλμπουμ. Το βρίσκω εξαιρετικά ευάλωτο και συναισθηματικό, σαν σύνθεση, ενώ οι στίχοι, όπως συμβαίνει και με πολλά από τα κομμάτια του δίσκου, σε μεταφέρουν σε μια πιο νεαρή φάση της ζωής σου και μιλούν για τον βίαιο τρόπο με τον οποίο εξαναγκαζόμαστε να έρθουμε στη ζωή, μόνο για να βρούμε πάλι ένα τσουβάλι βία.
Τα “Pray for an Exit (1+2)” πιστεύω πως συνεχίζουν το ίδιο θέμα που μας σύστησαν μέσω του “Innocence”. Τα κομμάτια αυτά είναι δύο αδέρφια, εκ των οποίων το ένα βρίσκεται πιο κοντά στο φως και το άλλο στο σκοτάδι. Και οι δυο συνθέσεις έχουν στο κέντρο τους το θέμα του πόνου της ύπαρξης και την ανάγκη για διαφυγή από αυτήν.
Καταλήγω στο ότι ήταν εξαιρετικά ευχάριστη η ακρόαση του συγκεκριμένου δίσκου. Στην Ελλάδα, στον χώρο της rock/metal έχουμε συνηθίσει να παράγουμε πολύ σκληρό ήχο. To Mirror Stage είναι μακριά από αυτό το μοτίβο και σε αφήνει να πάρεις μια ανάσα από τα σκληρά riffs, ενώ σου προσφέρει πολυάριθμες ερωτεύσιμες στιγμές, ενδιαφέροντα θέματα και δυνατό στίχο.