Metallica: 30 χρόνια “Master of Puppets”
Μάρτιος του 1986 και οι Metallica, έχοντας ήδη ξεκινήσει την επιτυχημένη πορεία τους, κυκλοφορούν το “Master of Puppets”, ένα album που αργότερα θα αποτελεί ένα από τα καλύτερα του είδους, αλλά και του metal γενικότερα. Ήταν το album που θα σύστηνε το thrash metal στο ευρύ κοινό, συμπεριλαμβάνοντας κομμάτια που σήμερα θεωρούνται “classics” και πάντα θα λαχταράμε να τα ακούσουμε, ενώ έγινε 6 φορές πλατινένιο.
Ο Kirk Hammett δηλώνει σήμερα: «Θυμάμαι να κρατώ το album στα χέρια μου και να σκέφτομαι, “ουάου, είναι ένα πραγματικά εξαιρετικό album, ακόμα και αν δεν πουλήσει”. Δεν είχε σημασία επειδή μόλις είχαμε δημιουργήσει μία τόσο μεγάλη μουσική δήλωση. Ένιωσα πως θα περνούσε το τεστ του χρόνου. Και το έκανε.»
To “Master of Puppets” κυκλοφόρησε πέντε χρόνια μετά την πρώτη δισκογραφική δουλειά των Metallica και μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα η μπάντα είχε δείξει τις διαθέσεις της και το τι μπορούσε να καταφέρει μέσα από το ντεμπούτο της (“Kill ‘Em All”) αλλά και το επίσης καταπληκτικό “Ride the Lightning”. Mε το τρίτο τους full length οι Metallica, ετών 23 κατά μέσο όρο, προσφέρουν στον κόσμο τραγούδια όπως τα “Master of Puppets”, “The Thing That Should Not Be” και “Disposable Heroes” και «κλειδώνουν» τη θέση τους στο πάνθεον του metal.
To πρώτο κομμάτι που έγραψε το συγκρότημα για το θρυλικό LP ήταν το “Battery” και μετά το “Disposable Heroes”. Ύστερα ηχογράφησαν ένα rough demo το καλοκαίρι του 1985, μία ημέρα μετά το Live Aide, το οποίο περιείχε instrumental και vocal versions των “Battery”, “Disposable Heroes”και ένα combo των “Welcome Home (Sanitarium)” και “Orion” (με τον τότε τίτλο “Only Thing”) όπως και ένα instrumental του “Master of Puppets”. Τα μόνα κομμάτια που δεν ήταν ολοκληρωμένα όταν μπήκαν στο studio ήταν τα “Τhe Thing That Should Not Be” και “Orion”. Αρχικά, ήλπιζαν να συνεργαστούν με τον Geddy Lee (Rush) για την παραγωγή του LP, αλλά ήταν αδύνατο τότε. Οπότε αποφάσισαν να δουλέψουν και πάλι με τον Flemming Rasmussen, ο οποίος είχε δουλέψει με την μπάντα και στο προηγούμενο album τους.
«Πάνω κάτω θέλαμε να ξανακάνουμε ένα “Ride The Lightning” απλά καλύτερο», δηλώνει ο παραγωγός. «Πάντα πίστευα ότι οι Metallica ανεβάζουν τον πήχη όταν μπαίνουν στο studio. Προκαλούν συνεχώς τις τεχνικές τους ικανότητες».
«O Lars κι εγώ ήμασταν κολλημένοι με το πόσο δεμένο έπρεπε να ακούγεται το καθετί. Θέλαμε να είναι ακριβέστατο και πάντοτε μιλούσαμε για το vibe του τραγουδιού».
Μολονότι η ιστορία θα θυμάται το 1986 ως την χρονιά που το thrash μπήκε για τα καλά στην mainstream metal συνείδηση, με το Master of Puppets να δημιουργεί ένα τεράστιο κύμα fans που αναζητούσαν extreme ήχους, διογκώνοντας το ενδιαφέρον για τα συναρπαστικά albums των Kreator, των Dark Angel και των Destruction, το “Master of Puppets” συνιστά και την απόδειξη ότι οι Metallica είχαν κατορθώσει να εξαπλώσουν την συγκεκριμένη μουσική σκηνή και τα ίδια τα όρια του είδους, και πλέον ξεκινούσαν το ταξίδι στα δικά τους αχαρτογράφητα νερά.
«Ήμασταν πολύ νέοι, πολύ φρέσκοι», δηλώνει στο Rolling Stone o Lars Ulrich, αναφερόμενος στο καλοκαίρι του 1985.«Όταν κοιτάζω φωτογραφίες από εκείνη την εποχή, βλέπω ότι υπήρχε μια αγνότητα. Ήμασταν όλοι fans της μουσικής και είχαμε ένα σωρό αφίσες στους τοίχους μας: Iron Maiden, Michael Schenker, UFO, Ritchie Blackmore. Τα πάντα είχαν να κάνουν με την μουσική. Ακούγαμε Deep Purple, AC/DC, Motörhead, ζούσαμε και αναπνέαμε μουσική 24 ώρες το 24ωρο».
«Γράψαμε το “Master of Puppets” μέσα σε οκτώ εβδομάδες εκείνο το καλοκαίρι. Τώρα, θέλω οκτώ εβδομάδες μέχρι να μπω στο studio».
Οι Metallica είχαν ωριμάσει από την εποχή του “Ride The Lightning”, κι αυτό φαινόταν και στα φωνητικά του James. Αν και είχε προηγηθεί το “Fade to Black”, ο τραγουδιστής προσέγγισε το “Welcome Home (Sanitarium)” με μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση. Για τον Rasmussen η πρόοδος που είχε σημειωθεί ήταν τεράστια, ενώ η περιπλοκότητα των τραγουδιών ήταν χαρακτηριστική. Όπως το “Disposable Heroes”, έτσι και το “Battery” συνιστά μια περίπλοκη σύνθεση διευρύνοντας το ακουστικό μέρος, εμπνευσμένο από τον Ennio Morricone, με κινητήρια thrash riffs κι ένα bluesy solo. To “Damage,Inc.” είναι ακόμη ένα ισοπεδωτικά γρήγορο κομμάτι που προσεγγίζει στοιχεία από συνθέσεις του Johann Sebastian Bach. Πειραματίστηκαν με το doomy, Sabbath-ικό H.P. Lovecraft-ικό horror metal στο “The Thing That Should Not Be” κι εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση στην απληστία των τηλευαγγελιστών στο απρόσμενα proggy “Leper Messiah”. Έπειτα ήταν το ξέσπασμα του Hetfiled κατά των ναρκωτικών στο “Master of Puppets”, ένα τραγούδι που σύντομα έγινε η αποθέωση του ήχου των Metallica, ενώ το instrumental “Orion”, με χαρακτηριστική ωμότητα του μπάσου να εξελίσσεται σε ένα groovάτο τζαμάρισμα με solos που εναλλάσσονται μεταξύ ζοφερών και ελπιδοφόρων σημείων προτού ξεθωριάσει σε ένα μιλιταριστικό riff.
‘Οπως έχει υποστηρίξει ο Rasmussen, οι μελωδίες που είχε γράψει ο Cliff ήταν τόσο δυνατές που δεν χρειάστηκε να προστεθούν φωνητικά στο κομμάτι.
«Εάν συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κυκλοφορία του Master of Puppets, αυτό σημαίνει ότι είναι και η 30η επέτειος από τον θάνατο του Cliff», σχολιάζει ο Lars. «Είναι τρελό, έτσι δεν είναι; Ο Cliff ήταν τόσο μοναδικός. Ήταν εξαιρετικά προστατευτικός σε ό,τι αφορά το δικό του είδος. Πίστευε στο να είναι κανείς μοναδικός και αυτόνομος, κι αυτό προφανώς είναι κι ένα από τα μεγαλύτερα μηνύματα των Metallica. Δεν υπήρχε κανείς άλλος σαν κι αυτόν».
Με αφορμή τις επικείμενες επανεκδόσεις των “Kill‘Em All” και “Ride The Lightning”, καθώς και την κυκλοφορία του βιβλίου “Back to the Front” ο Lars παραδέχεται ότι σκεφτόταν έντονα τον Cliff.«Τον σκέφτομαι αρκετά. Ήταν πραγματικά μοναδικό αυτό που γινόταν με εμάς στους τρεις πρώτους δίσκους σε ό,τι αφορά τον ήχο του line up, και να ‘ναι καλά ο Jason Newsted και ο Robert Trujillo για την προσωπικότητα τους και ό,τι έχουν συνεισφέρει στους Metallica, αλλά ο Cliff ήταν μια μοναδική μορφή. Αυτό δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε. Αλλά γίνεται ολοένα και πιο εμφανές».
Η κυκλοφορία του βιβλίου “Back to the Front” έχει οριστεί για το φθινόπωρο του 2016. Στο βιβλίο, τη συγγραφή του οποίου ανέλαβε ο Matt Taylor (ο οποίος έχει βραβευτεί για το θρυλικό “Jaws”) καταγράφεται η ιστορία του Master of Puppets και η επακόλουθη περιοδεία μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται και φωτογραφίες, ιστορίες και videos των fans από την δική τους εμπειρία κι επαφή με το συγκρότημα κατά τη διάρκεια της περιοδείας και όχι μόνο. Πρόσφατα βγήκαν στο φως της δημοσιότητας μερικές φωτογραφίες από το επερχόμενο βιβλίο, που απεικονίζουν στιγμές από την περιοδεία του συγκροτήματος. Εικόνες που έρχονται για πρώτη φορά στο φως δημοσιότητας, αναμνήσεις, ειδικές συνεντεύξεις, μεταξύ των οποίων και του πατέρα του Cliff Burton, Ray, καθώς και συνεντεύξεις από όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν για τον δίσκο αυτό.
10 πράγματα δεν γνωρίζαμε για το Master of Puppets
- Το “Master of Puppets” προοριζόταν να ηχογραφηθεί στο San Francisco, όμως η μπάντα δεν βρήκε κάποιο στούντιο που να καλύπτει τις απαιτήσεις της και τελικά, ηχογράφησαν στα Sweet Silence Studios της Κοπεγχάγης, με παραγωγό τον Fleming Rasmussen.
- O Lars Ulrich αρχικά είχε προσεγγίσει τον Geddy Lee των Rush, προκειμένου να κάνει την παραγωγή του album, όμως η συνεργασία δεν προχώρησε λόγω διαφορετικών προγραμμάτων.
- Για πιο αποτελεσματική ηχογράφηση, ο Lars Ulrich έκανε εκτεταμένα μαθήματα ντραμς, ενώ ο Kirk Hamett δούλεψε με τον Joe Satriani.
- O Don Brautigam, υπεύθυνος για το εξώφυλλο του “Master of Puppets”, στο παρελθόν είχε πάρει το βραβείο για το εξώφυλλο της χρονιάς (Cover of the Year) για την δουλειά του στο μυθιστόρημα του Steven King, ” The Stand”. Ο Αμερικανός καλλιτέχνης, είναι επίσης γνωστός για τις δουλειές του στα: “Dr. Feelgood” των Motley Crue, “The Ritual” των Testament, “The Razor’s Edge” των AC/DC και “Among the Living” των Anthrax.
- Κατά την διάρκεια της περιοδείας το 2013 και σε show τους στην Κίνα, οι τοπικές αρχές τους απαγόρευσαν να παίξουν το “Master of Puppets”, λόγω της αναφοράς του κομματιού στα ναρκωτικά, παρ’ολο που το νόημα είναι ξεκάθαρα, κατά της χρήσης ουσιών. Η μπάντα συμφώνησε, όμως ο Κirk Hammett δεν αντιστάθηκε και “πίκαρε” τις αρχές, παίζοντας μικρά αποσπάσματα και riff του κομματιού, καθ’ολη την διάρκεια του live.
- Ο Dave Mustaine των Megadeth, κατά το παρελθόν, έχει υποστηρίξει πως το “Leper Messiah” είναι βασισμένο πάνω σε δικό του κομμάτι με τίτλο “The Hills Ran Red”. Παρ’ολα αυτά, οι Metallica το έχουν αρνηθεί.
- Το “Battery” ήταν το πρώτο κομμάτι που έπαιξε η μπάντα με τον Robert Trujillo, κατά την διάρκεια της οντισιόν του, ύστερα από εισήγησή του.
- Η μπάντα ηχογράφησε ένα κομμάτι με τίτλο “Only Thing” σε μορφή demo, προκειμένου να μπει στον δίσκο. Λίγο αργότερο όμως, το “Only Thing” έσπασε σε δύο κομμάτια, τα “Welcome Home (Sanitarium) και “Orion”.
- Το μέρος του μπάσου, που παίζει ο Burton, κατά την εισαγωγή του “Damage Inc.”, είναι εμπνευσμένο από την κλασσική μουσική και πιο συγκεκριμένα, από το “Come, Sweet Death” του J.S. Bach.
- Στις 24 Νοεμβρίου του 2008, το αυθεντικό artwork του “Master Of Puppets” πουλήθηκε για 28.000 δολάρια (περίπου 26.000 ευρώ), σε δημοπρασία στην Νέα Υόρκη.
Η συντακτική ομάδα του Rockin’Athens ψήφισε το αγαπημένο κομμάτι από το “Master of Puppets” αλλά και το καλύτερο tribute, με τα αποτελέσματα να έχουν ως εξής:
- Battery/ Welcome Home (Sanitarium) / Orion
- MasterofPuppets
- DisposableHeroes
- Leper Messiah
- Battery – Machine Head / Orion – Mastodon
- Welcome Home (Sanitarium) – Stonebringer
- Damage, Inc. – Dream Theater