Η Trailblazer Records, αρχής γενομένης από την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, ξεκίνησε ένα νέο project, μία σειρά mini fests, αφιερωμένων στην εγχώρια underground μουσική σκηνή. Metal Guesthouse (Revisited) – Μέρος πρώτο, λοιπόν, με κοινό παρονομαστή το heavy rock και το γκρουβάτο stoner.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Οι Cellar Dogs κλήθηκαν να ανοίξουν τη βραδιά, όπως κι έγινε, υπό τους ήχους των “My way” και “Jackhammer”. Όσοι είχαν έρθει από νωρίς στο Αn, καταλήγουν στο ότι η τοποθέτησή τους ως εναρκτήριο act ήταν κάτι παραπάνω από σωστή απόφαση, καθώς το groov-άρισμά τους συνόδεψε με τον καλύτερο τρόπο τις πρώτες μπύρες. “Get down”, “Soulhunt” και “Confidential game”, ακούστηκαν στη συνέχεια κι εμείς ευελπιστούμε σε ένα σύντομο release show για τον πρώτο τους δίσκο, με το νέο έτος.
Λίγο μετά τις 22:00, έλαβαν τη σκυτάλη οι heavy rockers Fuel Eater. Ήρθαν φορτσάτοι και γεμάτοι ενέργεια, κλείνοντας με το συγκεκριμένο live τη δική τους mini περιοδεία. Με ένα setlist απαρτιζόμενο κυρίως από νέο, ακυκλοφόρητο υλικό αλλά και από το ομώνυμο demo τους, ξεκάθαρα κέρδισαν το κοινό. Μετά τους πρώτους στίχους του “King Οf A Desert Utopia”, το μικρόφωνο απλά νέκρωσε, αλλά ο frontman συνέχισε ακάθεκτος -συνοδεία του κοινού- να τραγουδά, ενώ εκ των υστέρων αντιμετώπισε με χιούμορ την αναποδιά λέγοντας χαρακτηριστικά: «κάτι τέτοιες στιγμές είναι ο λόγος που χρειάζεσαι κόσμο στα lives σου!». Σίγουρα πάντως, η Πάτρα μας αποδεικνύει για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα (μετά την τελευταία εμφάνιση των Void Droid στο Six D.O.G.S.) πως μπορεί να σταθεί επάξια και στα αθηναϊκά venues.
Έπειτα, ήρθε η ώρα των Madleaf, με τον εναλλακτικό grudge/stoner ήχο τους. Ακούσαμε κομμάτια τόσο από τον πρώτο όσο και από τον επερχόμενό τους δίσκο, όπως τα “Feed me”, “Velvet”, “Βurn” – που θύμισε κάτι από Pantera – και το μελαγχολικό όπως χαρακτήρισαν “Coming home”. Στα highlights της εμφάνισής τους ήταν αφενός η σύμπραξη επί σκηνής με τον Δημήτρη Κότση (Mahakala, Black Soul Horde) στο “Closer”, που περιλαμβάνεται στο νέο album της μπάντας, αφετέρου το “Ηit ‘n’ Run”. Ως προς το τελευταίο κομμάτι, τους είδαμε πραγματικά να τα δίνουν όλα και στην εκπνοή να εκσφενδονίζονται κιθάρα και πιατίνια. Ήταν αναμφίβολα μία δυνατή εμφάνιση, η οποία μας προετοίμασε για το τι επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια on stage.
Και η συνέχεια δόθηκε με τους Speedblow. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία νότα ο frontman, Νίκος, δε σταμάτησε να αλωνίζει τη σκηνή, επιδιδόμενος παράλληλα σε ένα αέναο headbanging με περίσσια δεξιοτεχνία. Έπαιξαν υλικό από όλη τους την πορεία, όπως τα “Where the brave may live forever”, “Resurrection” και “Evil Spirits”, ενώ δεν έλειψε το αγαπημένο “Black Fire”. Ο δυναμισμός, η σιγουριά κι ενίοτε η επιθετικότητα χαρακτήρισαν ακόμα μία εμφάνιση του συγκροτήματος. Η ωμότητα στη φωνή και η άρτια εκτέλεση της μουσικής με τα περίτεχνα solos έκαναν για ακόμα μια φορά τους Speedblow, να ξεχωρίσουν.
Το πρώτο επεισόδιο του Metal Guesthouse (Revisited), κλήθηκαν να κλείσουν οι Lucky Funeral, οι οποίοι στην αποκλειστική τους αυτή εμφάνιση, παρουσίασαν ολόκληρο τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο, που κυκλοφόρησε το 2008 από την Trailblazer Records. Οι φωνητικές χορδές του Mike σχεδόν μάτωναν, όπως έχω πει ξανά στο παρελθόν, καθώς sludg-αρε στα “Stay away” και “Drunk crocodile”. Ωστόσο το ενδιαφέρον μονοπώλησε – μεταξύ άλλων – ο Μπάμπης, το γατί, κατά κόσμον “Babis (The stoned cat)”. Αυτό το καθαρά βασισμένο στα τύμπανα κομμάτι, που δεν το ακούμε συχνά στα lives και στο οποίο η σύμπραξη του βιρτουόζου drummer Pepper και του Mike ήταν από τις πιο ωραίες στιγμές της βραδιάς. Στο set, οι Lucky Funeral συμπεριέλαβαν και υλικό από άλλες δουλειές τους, όπως το “The man who” μέσα από το τρίτο album “Find Your Soul In Beautiful Lunatics”.
Σε κάθε περίπτωση, παρακολουθήσαμε τέσσερις μουσικούς που έδωσαν την ψυχή τους on stage. Μία μπάντα που έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές την αξία της, εντός και εκτός συνόρων, με τον καλοδουλεμένο ήχο, το δέσιμο και τον επαγγελματισμό της. Μια μπάντα που έχει να δώσει ακόμα περισσότερα και που φάνηκε να μην πτοείται σε σχέση με τα ατυχή γεγονότα του περασμένου μήνα – τις πλημμύρες που έπληξαν σε μεγάλο βαθμό το studio τους – αντ’αυτού, κυριάρχησε πάνω στη σκηνή και παρέσυρε τους πάντες.
Πλέον, αναμένουμε το δεύτερο event της διοργάνωσης, με line up ανάλογο του βεληνεκούς του πρώτου. Μέχρι τότε, θα έχουμε να θυμόμαστε ό,τι ζήσαμε την Παρασκευή, σε ένα live που ομολογουμένως στέφθηκε με επιτυχία – με μόνη εξαίρεση την προσέλευση του κόσμου, που θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη!