Κάθε νέα δουλειά των Mechanimal δεν παύει να σ’ εκπλήσσει θετικά κι αυτό εξακριβώνεται στην νέα πέμπτη τους δουλειά με τίτλο Θόρυβος. Το σόλο project του Γιάννη Παπαϊωάννου σε νέες περιπέτειες με 8 συνθέσεις όπου για πρώτη φορά χρησιμοποιεί τον ελληνικό στίχο επιτυχώς με στίχους της Αγγελικής Βρεττού και φωνητικά από την Θέκλα Τσελέπη.
Απαγγελίες μιας δυστοπικής πραγματικότητας που ελάχιστα απέχει από την τωρινή πάνω σε samples και διάφορα ηλεκτρονικά τερτίπια απαρτίζουν τον χαώδη κόσμο των Mechanimal. Έναν κόσμο έντονα επηρεασμένο από την Λένα Πλάτωνος, την Laurie Anderson ακόμη και την Anne Clark που ηχεί άλλοτε αγριεμένος (“Κόκκινη η ποίηση τρέχει”,”Κοιτάζω τις σκιές στους τοίχους”,”Εμπρος”), άλλοτε ξέρει να ηρεμεί κλείνοντας το μάτι στους Depeche Mode (“Συνήθιζαν έξω της οικίας μου”), ενώ άλλοτε γίνονται πιο «χορευτικοί» σε στιγμές όπως το ομώνυμο του δίσκου. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στην παραγωγή που επιμελήθηκε ο ίδιος ο ιθύνων νους του project και που αναδεικνύει την ωμότητα των συνθέσεων.
Υπάρχει εκείνη η θεωρία που λέει πως η τέχνη είναι ο καθρέφτης της εκάστοτε εποχής και στην περίπτωση των Mechanimal αυτό συμβαίνει στο έπακρο. Ωμή στιχουργική πάνω σε λυσσαλέα samples γίνονται το soundtrack μιας εποχής που απέχει ελάχιστα έως καθόλου από το σήμερα. Το ερώτημα είναι, το αντέχεις;