Mean Streak is a Swedish metal band who manages the legacy of traditional heavy metal. Κατά το press release πάντα. Βαριά ευθύνη σύντροφοι. Ξέρεις τι είναι να διαχειρίζεσαι την κληρονομιά του παραδοσιακού heavy metal; Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Λυγίζουν οι ώμοι από το βάρος. Ειδικά άμα έχεις σαρανταρίσει και δεν αντέχουν όπως παλιά. Οι ώμοι εννοώ. Κι εντάξει, ειδικά ο David Andersson που αναλαμβάνει τις κιθάρες των Mean Streak δεν είναι δα και κάνας χτεσινός, από το ’12 έχει ρίξει πολλά μερεμέτια με τους Soilwork. Και η αλήθεια είναι ότι άμα το έχεις στο μυαλό σου, βλέπεις αρκετές σουηδοντέθ επιρροές στις κιθάρες των Mean Streak. Που δεν είναι άσχημες, καθόλου μάλιστα. Τα riffs εδώ μέσα είναι σε γενικές γραμμές αρκετά πάνω του μετρίου.
Από κει και πέρα πάμε σε ορέξεις και κολοκυθόπιτες. Εμένα η φωνή του μπάρμπα μου την δίνει λίγο στα ψηλά του. Και στο πρώτο κομμάτι το solo είναι λίγο πιο μπουρμπουλήθρα από ό,τι θεωρώ πως χρειαζόταν. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι όμως, και πέρα από τον χαβαλέ της εισαγωγής – να μην κάνατε τέτοιες δηλώσεις άμα θέλατε να σας παίρνουμε πιο σοβαρά! – το “Blind Faith” δεν είναι καθόλου άσχημος δίσκος. Δεν είναι ακριβώς παραδοσιακό heavy metal, κι αυτό μάλλον γιατί μέσα στην πολύ διαχείριση το πάνε προς το europower ώρες ώρες, αλλά οι τύποι γράφουν ωραία τραγούδια, οι μελωδίες τους αν και προβλεπέ είναι όμορφες και δουλεύουν, τα riffs όπως ανέφερα είναι από αξιοπρεπή έως και γαμάτα, η παραγωγή είναι άψογη, και ακόμα και στις πιο power στιγμές τους δεν κουβαλάνε κάποιο από τα κουσούρια του είδους. Εντάξει, όλα όσα συμβαίνουν εδώ είναι λίγο αναμενόμενα, αλλά να, εκεί που περίμενα πχ πότε θα σκάσει η κλασσική power μπαλάντα κάπου μεταξύ 5ου και 6ου track, ο δίσκος τελειώνει χωρίς. Να κάτι που δεν περίμενα. Μπράβο Mean Streak!