Ένα χρόνο μετά την ακύρωση της επίσκεψης των Mastodon στη χώρα μας και πέντε χρόνια από τη εμφάνισή τους στο Sonisphere το 2011, βρέθηκαν στη σκηνή του Piraeus Academy, με την Αθήνα να αποτελεί τον τελευταίο σταθμό της περιοδείας “Once More ‘Round The Sun”. Η ανυπομονησία για την εμφάνιση της μπάντας στη χώρα μας είχε χτυπήσει κόκκινο και η προσέλευση του κόσμου ήταν αρκετά ικανοποητική. Η έναρξη της συναυλιακής βραδιάς είχε οριστεί για τις 9.30 και πράγματι, χωρίς opening act, οι progressive metallers από την Ατλάντα ανέβηκαν πάνω στη σκηνή για να μας χαρίσουν μια αξιομνημόνευτη βραδιά, με πολύ ιδρώτα και Mastodon-ικό χάος.
Aνταπόκριση: Ειρήνη Κοντογιάννη / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
To ποδαρικό έκαναν το “Tread Lightly” και το “Feast Your Eyes” από το “Once More ‘Round The Sun”, το οποίο γενικά είχε την τιμητική του αλλά δεν μας έλειψαν οι παλαιότεροι ήχοι, αφού μέσα στο δίωρο συναυλιακό πρόγραμμα έγινε ένα απολαυστικό πέρασμα σε όλη τη δισκογραφία του συγκροτήματος. Φυσικά και ο ήχος αποτελεί ένα αγκάθι για την live απόδοση των κομματιών τους, αλλά τα πράγματα ήταν πολύ ικανοποιητικά συγκριτικά με άλλες φορές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κλειστός χώρος ταιριάζει σαφέστατα καλύτερα στον τρόπο παιξίματος της μπάντας, κάτι το οποίο δηλώσαν αργότερα και οι ίδιοι απευθυνόμενοι προς το κοινό.
Το «άγουρο» ακόμα πλήθος υστερούσε σε ενέργεια με αποτέλεσμα να υπάρχει μια σχετική αδράνεια, ωστόσο, όσο περνούσε ο χρόνος τα πράγματα διαρκώς βελτιώνονταν. Μπορεί το “Blasteroid” να μην στάθηκε ικανό να μας βάλει στο κλίμα αλλά το “Oblivion” δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, ενώ το “Motherload” παρέα με το “Chimes At Midnight” και το “High Road” έδωσαν τον ρυθμό για να αρχίσουν να κινούνται τα πράγματα. Από το “Iron Tusk” κι έπειτα, με το “Mother puncher” και το “Aqua Dementia” παραδοθήκαμε μέσα σε έναν progressive σουρεαλισμό που δεν είχε προηγούμενο, ενώ οι μαγικές ιδιότητες του “The Czar” αποδείχθηκαν αληθινές για άλλη μια φορά, καθώς δεν υπήρχε σπιθαμή του κορμιού σου που να μην ένιωθε την ρίγη από το εξωπραγματικό αυτό έπος.
Ο Hinds έδινε ρέστα στο “Bladecatcher”, το “Black Tongue” αποδείχτηκε πραγματικό όνειρο, μέχρι να έρθει η σειρά των “The Wolf Is Loose” και “Crystal Skull” για να γίνει χαμός. Το “Divinations” έφερε λίγο αέρα από “Crack The Sky” και πάλι, μέχρι να περάσουμε μια τελευταία φορά από “Once More ‘Round The Sun” με το “Ember City”. Τι κι αν είχε περάσει ήδη μιάμιση(;) ώρα, το κοινό πιο ένθερμο από ποτέ ανταποκρινόταν σε κάθε riff της μπάντας. Ο Brent Hinds απέδιδε τα αποχαυνωτικά riffs του με μεγάλη σπουδαιότητα και προσήλωση λες και ήταν παιχνιδάκι. Ο Brann Dailor είχε πάρει φωτιά κρυμμένος πίσω από το drum kit του, η πώρωση του Troy Sanders ήταν άκρως μεταδοτική, ενώ ο Bill Kelliher έκανε τα δικά του μαγικά στην άκρη της σκηνής.
Αφού ακούσαμε και το “Megalodon” και αφού έγινε και το τελευταίο πέρασμα από το “Blood Mountain” με το “Colony of Birchmen”, το τέλος της εκρηκτικής αυτής βραδιάς ήταν κοντά. Με το “Blood and Thunder” να μας αποχαιρετούν, άφησαν για encore το “Emerald” των Thin Lizzy. Σε κάθε ευκαιρία οι Mastodon δεν δίστασαν να εκφράσουν την αγάπη τους για την Ελλάδα και το αθηναϊκό κοινό, πληροφορώντας μας ότι όταν βρίσκονται πίσω στην Αμερική πολλές φορές μνημονεύονται μαζί με άλλες μπάντες το ένθερμο ελληνικό κοινό. Μάλιστα ο Bran Dailor δεν δίστασε να σταθεί για αρκετή ώρα μπροστά στο μικρόφωνο, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία ακόμα και για τις ελληνικές ντομάτες! Ακόμη κι αν ήταν η τελευταία στάση της περιοδείας τους, η απόδόση τους ήταν κορυφαία κι έδειχναν να διασκεδάζουν κάθε στιγμή που βρίσκονταν πάνω στη σκηνή. Εμάς μας ανανέωσαν το ραντεβού για του χρόνου κι ελπίζουμε να τηρήσουν αυτήν την υπόσχεση γιατί μας χάρισαν μια πραγματικά υπέροχη βραδιά.