Μια από τις μεγάλες αλήθειες της ζωής είναι το «επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως». Η ικανότητα, δηλαδή, της εκμάθησης μιας δεξιότητας μέσω της συνεχούς επανάληψής της. Ή αλλιώς, practice makes perfect, όπως θα έλεγαν και στο χωριό τους την Ατλάντα οι Mastodon. Η μουσική αρτιότητα και η υψηλού επιπέδου τεχνική κατάρτιση είναι βασικά στοιχεία στην δημιουργική εξίσωση των Mastodon. Όταν όμως ο πόνος της απώλειας (μια άλλη μεγάλη αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης) προστίθεται στην εξίσωση τότε έχουμε αποτελέσματα σαν το Hushed And Grim, ένα διπλό άλμπουμ φορτισμένο από τον θάνατο του manager τους Nick John το 2018. Βουτηγμένο στην απόγνωση με λυτρωτικές διαθέσεις, το (8ο κατά σειρά άλμπουμ) Hushed And Grim ωθεί τον ακροατή σε ανώτερα επίπεδα διαύγειας και πληρότητας, κρατώντας τεταμένο το ενδιαφέρον παρά τη μεγάλη του διάρκεια (86:30).
Με τον Troy Sanders και τον Brann Dailor να μοιράζονται, επί το πλείστον, τα φωνητικά του Hushed And Grim, ο δίσκος ξεκινάει με το ”Pain With An Anchor”, αντάξιο του τίτλου του. Το ”More Than I Could Chew” μας χαρίζει ένα φευγαλέο vibe από Alice In Chains και το Nutshell. Στο ”The Beast” η bluesy φωνή του Brent Hinds δανείζεται κάτι από Chris Cornell, κρατώντας την γνώριμη ζεστασιά της. Το ”Teardrinker” είναι ένα hard rock anthem με ρεφρέν που δύσκολα ξεχνιέται, εξού και η επιλογή του για single. Η μανία και ο παροξυσμός κυριαρχούν στο ”Pushing The Tides”, ενώ κομμάτια όπως το μυστικιστικό ”Dagger”, ή το ”Had It All” με την εκφραστική βραχνάδα του Troy Sanders και το guest solo του Kim Thayil, θα μας στοιχειώνουν για καιρό. Το καθηλωτικό ”Gigantium” είναι… γιγαντιαίων διαστάσεων κομμάτι με τον Brann Dailor να δίνει ρέστα στα φωνητικά.
Σ’ αυτό το άλμπουμ οι Mastodon ποντάρουν περισσότερο στη σύνθεση και την έκφραση χωρίς όμως να ξεχνούν τον prog metal χαρακτήρα τους (Sickle And Peace, Peace And Tranquility, Savage Lands). Η σοφή και εντονότερη χρήση εφέ στις κιθάρες, όπως pitch-shifter ή delay, ζωγραφίζουν ηχητικά τοπία (Dagger, Eyes Of Serpents), κάνοντας το Hushed And Grim να ξεχωρίζει από την υπόλοιπή τους δισκογραφία.
Οι παρθενογενέσεις πλέον σπανίζουν, και οι εποχές όπου το μουσικό πεδίο ήταν απέραντο, απεριόριστο, κι ελεύθερο προς εκμετάλλευση έχουν παρέλθει. Χωρίς ακριβώς να εγκαθιδρύουν ένα νέο μουσικό είδος, οι Mastodon με το Hushed And Grim αφήνουν once again το ιδιαίτερο σημάδι τους στο metal φάσμα και το ευρύτερο rock ταυτοχρόνως. Η πολυετής εμπειρία τους σε συνδυασμό με την προσωπική αγωνία και την ωριμότητα είναι μια ζόρικη αλλά ειλικρινής πορεία προς το μεγαλείο και την τελειότητα. Κάτι τέτοιο ίσως να το λες και παρθενογένεση.