Ή αλλιώς: Μάρβα Βούλγαρη και Τεό Φοινίδης.
Όταν η contemporary μουσική, συν η κλασική και jazz παιδεία σε πιάνο και τραγούδι, εκδηλώνονται σε δυναμικές της pop και της electronica, το ύφος προσθετικά, αποκτά χαρακτήρα neo-synth, χορεύοντας με τις προεκτάσεις της darkwave και της post. Ο χώρος, αντισυμβατικός. ”Danced me to the beat of desires” (“Embrace This Madness“).
Η εισαγωγή του κατά τ’ άλλα υπέροχου, εναρκτήριου track, “Love“, με συνδέει για δευτερόλεπτα με ήχο/μελωδία των Nightstalker. Ξαφνιάζομαι. Η συνέχεια, μονομιάς ξεφεύγει της συνειρμικής μου εξίσωσης, παίρνει σχήμα και μορφή μιας άλλης διάστασης, διαφορετικού οράματος και μουσικής υφής. ”A dust of memories covers the biggest lies”.
Mε το “Ruins“, κομμάτι προώθησης για την κυκλοφορία του δεύτερου τους δίσκου, μας «έπιασαν» για τα καλά, αφήνοντάς μας δίχως άλλη επιλογή, από το να τους γνωρίσαμε καλύτερα. Η παραγωγή καθαρά επαγγελματική, η ενέργεια σε παρασέρνει, ο ήχος ηλεκτρονικά πειραματικός, λικνίζεται στις υπέρμετρες, γεμάτες διαύγεια, επεκτάσεις της φωνής. Ηρεμεί, αντιδρά ή συγχέεται με τη μνήμη, τον πόνο, την απώλεια, που ακολουθεί το τέλος μίας κατάστασης που ήταν δεδομένη και συναισθηματικά φορτισμένη. Η αγάπη, είναι ο κύριος εμπνευστής, σε έναν κόσμο που πλημμυρίζει από μίσος και οδηγεί σε μια ισχυρή απόφαση, συνειδητή, για ζωή, δράση και δημιουργία, χωρίς συμβιβασμούς. ”The ruins of your wasted life will lurk around everywhere”, να το θυμάσαι.
Η ροή εκχύνεται, διαδοχικά αποτελεσματικά, μέσα στα κομμάτια του album, προκαλεί ή υποκινεί τις τεχνικές, γίνεται ένα με το όλο εγχείρημα. Το συναίσθημα, οικείο, σε κρατάει ενεργό. “Forever“. Τα θετικά στοιχεία, βρίσκουν σημείο διεξόδου “Let me feel how all shadows dwell into shine “, αν τους το επιτρέψουμε. Στόχος να ειπωθούν, ώστε να απελευθερωθούν. “Room Of Doubt“, σαν κελάηδισμα, καταπληκτικά δομημένο υπόδειγμα διαφυγής, από τις ενοχές, τον εγωισμό και τη σοβαροφάνεια της νηφαλιότητας, καταλήγει στο επίσης πανέμορφο “Somewhere Safe“, σαν ανάγκη. “We’ll find a place we can’t possess”, η ευχή κατά το “Forgotten” ανατριχιαστική, λίγο πριν το φινάλε.
Μία έντονα αξιόλογη προσπάθεια, έσκασε σαν υπόγειος ψίθυρος, στις 26 Φεβρουαρίου από την Shades of Sound, Wave Records και τείνει να γίνει φήμη. Διαδώστε!