Η φετινή χρονιά αποτελεί επέτειο για έξι από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες των Manowar. Οι Αμερικανοί το γιορτάζουν με την περιοδεία τους Anniversary Tour ‘22 “Crushing the Enemies of Metal” που ξεκινά από τη χώρα μας και το Release Athens 2022 στις 22 Ιουνίου. Ας θυμηθούμε μαζί την πορεία των βασιλιάδων μέσα από τις κυκλοφορίες αυτές και ας προετοιμαστούμε κατάλληλα για αυτά που θα δούμε και θα ακούσουμε σύντομα στην Πλατεία Νερού.
Battle Hymns (1982)
Το ντεμπούτο των Manowar αποτέλεσε το εφαλτήριο της τεράστιας και ιστορικής πορείας που ακολούθησε. Μπορεί η πρώτη πλευρά του δίσκου να περιείχε κλασικές hard rock/metal συνθέσεις σε καλοπαιγμένες μεν, συνηθισμένες δε φόρμες, όμως η δεύτερη πλευρά έδωσε το έναυσμα και το πρώτο πάτημα για τη δημιουργία του μουσικού κινήματος που σήμερα ονομάζουμε Epic Metal. Κομμάτια όπως τα “Dark Avenger” (με τη συμμετοχή του τεράστιου Orson Welles), “Manowar” και “Battle Hymns” με τα επικά, επιβλητικά και εμβατηριακά περάσματα τους όρισαν τον χαρακτήρα, την ταυτότητα και τη μοίρα της μπάντας στα χρόνια που ακολούθησαν.
Fighting the World (1987)
Το Fighting the World αποτέλεσε το πέμπτο κατά σειρά πόνημα του συγκροτήματος και αποτελεί κατ’ εμέ έναν αδικημένο δίσκο. Μετά τα τέσσερα -κατά γενική ομολογία- καλύτερα albums των Manowar, ο συγκεκριμένος δίσκος θεωρήθηκε άνισος και απογοήτευσε μεγάλο μέρος των οπαδών. Μπορεί κάποιες συνθέσεις, όπως τα “Carry On” και “Violende and Bloodshed”, να μην αντιπροσώπευαν το επικό μονοπάτι που είχαν χαράξει οι Αμερικάνοι (χωρίς φυσικά να είναι κακές), όμως τεράστια έπη όπως τα “Defender”, “Holy War” και “Black Wind, Fire and Steel” αποτέλεσαν τους πυλώνες του Fighting the World και ακούγονται έως και σήμερα μεγαλεπήβολα και επιβλητικά στις συναυλίες της μπάντας.
The Triumph of Steel (1992)
Ο πρώτος δίσκος των Manowar χωρίς τον Ross the Boss πίσω από τις κιθάρες αποτελεί ένα αριστουργηματικό και ταυτόχρονα πειραματικό δημιούργημα. Το 28λεπτο έπος “Achilles Agony and Ecstasy in Eight Parts” αντλεί την έμπνευση του από την Ελλάδα και την Ιλιάδα του Ομήρου και πραγματικά εκπλήσσει με την άψογη δομή και ροή, τις ιδέες του και το μεγαλείο που αποπνέει. Στο “Demon’s Whip” οι Manowar παρουσιάζονται σκοτεινότεροι από ποτέ, στο “Spirit Horse of the Cherokee” αποδίδουν φόρο τιμής στους ινδιάνους και το μαχητικό πνεύμα τους, ενώ η άκρως συναισθηματική μπαλάντα “Master of the Wind” κλείνει μαγευτικά ίσως το πιο πολύπλευρο και πολυποίκιλο album που μας είχε δώσει έως τότε η μπάντα.
Warriors of the World (2002)
Είχαν περάσει έξι ολόκληρα χρόνια από το Louder than Hell του 1996 και οι οπαδοί της μπάντας περίμεναν με ανυπομονησία το Warriors of the World. Σαφώς ανώτερο από τον προκάτοχό του, το συγκεκριμένο δισκάκι περιείχε ορισμένες από τις καλύτερες συνθέσεις της μπάντας τη συγκεκριμένη δεκαετία. Το “Warriors of the World United” αποτελεί πλέον συναυλιακό ύμνο, το “Sword in the Wind” προκαλεί ανατριχίλες και ηρωικά συναισθήματα, στο “Nessun Dorma” του Giacomo Puccini ο Eric Adams παραδίδει μαθήματα ερμηνείας ενώ τα άσματα της τριλογίας που κλείνει το album (“Hand of Doom”, “House of Death” και “Fight Until we Die”) συγκλονίζουν με τη δύναμη, την ορμή και τα πύρινα riffs τους.
Gods of War (2007)
Στο Gods of War οι Manowar δοκίμασαν για πρώτη φορά να δημιουργήσουν ένα concept album. Και τα κατάφερνα περίφημα! Η σκανδιναβική μυθολογία αποτυπώνεται με έντονα και ποικίλα χρώματα για μία και πλέον ώρα σε ένα δίσκο γεμάτο δυνατές συνθέσεις, απαγγελίες και ιντερλούδια. Πιο συμφωνικοί και πολυφωνικοί από ποτέ, οι Manowar μας ταξίδεψαν επάνω στο άτι του μονόφθαλμου θεού Odin (“Sleipnir”), ήρθαν αντιμέτωποι με το πανούργο και πονηρό θεό της φωτιάς (“Loki, God of Fire”) και έδωσαν τα διαπιστευτήρια τους σαν βασιλείς του epic metal στα “King of Kings”, “Sons of Odin” και “Gods of War”. Οι concept καταβολές του Gods of War ώθησαν τη μπάντα στην παραγωγή φαντασμαγορικών shows στις συναυλίες τους με πολεμιστές και drakkars επί σκηνής και ακριβά, τεράστια και εντυπωσιακά σκηνικά που παρουσιάζουν και υποστηρίζουν έως σήμερα.
The Lord of Steel (2012)
Το The Lord of Steel αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο album. Κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, μία σαν συνοδευτικό του περιοδικού Metal Hammer (Hammer Edition) και μια κανονική. Οι εκδόσεις είχαν διαφορές στο εξώφυλλο αλλά και στον ήχο που κατά γενική ομολογία ήταν ιδιαίτερα μουντός και βαρύς, σχεδόν doom, με μια παράξενη ηχώ στην παραγωγή που ενόχλησε πολλούς και δημιούργησε απορίες για το μέλλον του συγκροτήματος. Φυσικά δε λείπουν οι επικές συνθέσεις -σήμα κατατεθέν της μπάντας- όπως τα “Righteous Glory” και “Touch the Sky”, ενώ το μουσικό ταξίδι στην άγρια δύση με το “El Gringo” αποτέλεσε και το επίσημο soundtrack της ομότιτλης ταινίας με πρωταγωνιστή τον Scott Adkins.