Mε αφορμή την εμφάνισή τους στο Metal Guesthouse της Trailblazer Records, αλλά και την επικείμενη κυκλοφορία του νέου δίσκου τους, ο Αλέξανδρος Κιτούλης, που βρίσκεται πίσω από τα τύμπανα των Madleaf, απάντησε στις ερωτήσεις της Αναστασίας Παπαδάκη για λογαριασμό του Rockin’Athens.gr.
Μαθαίνω πως σε λίγο καιρό θα κυκλοϕορήσει ο διάδοχος του ντεμπούτο σας “Sinners”. Ωστόσο δεν έχουμε ακόμη ακούσει νότα από αυτό. Δώστε μας κάποιες πληροϕορίες, μη μας κρατάτε σε αγωνία. Συμπεριλαμβάνει τα καινούρια τραγούδια που κάθε τόσο ακούμε στις ζωντανές σας εμϕανίσεις;
Το καινούριο album είναι έτοιμο. Περιέχει 11 τραγούδια, εκ των οποίων αρκετά έχουν παιχτεί live ως τώρα με πολύ καλό feedback. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε φάση ευρέσεως τίτλου, δημιουργίας tracklist και εξωφυλλου και διαφόρων άλλων διαδικαστικών.
Όπως αρκετές από τις μπάντες της εγχώριας σκηνής που γνωρίζουμε, έτσι κι εσείς περάσατε από την βασανιστική διαδικασία αλλαγής μελών. Συγκεκριμένα γνωρίζω πως σε σχέση με το ντεμπούτο σας, το μοναδικό κοινό μέλος είναι ο Νίκος (κιθάρα). Τι συνέβη; Πόσο δύσκολο είναι μια μπάντα να μη χάσει το χαρακτήρα της μέσα από μια τέτοια διαδικασία;
Συνήθως είναι δύσκολο να μη χαθει ο χαρακτήρας της μπάντας αλλά στην προκειμένη περίπτωση, επειδή ο Νίκος aka ο Χαβανέζος (έτσι τον φωνάζουμε και τον ξέρει ο κόσμος) ηταν ο συνθετικός πυρήνας της μουσικής των Madleaf, o χαρακτήρας της μπάντας διατηρήθηκε. Όλοι προσφέραμε ιδέες παραγωγής και σύνθεσης και ο τραγουδιστής μας, Νίκος Μαρίνος, έχει φέρει απίστευτα όμορφες ιδέες στα φωνητικά. Διατηρείται το alternative/grunge ύφος λοιπόν και προστίθεται και λίγο stoner, όπως επίσης και άλλα είδη που αγαπάμε.
Τελευταία ϕορά σας είδα στο Six D.O.G.S. που εμϕανιζόσασταν ως guests της Red Bull στα Bedroom Jam sessions. Ο drummer σας κατεδάϕισε το kit του και οι υπόλοιποι ακολουθήσατε χωρίς… ιδιαίτερες τύψεις. Ετοιμάζετε κάποιο παρόμοιο μπάχαλο και για το Metal Guesthouse (revisited) vol 1, στο οποίο και εμϕανίζεστε στις 21 Νοεμβρίου; Έχετε ϕαντάζομαι επίγνωση του γεγονότος οτι παίζουν άλλες δύο μπάντες μετά από εσάς!
Τα μπάχαλα δεν προγραμματίζονται. Αυτό είναι πρόβλημα της διοργάνωσης! Βρισκόταν και αυτή στο Red Bull Bedroom Jam live, οπότε ξέρει ότι είμαστε πολλές φορές έρμαια του αυθορμητισμού μας. Φανταζόμαστε πως έχει προνοήσει. Τζάμπα μάγκες πάντως δεν είμαστε! Μόνο ότι είναι δικό μας καταστρέφουμε ως τώρα.
Το “Sinners” κυκλοϕόρησε από την Poison Tree Records, μία εταιρία με ιδιαίτερες περγαμηνές που έχει –μεταξύ άλλων- πραγματοποιήσει δισκογραϕικές κυκλοϕορίες για τους Brant Bjork, Fu Manchu και Mondo Generator. Ωστόσο μετά από τότε η δραστηριότητα της μπάντας έπαψε να είναι τόσο έντονη, πράγμα αντιϕατικό. Επηρέασαν όλες αυτές οι αλλαγές μελών ή η εταιρεία σας δεν σας έδωσε την στήριξη που περιμένατε;
Το να είσαι σε μεγάλη ή καλή εταιρία δεν θα σου κάνει το “χρυσό αυγό”. Τίποτα δεν είναι δωρεάν και θέλει θυσίες και σύμπνοια ώστε μια μπάντα να πάει μπροστά. Οι Madleaf πλήρωσαν το τίμημα της ασταθούς σύνθεσης που εμπόδισε την συνεχή παρουσία με ζωντανές εμφανίσεις κλπ. Πλέον υπάρχει ενθουσιασμός και πρόθεση για όσο περισσότερα live γίνεται.
Ο ήχος του “Sinners” αποτελούσε ένα υβρίδιο desert rock, grunge rock και ψυχεδελικού rock. Τα νέα σας κομμάτια ωστόσο –όσο μπορώ να καταλάβω από τις live εκτελέσεις τους- ηχούν πολύ πιο heavy και μοντέρνα. Ποιοι είναι οι νέοι καλλιτεχνικοί προσανατολισμοί τoυ συγκροτήματος;
Όπως είπα πιο πάνω, πλέον οι Madleaf έχουν ολα τα προαναφερθέντα στοιχεία συν κάποια καινούρια που ήρθαν μαζί με τα νέα μέλη. Έχουμε επίσης μία πολύ ωραία παραγωγή από τον Ντίνο Πρασσά και εμάς, στα Devasoundz Studios, που κάνει τα τραγούδια πιο βαριά μεν αλλα ταυτόχρονα διατηρεί τον rock χαρακτήρα του όλου αμαγάλματος. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να μας πεις stoner ή grunge η οτιδήποτε αλλο. Και αυτό πιστεύω προσδίδει ένα ενδιαφέρον παραπάνω στην ακρόαση.
Πέρσι συμμετείχατε στο ακουστικό “πείραμα” της Trailblazer Records, ενώ κυκλοϕορήσατε κι ένα video για τη διασκευή στο “I Can’t Escape Myself” των The Sound, μιας μπάντας με εκ διαμέτρου αντίθετο ήχο από τον δικό σας. Αρέσει τελικά στους Madleaf να πειραματίζονται;
Ναί, γιατί όχι; Η ζωή είναι μικρή για να φοβάται κανείς να δοκιμάζει πράγματα. Έτσι κι αλλιώς τα ακούσματά μας ποικίλουν και μοιραία η μπάντα είναι τα ακούσματα των μελών της.
Προτιμάτε την συναυλιακή ή την στουντιακή εμπειρία και γιατί;
Και οι δύο δραστηριότητες έχουν τα καλά τους. Η μία είναι αναγκαία για να επακολουθήσει η άλλη. Τα κομμάτια δημιουργούνται πολλές φορές με τζαμάρισμα στο studio, οπότε είναι φτιαγμένα για να παίζονται live. Τα live για εμάς ειναι κάθαρση και τα βιώνουμε κάπως έντονα. Δίνουμε ψυχή και πονάμε για μέρες μετά…
Πλέον όλο και περισσότερες μπάντες κάνουν το “μπαμ” και βγαίνουν από το καβούκι τους. Οι περιοδείες και η έντονη δισκογραϕική παρουσία είναι πλέον κάτι σύνηθες, ακόμη και στο underground. Ποια είναι τα δικά σας επόμενα σχέδια σε δισκογραϕικό και συναυλιακό επίπεδο;
Να βγει το album ώστε να μπορέσουμε να μοιραστούμε τη μουσική μας με τον κόσμο. Το CD δεν μας πολυαρέσει και δεν νομίζω οτι έχει και λόγο ύπαρξης πλέον. Θέλουμε πολύ να μπορέσουμε να βγάλουμε έναν αριθμό βινυλίων και τα κομμάτια να διατίθενται για ηλεκτρονική αγορά και κατέβασμα σε συμβολική τιμή. Όσο για τα live, θέλουμε να παίξουμε παντού και πολύ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για εμάς.
Θέλω να απευθύνετε τα τελευταία σας λόγια σε όσους σκοπεύουν να έρθουν να σας δουν στην εμϕάνισή σας στο An Club στις 21 Νοεμβρίου.
Δεν έχουμε να πούμε κάτι. Τα live δεν είναι εκλογές για να το ρίξουμε στις προεκλογικές δηλώσεις, ούτε θα ζητήσουμε από κάποιον να το ρίξει στην ελεημοσύνη και να έρθει να μας δει. Όσοι σκοπεύουν να έρθουν ξέρουν τι κάνουμε. Όσοι ακουσούν το υλικό μας στο youtube ή στο facebook μας και ψηθούν να έρθουν απλά θα δουν μια μπάντα να δίνει την ψυχή της. Ενα “ευχαριστώ” για το τέλος πάει σε σας για την στήριξη και το ενδιαφέρον σας!