Την Παρασκευή το βράδυ, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε έναν απ’ τους καλύτερους performer της dark wave/post punk σκηνής σ’ ένα παθιασμένο live set, που αν και με λίγο κόσμο, κατάφερε να μας χαρίσει μια από τις καλύτερες συναυλιακές εμπειρίες της σεζόν. Ο λόγος για τον Luis Vasquez, γνωστός κυρίως απ’ τους Soft Moon, ο οποίος μετά από αρκετές ακυρώσεις και επαναπρογραμματισμούς λόγω covid-19, κατάφερε να βγει σε περιοδεία με πρώτο σταθμό τα μέρη μας.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου
Τη βραδιά άνοιξε ο resident dj Morah, o οποίος κάλυψε μουσικά την ανάγκη μας για τις πρώτες μας μπυρίτσες και το απαραίτητο κουβεντολόι, με ένα minimal/noise/industrial σκοτεινό ατμοσφαιρικό set, το οποίο κατάφερε να μας κρατήσει focused για αρκετή ώρα, εν αναμονή του ιδιαίτερου προσκεκλημένου της βραδιάς. Αν κάτι πήγαινε λάθος σε αυτή τη βραδιά, ήταν η μικρή προσέλευση του κόσμου.
Με ένα setup (όμοιο με αυτό των Soft Moon) κεντραρισμένο στο μέσο της σκηνής του Temple, ο αμερικανός μας παρουσίασε εξ’ ολοκλήρου την πρώτη του solo δουλειά, που παρά τη περιορισμένη του διάρκεια -οκ, ήταν ένα live-σφηνάκι- κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις. Με τις μουσικές βάσεις των κομματιών να είναι προηχογραφημένες, ο Luis Vasquez -χωρίς να παίρνει ανάσα- τα έδινε όλα προσθέτοντας tribal και noise ρυθμούς μέσα από synths και ένα ταμπούρο, το οποίο μεταξύ μας, δε ξέρουμε στα σίγουρα αν θα βγάλει το tour με την μανία και το πάθος που έδινε ρυθμό κατά τη διάρκεια του set του.
Aν και το A Body Of Errors συνθετικά κινείται σε πιο experimental εσωστρεφείς ρυθμούς, η ζωντανή απόδοση του το πάει μια πίστα παραπέρα, βάζοντας τον ακροατή με τη μία στο σκοτεινό trip του δημιουργού του. Με τη βοήθεια των εξαιρετικών φωτισμών και των smoke machines, γίναμε μάρτυρες μια ξεχωριστής εμπειρίας.
Μπορεί αυτό το project τελικά να μην έχει τη συνοχή ενός Soft Moon album, μα πάνω στη σκηνή, έχει όση ενέργεια και ένταση χρειάζεται για να σε κάνει να χορέψεις. Και αυτό πραγματικά, φάνηκε απ’ τις αντιδράσεις όλων όσων είχαν τη τύχη να παρευρεθούν σ’ αυτή τη κατάθεση ψυχής του Vasquez. Ας ελπίσουμε πως δεν θ’ αργήσει η μέρα που θα τον ξαναδούμε απ’ τα μέρη μας.