Η περσινή χρονιά ήταν πολύ δυνατή για το deathcore. Οι πατέρες του είδους, Despised Icon, επέστρεψαν στον παλιό καλό ήχο τους, οι Fit For An Autopsy κυκλοφόρησαν ίσως τον καλύτερο δίσκο του 2019, οι Thy Art Is Murder απέδειξαν την “μουσική τους τιμιότητα” για ακόμα μία φορά, οι Whitechapel έκλεισαν πολλά στόματα με τους πειραματισμούς τους και πολλές ακόμα μπάντες αυτής της σκηνής μας αρρώστησαν, θετικά πάντα, με τις δουλειές τους. Φέτος την σκυτάλη πήραν πρώτοι οι Lorna Shore και ανέλαβαν να συνεχίσουν το έργο των παραπάνω. Το συγκρότημα από το New Jersey, επέστρεψε τρία χρόνια μετά το τελευταίο του πόνημα (“Flesh Coffin”) και μας παρουσιάζει το δεύτερο του album, με τίτλο “Immortal”.
Ακόμα θυμάμαι το τεράστιο σοκ που μου είχε προκαλέσει το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο ήταν το πρώτο single που ακούσαμε μέσα από τον δίσκο. Απόκοσμη ατμόσφαιρα αλά black metal που συνοδεύει τα blast beats και τα riffs, epic metal αέρα που συναντάς πολύ σπάνια σε αυτό το είδος, μελωδία στο refrain που θα ζήλευαν οι Insomnium και οι Amon Amarth, φωνητικά πραγματικά βγαλμένα από τους χειρότερους εφιάλτες και breakdown – γροθιά στο σαγόνι. Και όλα αυτά μαζεμένα και νοικοκυρεμένα σε ένα μόνο κομμάτι. Μετά από αυτό πώς να μην ερωτευτείς τους Lorna Shore από την πρώτη στιγμή;
Και που λέτε, εκεί που είχα βρει μία καινούρια μπάντα για να ασχοληθώ και μία κομματάρα να “παιδεύει” το repeat, γίνεται γνωστή η είδηση ότι ο frontman τους CJ McCreery, όντας όχι και το καλύτερο παιδί, διώχτηκε κακήν κακώς από τους bandmates του. Αυτό, όπως ήταν και απόλυτα λογικό, είχε ως αποτέλεσμα η κυκλοφορία του δίσκου, καθώς και η περιοδεία για την προώθησή του, να παραμείνουν στον αέρα. Ούτε το ίδιο το συγκρότημα δεν ήξερε ποιο θα ήταν το μέλλον του και αν τελικά θα έφτανε στα αυτιά μας το “Immortal” στο τέλος Ιανουαρίου, όπως ήταν και προγραμματισμένο. Για καλή μας τύχη, όμως, ο δίσκος τελικά κυκλοφόρησε. Και λέω για καλή μας τύχη, διότι έχουμε στα χέρια μας έναν δίσκο που σκοτώνει.
Το ομότιτλο κομμάτι που ανέφερα πιο πάνω και το οποίο μάλιστα ανοίγει το album, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της παράνοιας που ξεδιπλώνεται σε αυτήν εδώ την κυκλοφορία. Τα 30 λεπτά που διαρκεί το “Immortal” είναι υπερ-αρκετά για να μην μείνει τίποτα όρθιο. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε σα να λέμε. Οι Lorna Shore, έχοντας σαν οδηγό τον deathcore ήχο, καταφέρνουν να μπλέξουν πολλά περισσότερα στοιχεία και αυτό είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Στις συνθέσεις θα συναντήσεις επιρροές από Dimmu Borgir και Behemoth, μέχρι Carnifex και Chelsea Grin, να συνδυάζονται με περίτεχνο τρόπο μεταξύ τους (“Hollow Sentence”, “This Is Hell”).
Συνοψίζοντας, λοιπόν, δεν γνωρίζω σε τι βαθμό θα επηρεάσει τους Lorna Shore η απουσία του ικανότατου CJ στο μέλλον. Αυτό μένει να το δούμε στην επόμενη κυκλοφορία, αν υπάρξει φυσικά. Προς το παρών εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να απολαύσουμε το “Immortal”. Όσοι αγάπησαν πέρσι το “Melancholy” των Shadow of Intent, μόλις βρήκαν τον άξιο αντικαταστάτη του.