Σάββατο βράδυ και οι απόκριες έχουν μπει για τα καλά. Στο Gagarin το σχέδιο live περιλαμβάνει πάρτυ κανονικό καθώς ο κόσμος είναι αρκετός και ευδιάθετος. Αναγνωρίζω το “Kapital” των Souljazz Orchestra από τα ηχεία του χώρου, θα προσπαθήσω να μη κρατήσω καμία απόσταση και να παρακολουθήσω τη φάση από τα μπροστά.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Νίκος Ζαραγκόπουλος (avopolis.gr)
Λίγο πριν τις 22:30 ο Blend Mishkin αναλαμβάνει να μας κουνήσει παρέα με τους Roots Evolution. Πλήκτρα, μπάσο, τρομπέτα και μία κονσόλα με ένα laptop (συν ένα σαν παιδικό φυσητό αρμονιάκι) είναι τα όργανα που θα τον συνοδεύσουν. Τα φωνητικά ασταμάτητα εξιστορούν. Η φάση είναι dub, είναι reggae, είναι steady rock. “Originality” ένας απ’ τους τίτλους που έπιασα, είναι αυθεντικοί, ρυθμικοί και το κάθε τραγούδι λειτουργεί σα συνέχεια του προηγούμενου. Στα γενικά μετρημένοι, με εύληπτα παιξίματα, προσγειωμένοι και συγκεντρωμένοι. Στα ειδικά με μετέφεραν σε ξένοιαστη κατάσταση, μακριά σε κάποια παραλία. Με καλή μουσική, όμορφες μελωδίες, ποτά, παρέες, χορούς και τραγουδιστά ντοκουμέντα μα και θέλω. Και με set που βάστηξε πάνω από μια ώρα.
Με κάποιες καθυστερήσεις για την προετοιμασία της σκηνής, οι London Afrobeat Collective είναι εννιά και γυρισμένοι με τις πλάτες προς τα εμάς. Το show ξεκινά. Τα drums δίνουν το σκοπό, τα congas τον συμπληρώνουν. Δύο κιθάρες, ένα μπάσο, δύο σαξόφωνα και μία τρομπέτα ακολουθούν το beat και η Juanita στα φωνητικά, τύπισσα – κορμάρα, επιδίδεται πρώτη στο χορό. Η ατμόσφαιρα είναι groovy. “Prejudice” για αρχή , “Lady” για φόρο τιμής στον Fela Kuti, ενώ πολύ σύντομα θα ακούσουμε το πιο γνωστό τους track “Prime Minister”. “We want everybody to dance” μοιάζει το σύνθημά τους και το πετυχαίνουν. Γυρνάω πίσω μου, κοιτάω και πραγματικά ο κόσμος είναι όλος σε mode χορευτικό. Ένα πλακέ όργανο που ηχεί σαν κουδούνα είναι προσαρμοσμένο στα bongos και καταλαμβάνει κάποια από την αίγλη. Η μία κιθάρα blues – άρει, οι αυτοσχεδιασμοί αρχίζουν και η jazz ξεπροβάλλει.
“Tolembi” που σημαίνει “we had enough”, η κριτική στην πολιτική βαραίνει τους στίχους. Τραγουδάνε για τις γυναίκες στην Αφρική, αφιερώνουν σε όλες εμάς το “Power To The Women”καθώς και κάποια νέα τους κομμάτια θα μας επικοινωνήσουν, ανακατεύοντας τα blues με στοιχεία από τη dub. Σα βάση κρατούν τη soul και σαν συμπεριφορά αποδέχονται τη funk. Διαδραστικοί αρκετά, δημιούργησαν ένα ξέφρενο φωνητικό παιχνίδι με το κοινό καθώς αυτό επαναλάμβανε ότι το σχήμα του έλεγε. Ξεσηκωματικοί με εκρηκτική σκηνική παρουσία όντως, μας παρακινούσαν να δράσουμε έντονα, να αφήσουμε πίσω τα προβλήματά μας και να διασκεδάσουμε όσο ανακτούμε τη ζωτικότητά μας. Καθώς θα σε κάνουν παράλληλα να σκεφτείς και να κρίνεις. Ικανοί να σε αφυπνίσουν από την αδράνεια, ενεργοποιώντας σε με αγνούς καλοσχεδιασμένους ήχους.
Αφού μας ευχαρίστησαν για ακόμη μια φορά, μας καληνύχτισαν οριστικά μετά το encore. Πρόσωπα χαμογελαστά και ιδρωμένα η τελική εικόνα κατά την έξοδό μου, ο κόσμος το χάρηκε και η νύχτα ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Ένα live αν και διαφορετικό, αξιοσημείωτο.