Ατμοσφαιρικό indie με στοιχεία από τη folk σε jazz τόνους και θηλυκό παλμό. Φωνή προσεγμένη και παιχνιδιάρικη με μελωδία που σε καλεί σε κάποια παραλία, ενώ παράλληλα σου κλείνει το μάτι αν παραγγείλεις cocktail αντί μπύρας πριν αγναντέψεις τον ορίζοντα. Η αίσθηση ακουστική, η ίδια ρομαντική, νοσταλγική και στοχαστική. Μία καλοκαιρινή εμφάνιση που εμπνέει το φθινόπωρο και φωτίζει το χειμώνα.
Η αρχή με “Fall” να ακούσεις και παρακάτω. Σκοτεινή μα χαρισματική. “Prayer For The Dying”. Ήρεμη, γλυκιά, λεπτεπίλεπτη. “Lo”. Σοβαρή, καθαρή, σταθερά δυνητική. “Undertow”. Rock δεν τη λες αλλά μπορεί να κερδίσει εύκολα και rock τύπους. Η γκάμα της μπολιάζει από αρμόνιο και μαντολίνο μέχρι banjo, ουκελελέ, μεταλλόφωνο και φυσαρμόνικα εκτός από την κλασική κιθάρα, το μπάσο και τα κρουστά. Η αίσθηση περισσότερο Ιρλανδική μα και βγαλμένη από επιρροές της 70ίλας της Αμερικής. Παλιακό το mood στην ακουστική, σύγχρονο στην μουσουργία. Από τους καλλιτέχνες που αντιλαμβάνεσαι πως με την πάροδο των χρόνων η εξέλιξη – πορεία τους είναι μόνο ανοδική. “We, The drowned”. Μελαγχολική μα συγκρατημένη με “Tender” δώρα μισαλλοδοξίας. ”Barton” για το όμορφο κλείσιμο του δίσκου.
Από τα ρηχά στα πιο βαθιά η συγκέντρωση όταν από το ντεμπούτο της album “Sea Saw” πέρασε στο “Passenger” κι ενώ κρατάει την ίδια ταξιδιάρικη διάθεση, ανήκει σε κατηγορία “At Swim” πλέον. Ο τίτλος παρόμοιος της ιδιότητας: κολυμπώντας ή και στο κολύμπι ανάλογα τη μετάφραση ή και τη στιγμή.