Όταν αγαπάς κάτι πολύ είναι δύσκολο να το αφήσεις και να ζήσεις χωρίς αυτό. Έτσι και στην περίπτωση των Lionheart. Η πεντάδα από την Καλιφόρνια ανακοίνωσε τη διάλυσή της το 2016, όμως έναν χρόνο αργότερα, μην αντέχοντας την αποχή από την σκηνή, επέστρεψε δυναμικά και μας παρουσίασε το “Welcome to the West Coast II”. Φέτος οι Αμερικανοί δηλώνουν ξανά παρών και μας εξαπολύουν άλλη μία hardcore επίθεση με την όγδοη δισκογραφική τους δουλειά, με τίτλο “Valley of Death”, η οποία κυκλοφόρησε μέσω της Arising Empire.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι Lionheart δεν είναι γνωστοί για τον “δύσκολο” και πρωτότυπο ήχο τους. Η φάση με τη μουσική τους ήταν πάντοτε άμεση. Πολλά κιλά groove, μερικά singalong κομμένα και ραμμένα για live, απλά αλλά πιασάρικα riffs, punk ξεσπάσματα, heavy breakdowns και σαν κερασάκι στην τούρτα καλογυαλισμένες παραγωγές. Αυτό ακριβώς το σκηνικό παίζεται και στον νέο δίσκο. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες στιγμές μπορεί να νιώσεις ότι η κατάσταση επαναλαμβάνεται, αλλά η μικρή διάρκεια του (ούτε μισή ώρα) δεν σε αφήνει να προλάβεις να βαρεθείς. Γενικά, η όλη ατμόσφαιρα του “Valley of Death” χαρακτηρίζεται από το “γκανγκστεριλίκι” και την αλητεία του West Coast. Φυσικά κύριος υπεύθυνος για αυτό είναι ο τσαμπουκαλεμένος Rob Watson και τα thug style φωνητικά του. Ένα άκουσμα στα “φυλακόβια” κομμάτια “When I Get Out” και “Born Feet First” αρκούν για να καταλάβεις τι εννοώ.
Μερικές από τις καλύτερες στιγμές που προσωπικά ξεχώρισα και θέλησα να ξανακούσω μετά το τέλος της ακρόασης του album είναι το “Rock Bottom” που συμμετέχει ο Jesse Barnett των Stick to Your Guns, τα ωμά breakdowns των “For the Record” και “In My Skin” και το “Dragging Heaven” το οποίο σαν outro δανείζεται ένα απόσπασμα από το “Free Fallin’” του Tom Petty.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, οι Lionheart επέστρεψαν και μας παρουσιάζουν άλλον έναν διασκεδαστικό hardcore δίσκο. Όσοι φίλοι του είδους απογοητεύτηκαν από το τελευταίο Deez Nuts, θα βρουν σίγουρα παρηγοριά στο “Valley of Death”.