Η πέμπτη δισκογραφική δουλειά των Νορβηγών Leprous έφτασε στα αυτιά μας σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των κυκλοφοριών τους.
Η ενέργεια που πηγάζει μέσα από την όμορφα μελαγχολική σύνθεση του “From the Flame”, η επίδειξη της καλής γραφής του “Stuck” και άλλων παρόμοιων ρεφραίν δια χειρός Solberg, αλλά και η αρκετά ανέμπνευστη σύνθεση του “Illuminate” άφησαν να εννοηθεί πως το “Malina”, ίσως να αποτελέσει την πιο ανάλαφρη και εύπεπτη παραγωγή -όχι απαραίτητα με τη κακή έννοια- της μέχρι τώρα καριέρας τους. Εν τέλει, η αλήθεια βρέθηκε κάπου στη μέση.
Το “Malina” είναι ένα αρκετά μουσικό άλμπουμ ντυμένο με γλυκόπικρα και μελαγχολικά θέματα στην κιθάρα -ενίοτε επηρεασμένα από τη post-rock σκηνή-, που όμως η κατάχρηση των χαρακτηριστικών κοφτών riffs και η ενίοτε απότομη αλλαγή των θεμάτων τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διακυμάνσεις αυτών των συνθέσεων. Η κραυγή του Solberg, σκόπιμα περιορίστηκε ελαφρώς και η φωνητική του εμβέλεια άλλαξε προσέγγιση.
Το βιολοντσέλο από την άλλη έλαβε ξεχωριστή θέση στην ενορχήστρωση προσδίδοντας ένα σινεματικό αέρα, το μπάσο απέκτησε περισσότερο χώρο στη μίξη λόγω της μικρής υποχώρησης του ήχου της κιθάρας (από τις επτάχορδες και downtuned κιθάρες πήγαμε στις Stratocaster), ενώ η δεξιότητα του Kolstad στα τύμπανα δεν παρέλειψε να δηλώσει και πάλι αναπόσπαστο κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας των Leprous.
Παρ’ όλα αυτά όμως, οι συνθέσεις ήταν σε αρκετά σημεία ανέμπνευστες και ενδεχομένως επικεντρωμένες σε μία και μόνο ιδέα: τη δημιουργία ενός μοντέρνου δίσκου, όπως άλλωστε τον αποκάλεσε ο ίδιος ο Solberg.
Η αλήθεια είναι ότι άλλοτε υπάρχουν αρκετά αδύναμα περάσματα, από τα οποία τα περισσότερα μοιάζουν επιτηδευμένα, θυσιάζοντας μάλιστα αρκετές φορές το υπόλοιπο της σύνθεσης και άλλοτε υπάρχει κατάχρηση των βασικών τους χαρακτηριστικών, χωρίς να παραλείπεται φυσικά η πολύ καλή τεχνική κατάρτιση των μουσικών.
Συνοψίζοντας λοιπόν, δεν συζητάμε ούτε για μία αδιάφορη, ούτε για μία κακή κυκλοφορία, αλλά η αλήθεια είναι ότι το “Malina” εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ημιτελές προϊόν μίας φιλόδοξης ιδέας και μάλλον όχι απαραίτητα μίας ανάλογης συνέχειας του “The Congregation”. Οι Leprous έχουν σίγουρα πολλά να μας πουν ακόμα, πράγμα που φαίνεται και σε αυτή την κυκλοφορία, ακόμα κι αν δεν πέτυχαν αυτό που ίσως το κοινό τους περίμενε από τους ίδιους.