Ένας δίσκος βασισμένος στην απόλυτα εθιστική psych-garage λογική, γεμάτος ενέργεια, ye-ye περάσματα, pop-noir αισθητική και σκουληκιάρικα τέμπο. Κυλάει άκρως εντυπωσιακά και αρμονικά, θυμίζοντας το soundtrack μιας cult comedy.
Οι Emmanuelle Seigner (βραβευμένη ηθοποιός και τραγουδίστρια), ο Anton Newcombe (The Brian Jonestown Massacre) και η Marie με τον Lionel Liminana, βρίσκονται ως L’Épée στη βόρεια Γαλλία και ηχογραφούν το υλικό του Diabolique στο studioτων The Limiñanas. Κατόπιν, το υλικό αυτό, μεταφέρεται στο Βερολίνο, ώστε να πάρει την τελική, κατά τα ειωθότα, αναλογική και vintage μορφή του.
Περιπαίζοντας με τους ήχους και τους στίχους, το μισοτραγούδισμα, τα Αγγλικά και τα Γαλλικά, τις fuzz συχνότητες και τις ψυχεδελικές κατευθύνσεις, οι L’Épée ακονίζουν το «σπαθί» τους – από την μετάφραση του ονόματός τους στην ανάπτυξη και προέκταση των μουσικών καταβολών τους – και έτσι σε ταξιδεύουν σε μία άλλη εποχή, μεταξύ τα 60’s και τα 70’s, χωρίς όμως να σε αποκόβουν από το σήμερα. Δεν αντιγράφουν, επηρεάζονται, διδάσκονται, εμπνέονται και προχωρούν, σχεδόν ανακαινίζοντας την υπνωτική αίσθηση, όπως και τα υπάρχοντα ερεθίσματα.
Δύσκολα θα ξεχωρίσεις κομμάτια από το album, καθώς κυμαίνονται σε παρόμοια ρυθμικά πλαίσια, μουσικές φόρμες, φράσεις και περιόδους, μα θαρρώ πως έπειτα από απανωτές ακροάσεις, τα “La Brigade Des Malefices”, “Dreams” και “Last Picture Show” είναι τελικά αυτά που θα σου μείνουν. Κάτι σαν να λέμε οι εντονότερες γεύσεις.