Οι Kvelertak είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις metal συγκροτήματος. Δεν παίζουν κάτι συγκεκριμένο, δεν δέχονται να βάλουν την μουσική τους σε φόρμες και αρνούνται να κινηθούν σε ασφαλή μονοπάτια που θα τους εξασφάλιζαν (ίσως) μεγαλύτερη επιτυχία, όπως το να αρχίσουν να τραγουδάνε στα αγγλικά. Με το ύφος τους να εκτείνεται από το black metal τιγκαρισμένο στα blastbeats μέχρι τα 80s hard rock riffs οι Νορβηγοί έχουν καταφέρει να τραβήξουν τους προβολείς του metal κόσμου πάνω τους με την αυθεντικότητα τους και την πηγαία καύλα τους για μουσική, που είναι διάχυτη σε κάθε δουλειά τους.
Το “Nattesferd” είναι ο τρίτος δίσκος τους σε έξι χρόνια και θα δηλώσω εξαρχής ότι πρόκειται για την καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους. Μπορεί η έκπληξη του ντεμπούτο τους να ήταν ένα σοκ που δύσκολα θα ξεπεράσουμε, αλλά μετά από πολλές ακροάσεις νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα, το “Nattesferd” είναι ο απόλυτος Kvelertak δίσκος. Το πρώτο single “1985” είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στην βάση των οπαδών τους με το πιο pop 80s vibe του, το τίγκα πιασάρικο riffτου και την σαφώς μειωμένη ταχύτητα του (τσεκάρετε οπωσδήποτε και το αντίστοιχο videoclip). Ωστόσο το “1985” είναι και το λιγότερο αντιπροσωπευτικό κομμάτι του δίσκου.
Το “Dendrofil for Yggdrasil”, ελεύθερα μεταφρασμένο σε δενδροφιλία για το δέντρο της ζωής, ξεκινάει με ένα απόλυτα black metal riff και έχει blastbeats σχεδόν σε όλη του τη διάρκεια. Στο ομώνυμο, “Nattesferd”, έχουμε τριπλές κιθάρες, αρμονίες, φοβερά rock solos ενώ το “Svartmesse” ρίχνει κάπως τις ταχύτητες σε πιο mid-tempo rock κατεύθυνση. Το “Ondskapens Galakse”, εμπνευσμένο από H.P. Lovecraft, είναι σχεδόν μπαλάντα για τα δεδομένα της μπάντας, ενώ καπάκια ακολουθεί το “Berserker” για το οποίο ο τίτλος τα λέει όλα. Δεν μπορώ να φανταστώ τον χαμό που θα γίνεται στα live με αυτό το τραγούδι. Το “Heksebrann” είναι και το πιο ιδιαίτερο κομμάτι, πολύ μεγάλο σε διάρκεια, σχεδόν το διπλό από οποιοδήποτε άλλο, με πολλά διαφορετικά περάσματα, αξίζει να το ακούσετε πολύ προσεκτικά.
Συνολικά εδώ έχουμε τον πιο πολύπλευρο δίσκο των Kvelertak. Παρά το ποικιλόμορφο ύφος, ο τραγουδιστής, Erlend Hjelvik, καταφέρνει και ξεχωρίζει δίνοντας στις συνθέσεις το χαρακτηριστικό Kvelertak ύφος τους. Η ωμή παραγωγή, με τα ψεγάδια της και τα προβληματάκια της, κάνει τον δίσκο να ακούγεται δυο φορές πιο φρέσκος και αυθεντικός και δεν ενοχλεί ούτε στιγμή, το αντίθετο θα έλεγα. Οι τρελαμένοι Νορβηγοί κάνουν μια απόλυτη δήλωση, ότι είναι εδώ για να μείνουν. Μας σερβίρουν στα μούτρα τον πιο ολοκληρωμένο και ώριμο δίσκο τους χωρίς να συμβιβάζονται με τίποτα και κανέναν. Λιώστε το ξανά και ξανά μέχρι να βρεθείτε σωριασμένοι στο moshpit κάποιου live τους προσπαθώντας να καταλάβετε τι φορτηγό σας χτύπησε.