Ο 4ος δίσκος του Kristof, είναι ένα greek-dream δράμα. Ένα μαγευτικό, ηχογραφημένο μιούζικαλ, εξοπλισμένο με «τα αντικείμενα του πόθου του, που του επουλώνουν την πληγή». Ένα συμβολικό, υπέροχο, μουσικό έργο, που σου εμπιστεύεται την γνωσιακή του ταυτότητα, μέσω της ερμηνείας-απόδοσης-ανάλυσής του. “Κάτι στο χέρι κρατώ…”
“…διαλύω λέξεις στο νερό”. Φοβερά ελκυστική η δίψα για έντεχνη, καλλιεργημένη επικοινωνία, μέσα από τον χειρισμό της γλώσσας και τους ήχους, διαμορφώνει εικόνες – δονήσεις, όπου συνειρμικά, όλα, ένα ένα, συνδέονται μεταξύ τους. Απόλυτα παραστατικός, «με σειρά αλφαβητική», ίχνη ευφυίας και λογική ποίησης, το σήμα εκπέμπει σε μορφή τηλεπαθητική (“Telepathia”). Η γνωριμία – εμβύθιση στο σύμπαν του, διαθέτει κυματισμούς, επιπλέον του «επιπλέω», κυρίως σε downtempo ακουστική, μα που καταφέρνει να σε αναστατώνει με το ύφος της. Η έκφραση πράγματι απελευθερώνει.
“Εχινόψις”, “σε χρόνο παρελθοντικό, αφήνω μία σκέψη να ποτίσει ένα φυτό”. Η avant-pop σχετίζεται με την κλασική μουσική παιδεία. Τα “Myga” και “Kyknos”, ακυρώνουν τα φύλα, την κτήση και τον χρόνο. Από τη μία beat-άρω και από την άλλη ακροβατώ. “Oloi Κoimountai”, κι όλοι ξυπνάνε στην μία του ευχή, “αν ειδωθούμε, μην ξεχάσουμε να αγκαλιαστούμε”, στα αντί-κατάλοιπα της πανδημίας. Λυρική η μελωδία, πλήρως ταξιδιάρικη και ανθεκτική. Αισιόδοξος ο λόγος, της ύπαρξης, αυτός καθ΄αυτός. Χωρίς προσδοκίες. Η εκδήλωσή του δε, απροσδόκητα ποιοτική.
Ο ρυθμός ανεβάζει παλμούς, σε αστρική προβολή, “Pandora”, ακαταμάχητα αν και eerie τα πλήκτρα, σε jazz διάθεση τα τύμπανα. Άψογη η επιμέλεια, η αναφορά εδώ στον Βασίλη Ντοκάκη, παραγωγό – συνοδοιπόρο του Κristof. “Markadoroi” και “Enydreio”, για τις ζωγραφιές που ζωντανεύουν, σε παραμύθι να βρεθούν και να συγκρουστούν με την πραγματικότητα. Ο “Istos”, έρωτας με το πρώτο άκουσμα. Διορατικός και ανατρεπτικός ο σκοπός του, επιτυχώς έπιασε το θήραμά του, αφού τον εμπιστεύτηκε. Το ομότιτλο κομμάτι τέλους, παραχωρεί όλα του τα δικαιώματα, στην ορχηστρική μαεστρία.
Η αίσθηση αποδόμησης, οράματος και δημιουργίας, αποτελούν παράλληλη βάση δουλειάς. Πειραγμένο το πιάνο, σύνθια ηλεκτροφόρα, στίχοι/γρίφοι, φιλοσοφία-μαθηματικά-φυσική-χημεία, μυθολογία-σουρεαλισμός, μουσική οδηγία, ερωτήματα διττά. Καλώς ήρθαμε στην Ψυχαγωγία. Τι ψυχαγωγεί τον καθένα, δεν θα λυθεί μέσα από το album αυτό, θα δώσει όμως το σήμα-έναυσμα στον δέκτη, να το ανακαλύψει οικειοθελώς, προσωπικά και προσεχώς. “Παρατηρώ μες του φωτός τη διάθλαση κι ένα μήνυμα σου πήρα”. Νιώθω με προσοχή και είμαι παρούσα.