Η μέρα για αυτό το πολυαναμενόμενο πακέτο αυτών των πολύ σημαντικών συγκροτημάτων είχε φτάσει. Ποιος θα φανταζόταν όμως ότι όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί εκείνο το απόγευμα θα τρώγαμε τρελό πακέτο (για να μην πω κάτι πιο βαρύ και απρεπές) μέχρι να καταφέρουμε να μπούμε μέσα στον χώρο για ν’ αρχίσει το live. Το δελτίο τύπου έλεγε ότι οι πόρτες θα άνοιγαν 18:30 και ότι το live θ’ άρχιζε 18:45. Η πραγματικότητα όμως δεν άγγιξε καθόλου τα ωράρια αυτά! Λόγω καθυστέρησης της άφιξης των συγκροτημάτων στον χώρο οι πόρτες άνοιξαν στις 20:45! Οι φήμες που ακούστηκαν ήταν ότι το tour bus καθυστέρησε πολύ να φτάσει γιατί υπήρξε κάποιο ατύχημα στον δρόμο και είχε πολλή κίνηση, άλλοι πάλι έλεγαν ότι άργησε να φτάσει το πλοίο που τους μετέφερε από την Ιταλία, που ήταν η προηγούμενη στάση τους, στο λιμάνι της Πάτρας. Πραγματικά δεν ξέρω αν υπήρξε και μερίδα ευθύνης από την διοργανώτρια εταιρεία μέσα σε όλη αυτή την γκαντεμιά, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι από τις 18:00 (και αρκετοί άλλοι από πιο νωρίς) ήμασταν κοντά στα 800-1000 άτομα στοιβαγμένα σαν τα πρόβατα απ’ έξω από το club, όρθιοι, χωρίς κάποια ενημέρωση από τους διοργανωτές για το τι συμβαίνει. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο περισσότερο ο κόσμος αγανακτούσε και είχε αρχίσει να γιουχάρει , να φωνάζει και να κάνει χειρονομίες. Πραγματικά δεν τολμώ να φανταστώ τι θα γινόταν έτσι και έβρεχε κιόλας! Αισίως, μετά από μια αιωνιότητα, οι πόρτες ανοίγουν κι ο κόσμος αρχίζει να σπρώχνεται για να μπει μέσα με τον κίνδυνο κάποιου ατυχήματος, λόγω στριμώγματος, να παραμονεύει.
Ανταπόκριση: Κωνσταντίνα Μακρή / Φωτογραφίες: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Nile
Μπαίνοντας μέσα προς έκπληξη μου βλέπω ότι αντί για τους Fueled By Fire έχουν ανέβει στην σκηνή οι Nile. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια μερίδα κοινού να χάσει ένα μεγάλο μέρος του show τους και μια άλλη να μην τους προλάβει καν μιας και πολλοί ακόμη βρίσκονταν απ’ έξω και περίμεναν να μπουν. Ας πάμε στη μουσική όμως. Δυστυχώς για εμάς αλλά και για τους Nile, ο ήχος ήταν επιεικώς απαράδεκτος! Με το ζόρι ξεχώριζαν τα όργανα μεταξύ τους και για κάποιον που δεν γνώριζε την μουσική των Nile, πιθανολογώ ότι αυτό που έφτανε στα αυτιά του ήταν μια σκέτη βαβούρα.
Μπορούσες να καταλάβεις βλέποντας τους ότι όλοι τους έπαιζαν παπάδες αλλά δυστυχώς ο κακός ήχος δεν τους επέτρεψε να αποδώσουν τα μέγιστα. Παρόλα αυτά έπαιξαν όσο καλύτερα γινόταν. Το setlist ήταν το ακόλουθο: Sacrifice Into Sebek, Defiling The Gates Of Ishtar, Kafir!, Hittite Dung Incantation, Enduring The Eternal Molestation Of Flame, Sarcophagus, The Inevitable Degradation Of Flesh, Ithyphallic, Supreme Humanism Of Megalomania, Black Seeds Of Vengeance. Κρίμα που δεν τους θαυμάσαμε σε όλο τους το μεγαλείο.
Morbid Angel
Είχα αγωνία για το πώς θα ακουγόντουσαν οι Morbid Angel που ακολουθούσαν. Ξεκινούν με Immortal Rites και ευτυχώς ο ήχος έχει βελτιωθεί αισθητά και το κοινό από κάτω οργιάζει, συνεχίζουν με Fall From Grace, Rapture, Pain Divine, Maze Of Torment και το Fuzz σείεται. Για την συνέχεια ένα πέρασμα από το τελευταίο τους album με τα Existo Vulgore και Nevermore όπου δεν χρίζουν και της θερμότερης υποδοχής από το κοινό.
Συνέχεια με παλαιότερο υλικό με Lord Of All Fevers And Plague, Chapel Of Ghouls και για encore Dawn Of The Angry, Where The Slime Live, Bil Ur-Sag, God Of Emptiness, World Of Shit(The Promised Land). Πολύ καλή απόδοση και επαγγελματισμός από όλους και ειδικά ο Tim Yeung αποδείχθηκε άξιος αντικαταστάτης του Sandoval μιας και κατάφερε να αποδώσει σχεδόν άψογα το ταχύτατο παίξιμο του τελευταίου. O Vincent πάλι απέδειξε ότι η φωνή του παραμένει μια σταθερή αξία. Τι κι αν η εμφάνιση του και το όλο στήσιμο του ήταν λίγο poser; Όλοι ξέρουμε ότι έχει παρασυρθεί σ’ ένα λάγνο σύμπαν εξαιτίας της γυναίκας του…Εγώ, από τη στιγμή που τα φωνητικά του με άφησαν ικανοποιημένη, τον συγχωρώ.
Kreator
Η ώρα έχει πάει 23:30 και αρχίζει η επιχείρηση στησίματος του σκηνικού των Kreator. Ένα πανό υψώνεται μπροστά από τη σκηνή έτσι ώστε να μην μπορούμε να δούμε τι μαγειρεύουν. Όμως η γκαντεμιά συνεχίζεται και λίγο μετά πέφτει το μισό με αποτέλεσμα να βλέπουμε τι γίνεται από πίσω. Αυτά που φάνηκαν για όση ώρα το πανό παρέμεινε μισοριγμένο (μετά το ξανανέβασαν) προμήνυαν ότι το αποτέλεσμα θα ήταν εντυπωσιακό.
Όσο στήνεται το σκηνικό βγαίνει ανακοίνωση ότι οι Fueled By Fire θα εμφανιστούν μετά από τους Kreator!!! Μεσάνυχτα και τα φώτα σβήνουν. Ακούγεται το Personal Jesus από τον Johnny Cash ενώ παράλληλα στο πανό προβάλλεται ένα βίντεο με φωτογραφικό υλικό/ανασκόπηση στην πορεία των Kreator μέχρι και σήμερα. Στη συνέχεια ακούγεται το Mars Mantra, το πανό πέφτει και ξεκινούν με Phantom Antichrist και το κουρασμένο από την πολύωρη ορθοστασία κοινό βρίσκει δυνάμεις και αρχίζει το κοπάνημα. Προς μεγάλη μας ικανοποίηση ο ήχος είναι σχεδόν τέλειος! Οι Kreator βρίσκονται σε πολύ καλή φόρμα, είναι ορεξάτοι και με άγριες διαθέσεις.
Στα 90 λεπτά που έμειναν πάνω στην σκηνή δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο μιας και το setlist κάλυψε, σχεδόν, όλα τα γούστα και το Fuzz παίρνει φωτιά. From Flοod Into Fire, Enemy Of God, Phobia, Hordes Of Chaos, Civilization Collapse, Voices Of The Dead, Extreme Aggression, People Of The Lie, Death To The World, Coma Of Souls/Endless Pain, Pleasure To Kill με τον Mille προλογίζει κατάλληλα το κάθε κομμάτι και για το encore συνεχίζουν με Violent Revolution, United In Hate, Betrayer, Flag Of Hate, Tormentor. Μετά από τόσα χρόνια στον χώρο, οι Kreator προσφέρουν εγγυημένα πολύ καλά live στα οποία ξέρεις ότι θα περάσεις καλά.
Παρόλο που ήθελα να μείνω για να δω και τους Fueled By Fire και να μην δείξω ασέβεια απέναντι τους, η προχωρημένη ώρα, η ανάγκη μου να προλάβω το τελευταίο μετρό αλλά και η απίστευτη κούραση με ανάγκασαν να φύγω μαζί με την πλειοψηφία του κόσμου. Απ’ ότι πληροφορήθηκα έμειναν περίπου στα 200-300 άτομα (respect) για να τους δουν, έπαιξαν πολύ καλά και ευχαρίστησαν το κοινό που έμεινε για να τους δει. Rising From Beneath, Amongst The Dead, Striking Death, Unidentified Remains, Thrash Is Back, Eye Of The Demon το setlist τους.
Κλείνοντας θα πω ότι όλες αυτές οι αναποδιές που προέκυψαν αφαίρεσαν κατά πολύ την πολύ καλή αρχική διάθεση και εξουθένωσαν μια μεγάλη μερίδα του κοινού καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν “χυθεί” στα σκαλιά και τους καναπέδες του Fuzz. Σίγουρα αν όλα είχαν κυλήσει όπως έπρεπε σήμερα θα είχαμε να μιλάμε για περισσότερα mosh pit, stage diving και πανικό αλλά και για ένα αξέχαστο live…
Υ.Γ. Many thanks to Aggelos Kilmistered!