Η Ελλάδα έχει την τάση να αγκαλιάζει και να αναδεικνύει καλλιτέχνες που ενδεχομένως δεν έχουν επιτύχει την αντίστοιχη αναγνώριση στο εξωτερικό. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και η εικοσιτετράχρονη Sharon Kovacs, που από την πρώτη στιγμή κέρδισε την αγάπη του ελληνικού κοινού, με αποτέλεσμα το κομμάτι “My Love” να αναρριχηθεί στην πρώτη θέση των εγχώριων μουσικών charts. Φυσικά, η διάκριση της αυτή δεν είναι υπό ουδέ μια περίπτωση άτοπη, αφού η φωνή της είναι πράγματι ιδιαίτερη, στοιχειωτική κατά ένα τρόπο μυστήριο και σκοτεινά ρομαντική. Λογικός απότοκος της επίτυχίας της ηταν η θερμή υποδοχή της κατά την πρώτη συναυλία της επί αθηναϊκού εδάφους, όπου ο κόσμος συσσωρεύτηκε προκειμένου να απολαύσει τις αισθαντικές ερμηνείες της. Δυστυχώς, ωστόσο, η νύχτα εγκαινιάστηκε με περισσότερα απ’όσα χρειαζόταν, κι άστοχα κατά τη γνώμη μου, μουσικά σχήματα.
Ανταπόκριση: Μαρίλη Κουλολιά / Φωτογραφίες: Αθηνά-Μαρία Καρπαθιωτάκη (περισσότερες εδώ)
Με το ωρολόγιο πρόγραμμα να τηρείται επακριβώς στις 21:30 ανέβηκαν στην σκηνή πρώτοι οι Greeklish Babylon. Με έναν rock-ηλεκτρονικό ήχο και ελληνικούς στίχους αποτέλεσαν την πρώτη λάθος επιλογή συγκροτήματος για opening act, αφού ο ήχος τους ουδέ μια σχέση είχε με το μουσικό ύφος της headliner. Το συγκρότημα διατήρησε μια σεμνή και μαζεμένη στάση και προσπάθησε να αποδώσει τον ήχο του, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει στο έπακρον αφού τα ακούσματα και οι προσδοκίες του κοινού ήταν άκρως διαφορετικές από το αποτέλεσμα που το μουσικό σχήμα είχε να προσφέρει.
Εν συνεχεία τη σκυτάλη ανέλαβε η Angelika Dusk. To πιο βαρετό και κοινότυπο μουσικό σχήμα που είχε να προσφέρει η βραδιά με έναν συγκαταβατικό χαζοχαρουμενίστικο ποπ ήχο , που μόνο στα αυτιά των άμουσων θα μπορούσε να παρέχει κάποια αίσθηση καλλιτεχνικής εύφανσης. Η Angelika Dusk έκανε την προσπάθεια της, ερμηνεύοντας δικά της κομμάτια αλλά και διασκευάζοντας άλλα με highlight το “Video Games” της Lana Del Ray και διατηρώντας μια ενεργή επικοινωνία με το κοινό. Παρά την προσπάθεια της, ο ήχος της αποδωθηκε φτωχά, ούτως ή άλλως δεν είχε και τίποτα ιδιαίτερο να προσφέρει σε ένα μουσικό χώρο κορεσμένο από πανομοιότυπες ποπ μετριότητες που θα μπορούσαν να αναδειχθούν μέσω κάποιου τηλεοπτικού μουσικού διαγνωισμού που απευθύνεται σε teenagers και αποσκοπει στην πυροδότηση της τηλεθέασης. Κανένας λόγος για περαιτέρω σχολιασμό και θερμή παράκληση στη διοργάνωση να λαμβάνει υπόψιν το μουσικό ύφος των συναυλιών που διοργανώνει.
Τελευταίο opening act ήταν οι The Moka Band και σίγουρα το πιο εύστοχο από τα προαναφερθέντα. Mε τους φανκο-τζαζ ρυθμούς τους και την ευδιάθετη παρουσία τους επί σκηνής κατόρθωσαν να παρασύρουν το κοινό σε ένα ευχάριστο μουσικό λίκνισμα. Η όμορφη φωνή της Γιώτας Δημητρακοπούλου σε συνδυασμό με τα άρτια παιξίματα του συγκροτήματος συντέλεσαν στην διεκπεραίωση μιας επιτυχούς παρουσίασης της δουλείας τους. Εκτέλεσαν κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο “I” ενώ αδιαμφισβήτητο highlight του σετ τους αποτέλεσε η διασκευή του “Bang Bang” από τους Monophonics με το κοινό να τραγουδάει τους στίχους και τον παππού Νικο, τον πιο χαρούμενο και κοινωνικό τύπο εντός του συναυλιακού χώρου, να χορεύει επί σηνής κλέβοντας την παράσταση με τις αλλοπρόσαλλες χορευτικές φιγούρες του και τη μεταδοτική θετική του ενέργεια.
H σκηνή αδειάζει και οι προετοιμασίες για την υποδοχή της Sharon Kovacs ξεκινούν. Ατμοσφαιρικά κεράκια,ένα χαλί, γραμμόφωνο και τηλέφωνο αποτελούν το βασικό σκηνικό και μια έντονη ρετρό εσάνς σταδιακά εξαπλώνεται στο χώρο, ούτως ώστε να σφραγιστεί εν συνεχεία με τις ερμηνείες της Kovacs και των μουσικών που την πλαισίωναν. Η Sharon ανεβαίνει στη σκηνή και γεμάτη ενθουσιασμό ευχαριστει τη λαοθάλασσα που είχε παραταχθει στον χώρο προκειμένου να απολαύσει τον ήχο της, καθιστώντας πασιφανή την εκπληξη της για την απήχηση που η μουσική της έχει στον ελληνικό χώρο. Γεμάτη ενθουσιασμο ανακοίνωσε πως ο δίσκος της “Shades Of Black” είχε μόλις κυκλοφορήσει σε δέκα χωρες και προχώρησε στην εκτέλεση των τραγουδιών του προκείμενου album. Η ατμόσφαιρα που επικράτησε στον χώρο ήταν κατά κύριο λόγο χρωματισμένη σε αποχρώσεις μελαγχολικές, έντονα συναισθήματα επακόλουθα της βαθιάς φωνής της τραγουδοποιού δημιουργούσαν μια σκοτεινή , αλλά συνάμα ευχάριστη αμηχανία στην ψυχή του ακροατή. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν αποστηθίσει τους στίχους, με αποτέλεσμα να τραγουδούν και να σιγοντάρουν σιωπηλά την τραγουδίστρια.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας η Kovacs μέσω των διασκευών της παρουσίασε και τις αξιόλογες αναφορές του ήχου της που προέρχονται από τη jazz και blues σκηνή. Ακούσαμε το “Seven Day Fool” της Εtta James και το “Diamonds Are Forever” της Shirley Bassey μεταξύ άλλων. Φυσικά, ζενίθ του μουσικού set της αποτέλεσε η ερμηνεία του πολυαναμενόμενου “My Love” που σε σημαντικό βαθμό είχαν προωθήσει τα ραδιοφωνικά μέσα και ο κόσμος με τη σειρά του είχε ιδιαίτερα αγαπήσει. Στους ίδιους αισθαντικούς ρυθμούς και κατά στιγμές συγκινητικούς συνεχίστηκε η συναυλία. Μετά τη λήξη του main set η Sharon επέστρεψε υπό τα θερμά χειροκροτήματα και παρακλήσεις του κοινού για την πραγματοποίηση ενός encore. Κάποιος από το κοινό ζητησε το “Song For Joel”, το οποίο η τραγουδοποιός φάνηκε διατεθημένη να ερμηνεύσει. Το συγκρότημα ωστόσο, δεν ήταν προετοιμασμενο για την υλοποίηση του συγκεκριμένου αιτήματος με αποτέλεσμα να ακούσουμε για άλλη μια φορά το “My Love”. Καληνυχτισαν σε ένα κλίμα ελαφράς αμηχανίας το κοινό, με υπόσχεση την επόμενη φορά να προσφέρουν και την εκτέλεση του “Song for Joel”. Η Sharon Kovacs είναι πραγματικά μια σπουδαία καλλιτέχνιδα με λαμπρό μέλλον να διαγράφεται μπροστά της, ακόμα κι αν το τελευταίο λάθος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί…