Με αφορμή την εμφάνιση των Korn την Δευτέρα 22 Ιουλίου στα πλαίσια του Ejekt Festival 2024, τέσσερις συντάκτες του rockinathens.gr επιλέγουν την αγαπημένη τους στιγμή από την δισκογραφία των nu metal πιονέρων.
Αν και η επιτόπου επιτυχία των Korn χρεώθηκε κυρίως στο ομώνυμο downtuned ντεμπούτο τους, το Life Is Peachy (1996) ήταν αυτό που έκανε για αρκετούς fans τη διαφορά, αποδεικνύοντας κυρίως πως πέρα από “ηγέτες” μιας νέας φάσης, ήταν και παιχταράδες. Πέρα από το κολλητικό ρεφρέν του A.d.i.d.a.s (που μας άλλαξε και τις προτιμήσεις μας σε παπούτσια), η τρελίτσα των Korn σε κομμάτια όπως τα “Good God”, “No Place To Hide” -ακόμη και το παρανοϊκό hip hop του “Wicked”- ήταν αυτή που μας έκανε να μην ξέρουμε από που μας έρχεται. Groove-άτο, σκοτεινό, υπέροχο. Και 90’s κόλλημα απ’ τα λίγα. (Πάνος Παναγιωτόπουλος)
Το Follow the Leader (1998), δεν είναι απλώς ένα nu metal ορόσημο, είναι ένα metal αριστούργημα. Οι Korn τελειοποιούν τον χαρακτηριστικό ήχο τους με τα dowtuned riffs και τα στοιχειωμένα φωνητικά του Jonathan Davis προσθέτοντας εθιστικά και πιασάρικα hooks. Κομμάτια όπως το “Freak on a Leash” και το “Got the Life” γίνονται τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί ύμνοι χωρίς να θυσιάζουν τo χαρακτηριστικό heaviness της μπάντας. Το Follow the Leader ώθησε το nu metal στο mainstream. Η επιτυχία του άνοιξε το δρόμο για άλλα (αμέτρητα) συγκροτήματα. Το άλμπουμ αναμειγνύει άψογα τα είδη, ενσωματώνοντας στοιχεία hip-hop και industrial πινελιές που έσπρωξαν τα όρια του τι θα μπορούσε να είναι το metal. Η επιρροή του είναι αισθητή ακόμα και σήμερα. Τα σύγχρονα metal συγκροτήματα συνεχίζουν να αντλούν έμπνευση από τον καινοτόμο ήχο και τη συναισθηματική ωμότητα του. (Άρης Ζαρκαδάκης)
Πολλές φορές ο πρώτος δίσκος που ακούμε από ένα συγκρότημα γίνεται και ο αγαπημένος μας (προσωπικά, τουλάχιστον). Ο πρώτος Korn δίσκος που άκουσα ήταν το Issues (1999) και μέχρι σήμερα τον θεωρώ τον καλύτερο τους και φυσικά τον αγαπημένο μου. Η μπάντα, έχοντας κυκλοφορήσει ήδη τρεις δίσκους αριστουργήματα, δεν χάνει τη φόρμα της και βγάζει ένα αριστούργημα 16 κομματιών όπου όλα τα τραγούδια του είναι κυριολεκτικά ένα και ένα, χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο το οποίο είναι υποδεέστερο των υπολοίπων. Σκοτεινό, βαρύ, σκληρό και γεμάτο προσωπικά βιώματα του τραγουδιστή της μπάντας Jonathan Davis. Οι Korn φτιάχνουν, κατ’ εμέ, τον δίσκο της καριέρας τους και έναν από τους καλύτερους nu metal δίσκους όλων των εποχών, γιατί αν δεν το κάνουν οι Korn, ποιος θα το κάνει; (Θοδωρής Καρατζιάς)
Ένα άλμπουμ που πρόκειται να θυμόμαστε για πάντα, για τη πειραματική του διάθεση, τους διεφθαρμένους στίχους και τα απίστευτα hooks, αυτό είναι το Issues (1999) των Korn. Στις 16 Νοεμβρίου, του 1999, οι ηγέτες του nu-metal κυκλοφορούν τον τέταρτο κατά σειρά δίσκο τους και συγκρούονται με τη νέα τους πραγματικότητα. Αφήνουν πίσω το rap-metal σε μπάντες όπως οι Limp Bizkit, απογυμνώνουν τον ήχο τους και επεκτείνονται σε νέους μουσικούς συνδυασμούς του metal, rock, downtempo, trip hop και punk σκηνής. Εξαιρετικά συνεπής σε όλη τη διαδρομή του playlist, με φανταστική παραγωγή από τον Brendan O’Brien στο A&M Studios της Καλιφόρνια, μας συστήνουν ανάμεσα σε άλλα, εμβληματικά κομμάτια όπως το “ Falling Away from Me” το “Trash” και το “Dead”με τον Τζόναθαν Ντέιβις να επιδίδεται σε απόκοσμα φωνητικά, το “Beg For Me” με τα σκοτεινά riffs, το “Hey Daddy” με το ζοφερό λυρικό του θέμα, το “Counting” το οποίο εμβαθύνει σε θέματα punk, και το «Let’s Get This Party Started» που βγαίνει ρυθμικά και φωνητικά εκτός ελέγχου. Το “Issues”, δεν είναι ένα «τυπικό» άλμπουμ snoozefest nu metal αλλά μια καθαρτική έκρηξη οργής. Το θεωρώ το καλύτερο άλμπουμ των Korn, ίσως, γιατί είναι το πιο σκοτεινό, ωμό, περιπετειώδες και ψυχωτικό nu metal που έχω συναντήσει ποτέ. (Χαρά Ευδαίμων)
