Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι επιτέλους εδώ και 4 περίπου χρόνια το indie/alternative Rock έχει αρχίσει να γίνεται γενικότερα αποδεκτό από το ευρύ κοινό (κυρίως στην Ελλάδα, μιας και στο εξωτερικό η τάση αυτή ξεκίνησε το 2005). Μέχρι τις αρχές του 2009, το μόνο που θα άκουγες από τις νεοσύστατες τοπικές μπάντες ήτανε κλασσικοί μεταλλικοί ήχοι, συμπεριλαμβανομένων και των θεωρητικά underground κιθαριστικών γρατζουνιμάτων. Κάπου στο 2008 στην Ελλάδα αρχίζει να γίνεται γνωστό το “Sex on Fire” όπου και η πλειονότητα του κόσμου έρχεται σε επαφή με το alternative rock. Επομένως, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Kings of Leon που κάνανε την αγαπημένη μου μουσική ακόμη πιο γνωστή!
Mία δεκαετία μετά την παρθενική τους κυκλοφορία “Youth & Young Manhood”, οι Αμερικάνοι Kings of Leon επιστρέφουν με τον έκτο κατά σειρά δίσκο τους “Mechanical Bull”. Κουβαλώντας στην πλάτη τους ένα μετριότατο δίσκο το 2010 από τον οποίο λείπανε πολλά από τα ιδιαίτερα στοιχεία των Kings of Leon, με την επέτειό τους έρχονται να μας εντυπωσιάσουν με αυτό το νέο τους δημιούργημα. Απλή μουσική, περίεργες νότες, δυνατά αρπίσματα και ζωφερά φωνητικά ηχούν σε ολόκληρο το δίσκο δίνοντας του τα απαραίτητα συστατικά που καθιστούν ένα δίσκο το ιδανικό προϊόν για να γιορτάσει η μπάντα τα δέκα της χρόνια.
Mε το “Supersoaker” και τα grungie φωνητικά του Followill ξεκινά ο δίσκος. Η μουσική και ο γρήγορος ρυθμός του προδιέγραψαν εξ αρχής την επιτυχία του κομματιού. Μέσα σε ένα μήνα το κομμάτι κατάφερε να παίζεται από μουσικά κανάλια και ραδιόφωνο μέχρι και σε διαφημίσεις, καθιστώντας το αμέσως την καταλληλότερη διαφήμιση για το δίσκο. Η επική εισαγωγή του “Rock City” σε συνδυασμό με τo τύπου Stooges “Don’t Matter” αποτελούν μία φοβερή συνέχεια για το δίσκο. Παρακάτω βρίσκουμε το “Beautiful War”, μία εκπληκτική μπαλάντα η οποία σε εισάγει άριστα στο καταθλιπτικό στιχουργικά κλίμα που ακολουθεί με τα “Temple” και “Wait for Me”. Tην αντίθεση στο 15λεπτο που έχει προηγηθεί έρχεται να φέρει το “Family Tree” με τους funky και τους κλασικούς country ρυθμούς του. Αδιαμφισβήτητα το “Supersoaker” και το “Family Tree” αποτελούν τις δύο μεγάλες επιτυχίες του δίσκου αφού με το πρώτο αποφασίσανε να κάνουν γνωστό το δίσκο τους, ενώ με το δεύτερο αφήνοντάς το για έκπληξη σε εμάς, καταφέρνουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή καθ’όλη τη διάρκεια του album. Στο τέλος θα συναντήσετε ακόμη μία μπαλάντα, το “On the Chin”. Τι καλύτερο από λίγη…κατάθλιψη για να κλείσει ένας τόσο καλοδουλεμένος δίσκος όπως το “Mechanical Bull”.
Συνοψίζοντας λοιπόν έχουμε στα χέρια μας ένα δίσκο που ενώ δεν έχει τη δυναμικότητα κάποιων προηγουμένων δουλειών των Kings of Leon, έχει ωστόσο όλα τα απαραίτητα εφόδια για να γίνει ένας από τους πιο επιτυχημένους δίσκους της indie rock για φέτος.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: To album
The Bad: Sorry mom, no drawbacks…
Βαθμολογία: 4,5 /5
[/stextbox]