Μία μπάντα πολυδημιουργικότατη και πολυσχιδής. Non stop και weird. Είκοσι δίσκοι σε έντεκα χρόνια πορείας, δέκα live albums, δύο compilations και τρία EPs, δεν μπορούν παρά να μαρτυρούν, την σύνδεση, τον ζήλο, την έμπνευση και ανάγκη τους για δημιουργία. Καινοτόμοι σε εφαρμογές πρακτικών και αντίληψης παιξίματος, δικαίως βρίσκονται στο #21 της λίστας με τους World’s Hardest Working Musicians (2019, Institute of Contemporary Music Performance).
Ως πολυμουσικοί, δεν αρκούνται στις ταμπέλες και τα είδη. Λες και βρίσκονται σε ένα αέναο μουσικό πείραμα, με στόχο την εξερεύνηση των συνόρων τους, η κατανόηση και εφαρμογή των αναγνωρισμένων μουσικών ειδών, γίνονται οι παρτιρούρες της σύνθεσης. Με αποσκευές, τα διαφορετικά μεταξύ τους μουσικά στοιχεία, εντρυφούν στα πολλαπλά μουσικά πεδία, με τη δική τους, χαρακτηριστική, ασυμβίβαστη συμπεριφορά, καλύπτοντας έτσι, γούστα, επιρροές και μοτίβα. Εισχωρόντας στα genres, με τρόπο γνωσιακό και απόλυτα επαγγελματικό, η σχέση της έκφρασης και της ανακάλυψης, συναντιούνται σε όλες τις πιθανές συνδέσεις και διασταυρώσεις που προκύπτουν. Η επεξεργασία τους, κατόπιν, στέφεται με μεγάλη επιτυχία. Εναλλακτικοί τρόποι ηχογράφησης, απαντούν στα αποκυήματα της φαντασίας τους, ενισχύοντας στην πρωτοτυπία.
Ποιος ακριβώς είναι όμως ο ήχος τους; Θα ακούσεις από jazz fusion, mellow folk και garage μέχρι boogie, dream pop και D&B. H acid και η ψυχεδέλεια πάντως, ευδιάκριτη στο σύνολο. ‘Oh, and I love evil guitars’, θα συμπλήρωνε ο Stu Mackenzie, “oh, and we love your vocals’, θα του απαντούσαμε. Στα όρια της ευφυΐας και της τρέλας, η ικανότητά τους να συνάγουν την πληροφορία και να τη διατηρούν ως απόκτημα γνώσης, στέκει μοναδική. Η απόδοση, είτε μελωδική, σε μορφή jam-αρίσματος, είτε εξωφρενικά σφοδρή σε ρυθμούς, συχνά σχεδιασμένη σε microtonal (διαστήματα μικρότερα του ημιτόνιου), απολαυστική και αναζωογονητική.
Στιχουργικά, αναδεικνύουν κοινωνικά και πολιτικά θέματα, από την παιδική στρατολόγηση και την περιβαλλοντική καταστροφή, έως το mind control και το κατά πόσο, η προσωπική αδράνεια, επηρεάζει το όλο. Έτσι, δύο χρόνια πριν, ενέταξαν ένα πρόγραμμα μουσικής (“bootlegger”), προσκαλώντας οποιονδήποτε επιθυμεί, να εμπλακεί σε μέρος από το υλικό τους και να παίξει με αυτό, φτιάχνοντας τις δικές του, φυσικές εκδόσεις/εκδοχές/διασκευές.
Ποικιλομορφία βεβαίως υπάρχει και στη χρήση των μουσικών οργάνων. Τheremin, πιάνο, φλάουτο, κλαρίνο, σαξόφωνο, σιτάρ, ζουρνάς, βιολί, μπαγλαμάς, τα εξτραδάκια. Βραβεία, ασφαλώς και έχουν επίσης αποσπάσει αρκετά. Η εκκεντρική μπάντα από την Μελβούρνη, θα επισκεφτεί για άλλη μία φορά τη χώρα μας, στις 31 Μαΐου και 1 Ιουνίου 2022, για δύο συναυλίες-φαινόμενα, με διαφορετικό setlist για την κάθε βραδιά. Το ραντεβού μας, στην σκηνή του Gagarin.
