Βράδυ Παρασκευής έφτασε φρέσκο-φρέσκο και ως είθισται τον τελευταίο καιρό, ξεκινάει με ένα live στο Six D.O.G.S. Endsight και Karma Violens, δύο μπάντες οι οποίες τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να παίρνουν τα πάνω τους και ομολογουμένως δικαιολογημένα.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Με μία μικρή καθυστέρηση (πάλι καλά, γιατί το πάρκινγκ είναι δύσκολη πίστα στα πέριξ του συγκεκριμένου venue), οι Endsight ανέβηκαν στη σκηνή. Όχι όλοι, δηλαδή, μιας και ο τραγουδιστής προτίμησε να παραμείνει στο χώρο μαζί με το κοινό, ίσως από άποψη χώρου στη σκηνή ή ίσως από άποψη, τελεία. Όπως αποδείχτηκε ορθά έπραξε, μιας και η απύθμενη (με την καλή έννοια) κινητικότητά του, δεν άφησε τον κόσμο σε ηρεμία ούτε για μια στιγμή. “Before I Drown” για αρχή και “Existance” για συνέχεια. Αδιάλειπτη φρενίτιδα και mosh pit μέχρι τελικής πτώσεως! Καλύπτοντας υλικό και από τις δύο κυκλοφορίες τους, δίνοντας, όπως είναι λογικό μεγαλύτερη έμφαση στο “A Vicious Circle”, κατάφεραν να κάνουν τα περίπου τρία τέταρτα να φαντάσουν δίλεπτο! Η έκπληξη ήρθε με μία διασκευή στο “Fucking Hostile”, των Pantera, το οποίο μπορώ να πω ότι κάπου μου χάλασε τη ροή με ό,τι άκουγα μέχρι στιγμής και με εξέπληξε λίγο αρνητικά, σαν επιλογή και μόνο, μιας που σαν διασκευή ήταν φανταστική. Ναι, θα ήταν γραφικό να ακουστεί κάτι σε At the Gates ή The Haunted ή In Flames ή πολλά αντίστοιχα “ή”, συνεπώς βάζω μια τελεία εδώ και όλα καλά! Μοναδική απώλεια από το setlist της βραδιάς η υπερκομματάρα “The Final Sunlight”. Την επόμενη φορά!
Η συνέχεια, ήθελε τους “headliners” της βραδιάς να μην ανταποκρίνονται κατά πολύ στις υψηλότατες προσδοκίες που είχε ο υποφαινόμενος. Karma Violens στη σκηνή και στο πρώτο δεκάλεπτο ο κόσμος δε λέει να κουνήσει κανένα άλλο μέρος τους σώματός του εκτός από τον σβέρκο του. Ήχος σαφέστατα κατώτερος από τους προκάτοχους της σκηνής, στους οποίους ακουγότανε καθαρότατα κάθε νότα, και σκηνική παρουσία, αρχικά, μέτρια. Όσο έβλεπα τον τραγουδιστή, σκεφτόμουνα “ας του κρεμάσει κάποιος μια flying V και ένα septum και είναι ίδιος ο Robb (σ.σ. Flynn)”, σκέψη μόνο τιμητική μιας και πραγματικά, φωνητικά ήταν φανταστικός! Όπως και να έχει το πράγμα, δεν νομίζω πως το βράδυ της Παρασκευής αποτέλεσε αντιπροσωπευτικό δείγμα εμφάνισης της συγκεκριμένης μπάντας, μιας που όπως μας αποκάλυψαν και οι ίδιοι, ο δεύτερος κιθαρίστας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί γιατί που έγινε πατέρας (σ.σ. να σας ζήσει!), παράγοντας ο οποίος σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο στην απόδοση και συνοχή της μπάντας! Ένα μικρό slayer-medley, αποτελούμενο από τα “War Ensemble” και “Raining Blood”, δεν θα κρύψω ότι με άφησε παγερά αδιάφορο. Για να μην επικεντρώνομαι, όμως, στην “αρνητική” πλευρά μόνο, οι κομματάρες, κομματάρες! “Bloodbath”, “Anima(L)”, “Full Dose of Hate”, “Floating in Sadness” και πολλά ακόμη. Και για να μην αφήσω πικρή γεύση, γιατί μία εμφάνιση δεν είναι μέτρο για να κρίνεις μία μπάντα, Karma Violens και τα μυαλά στα μπλέντερ. Τα λέμε στο επόμενο live!
Y.Γ.: Αυτό το αστείο, που άλλους πάω να εκθειάσω κι άλλοι καταλήγουν να παίρνουν τα “γλυκόλογα”, πρέπει να σταματήσει.