Με την κόλαση της τελευταίας εβδομάδας, περιμέναμε πως και πως την Παρασκευή το βράδυ, για να δούμε ένα συγκρότημα-εγγύηση στα live του που ήρθε για τέταρτη φορά και τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στη χώρα μας για να παρουσιάσει το instrumental stoner rock του. Ο κόσμος ήταν πολύς αλλά δεν γέμισε ασφυκτικά το An Club καθώς κάτι οι απεργίες της εβδομάδας που πέρασε που στέγνωσαν πολύ κόσμο από…μετρητό, κάτι το γεγονός ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που τους βλέπαμε, κάτι το ότι βρισκόμαστε εν μέσω εξεταστικής, απέτρεψαν τον κόσμο από το να κάνει ένα βαρβάτο sold out και αυτή τη φορά.
Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι τελευταία στιγμή προστέθηκαν και οι Rozbub στο line up εγείροντας κάποιες μικρές γκρίνιες για τον αριθμό των support σχημάτων αφού δεν είναι λίγες οι φορές που φύγαμε με τα πόδια στους ώμους από κάποιο live λόγω της μεγάλης του διάρκειας. Ωστόσο, τα support κάθε άλλο παρά κούρασαν τον κόσμο που βρέθηκε την Παρασκευή το βράδυ στο An Club. Πρώτοι πήραν τη σειρά τους οι Stonebringer με το “Ocean Of The Brave” EP τους να κυκλοφορεί ήδη. Δυστυχώς, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με τον ήχο τους ήταν πάρα πολλά και τους έκοψαν τη φόρα αρκετές φορές. Παρ’ όλα αυτά διέκρινα στην μουσική τους αυτή καθεαυτή μία ειλικρινή προσπάθεια να δώσουν μία μοναδική ταυτότητα στον ήχο τους, χωρίς να έχουν τις επιρροές τους ατάκτως ερριμένες. Μεστός, heavy ήχος με αρκετές blues επιρροές και με τους Black Sabbath να δίνουν τον τόνο. Θα ήθελα όμως να τους ξαναδώ γιατί, επαναλαμβάνω τα προβλήματα στον ήχο τους ήταν πάρα πολλά.
Γρήγορα γρήγορα ανέβηκαν στη σκηνή οι Universe 217 με τα φώτα να χαμηλώνουν και τον ατμοσφαιρικό doom ήχο τους να αγκαλιάζει κάθε γωνία του An. Η Τάνια, πίσω από το μικρόφωνο, απέδειξε περίτρανα -για μία ακόμη φορά- ότι για να εντυπωσιάσει μία γυναίκα σε ένα metal συγκρότημα, δεν είναι και…απαραίτητο να βγει στη σκηνή όπως τη γέννησε η μάνα της. Ειδικά στο σημείο όπου ο ήχος στη σκηνή κόπηκε βίαια, η κοπέλα συνέχισε να τραγουδάει χωρίς μικρόφωνο περπατώντας στη σκηνή με τον κόσμο να σιγεί, αφήνοντάς την να ολοκληρώσει το τραγούδι. Σίγουρα, άφησαν πολλά στόματα ανοιχτά με την απόδοσή τους.
Περίπου στις 23:00, οι Rozbub έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή. Ξαφνικά, βλέπω μία παρέα από πιτσιρίκια που αποτελούν προσωπική επιλογή των Karma To Burn να προσπαθούν να μας πείσουν για αυτή την επιλογή. Και το πράττουν! Με έναν δυναμικό bluesy ήχο-ωδή στον Jimmy Hendrix και το μπάσο σε έναν πρωταγωνιστικό a la Red Hot Chili Peppers ρόλο, επιδόθηκαν σε όργια επί σκηνής φέρνοντας το χαμόγελο και σκορπώντας τον ενθουσιασμό στην ομίγυρη. Ο ενθουσιασμός τους, συνδυαζόμενος με τις τεχνικές τους ικανότητες έκαναν τους πάντες να κουνηθούν στο ρυθμό τους και νομίζω ότι ήταν η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς.
Από ένα συγκρότημα που έχεις δει πολλές φορές και γνωρίζεις καλά, δεν περιμένεις να εκπλαγείς αλλά περιμένεις τα standards που σου έχουν προσφέρει όλες τις προηγούμενες φορές. Περίπου στις 12 το βράδυ, οι Karma To Burn ανέβηκαν στη σκηνή με το πατροπαράδοτο “8” να δονεί για μία ακόμη φορά τους τοίχους του An Club. Τυπικοί; Ναι. Επαγγελματίες; Ναι. Διεκπεραιωτικοί; Σε καμία περίπτωση. Όταν μία μπάντα καταφέρνει να μην έχει στίχους και κάνει 400-500 άτομα να σιγοτραγουδούν τα riffs της αντί για στίχους, τότε σίγουρα κάνει καλά αυτό που δηλώνει ότι κάνει. Σίγουρα, το set, οι κινήσεις τους, δεν προκάλεσαν έκπληξη σε κανέναν που τους είχε ξαναδεί. Ωστόσο, κατάφεραν να ενθουσιάσουν ακόμη και αυτούς, για μία ακόμη φορά.
Η απουσία, όμως, το εκπληκτικού Rob Oswald πίσω από το drumkit ήταν για μένα εμφανής. Δε λέω βέβαια ότι Evan Devine των Ancient Shores δεν είναι ικανός αλλά η απόδοσή του σου έδινε την εντύπωση ότι κάτι έλειπε. Σε προηγούμενα live δεν ήξερες ποιον από τους τρεις να πρωτοκοιτάξεις, τον Will και την ωμή δύναμή του; Τον Rich και τις πόζες του; Ή τον Rob και τον όλεθρο πίσω από τα drums. Και ήταν φανερό ότι οι δύο πρώτοι, πήραν όλη την εμφάνιση πάνω τους. Εν κατακλείδι, οι Karma To Burn μπορεί να μην εντυπωσίασαν αυτή τη φορά αλλά, σίγουρα, κράτησαν ψηλά τον πήχη της απόδοσής τους και έδωσαν για μία ακόμη φορά στον κόσμο να καταλάβει την εμπειρία που ζει κανείς στις εμφανίσεις τους. Το set τους ήταν διάρκειας περίπου 70 λεπτών και περιείχε και ένα -ή και δύο- νέο κομμάτι. Η ώρα είχε πάει 1 και κάτι και οι Karma To Burn βρίσκονταν στη σκηνή ολοκληρώνοντας με το “20” εν μέσω χειροκροτημάτων.