Στριμωγμένος ημερολογιακά ανάμεσα στα διάφορα open air events και φεστιβάλ της πόλης, ο ξεχωριστός κύριος Mascis επισκέφτηκε τη χώρα μας, στα πλαίσια της περιοδείας του πρόσφατου “Elastic Days”. Ο «Godfather» της grunge / indie σκηνής, βρέθηκε στη σκηνή του ιστορικού An Club για ένα ξεχωριστό -σχεδόν ακουστικό- show, παρουσιάζοντας μας αγαπημένες μουσικές από την πολυετή καριέρα του. Πέρα από συνθέσεις από τις προσωπικές δουλειές του, το set του περιελάμβανε και αρκετές στιγμές από την πορεία του με τους Dinosaur Jr. Με το εν λόγω event να το λες και «άχαστο», η ανταπόκριση του κόσμου και το κλίμα της βραδιάς ήταν εντυπωσιακά.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος (περισσότερες εδώ)
Με συμπεριφορά που μάλλον δεν ταιριάζει με την τεράστια μουσική παρακαταθήκη του, ο λιγομίλητος -σχεδόν ταπεινός- J Mascis, με μοναδική συνοδεία τα πετάλια του και τον ήχο της κιθάρας του, απέδειξε ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά και χωρίς τη βοήθεια rhythm section μουσικών. Αν και ο βαθμός επικινδυνότητας να βαρεθείς σε ένα ακουστικό live είναι πάντα μεγάλος, το βράδυ της Παρασκευής κύλισε υπέροχα, χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον του στιγμή.
Την ιδανική αρχή έκανε ο Jef Maarawi, ο οποίος κέρδισε πολλά παραπάνω πέρα από τη συμπάθεια μας. Παρέα με τα περιττά κιλά του και την κιθάρα του, μας παρουσίασε κομμάτια από το προ διετίας “Comfort Food”, καθώς και κάποια καινούργια. Πέρα από τον χαβαλέ και τον αυτοσαρκασμό, που προηγούνταν από κάθε του τραγούδι, το set του ήταν εξαιρετικό. Χωρίς να έχω τη πραγματική ιδέα για την πάρτη του -πέρα από το γεγονός ότι δισκογραφεί στην Inner Ear-, ο Jef αποδείχθηκε φοβερός τύπος. Οι folk ρυθμοί και οι μελωδίες του ήταν εξαιρετικά κολλητικές. Σαν να τον ξέρεις χρόνια ένα -παράξενο- πράγμα. Στα δικά μου αυτιά, η μουσική του είχε κάτι από Songs:Ohia (χωρίς τη κατάθλιψη), αλλά και ένα twist από παλιούς Decemberists. Μας είπε τραγούδια για θρησκείες, αλλά και για φωτιές σε σουπερμάρκετ. Επίσης, το “How To Sustain Minor Losses” είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του είδους που έχω ποτέ συναντήσει. Ο Jef κέρδισε το χειροκρότημα, και σίγουρα τη προσοχή μας. Ωραίος τύπος.
Χωρίς πολλά πολλά, ο J Mascis ανέλαβε δράση, χαρίζοντας μας στιγμές που θα κρατήσουμε για πάντα. Το set του, μοιρασμένο σχεδόν 50/50 ανάμεσα στη προσωπική δισκογραφία του, αλλά και σε αυτή με τους Dinosaur Jr. είχε ό,τι χρειάζεται για να το ευχαριστηθείς. Ακούσαμε τα “Thumb” , “Little Furry Things”, “The Wagon”, “Repulsion” από Dinosaur Jr. σε εξαιρετικές αποδόσεις. Τα ακουστικά ακόρντα κρατούσαν το ρυθμό μέσω του looper κι από πάνω ο J έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ’ όλους. Να παίζει ασύλληπτα κιθαριστικά solos χωρίς να του καίγεται καρφί, δηλαδή. Τα “Ammaring” (J Mascis + The Fog), “See You At The Movies”, “Drifter”, “Heal The Star” από τις solo δουλειές του συγκίνησαν πολλούς, ενώ για το encore -στην πραγματικότητα, απλώς κουνήθηκε απ’ τη θέση του- μας φύλαξε τις χαρακτηριστικές διασκευές του στα “Just Like Heaven” (The Cure) και “Fade Into You” (Mazzy Star). Μετά από το ζεστό χειροκρότημα, πάνω που όλα έδειχναν ότι είχαν τελειώσει, ο J επανήλθε και ρώτησε «Ok, what do you wanna hear?». Αυτή ήταν και η στιγμή που μας χάρισε ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά κομμάτια της καριέρας του. Η εισαγωγή του “Out There” κέρασε εκτεταμένες ανατριχίλες σε όλους, καταλήγοντας σε ένα χαμηλόφωνο singalong, που θα αργήσουμε να ξεχάσουμε.
Με την αγάπη του κόσμου για τις μουσικές του J Mascis να είναι πλέον δεδομένη, το βράδυ της Παρασκευής, δε νομίζω ότι υπήρχε άνθρωπος που έστω και για λίγο να μην σκέφτηκε ότι πρέπει να (ξανά)παρακολουθήσει ζωντανά τους Dinosaur Jr. Ας ελπίσουμε ότι το εντυπωσιακό reboot της μπάντας τα τελευταία χρόνια να τους φέρει και στη χώρα μας. Μέχρι τότε, ας κρατήσουμε αυτό που ζήσαμε.