Το καινούργιο album του J Cole έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το είχε teaseάρει πολλάκις και με πολλούς τρόπους για να καταλήξει στις 4 Μαΐου να ανακοινώσει ότι ο δίσκος θα κυκλοφορούσε σε δέκα μέρες από τότε. Με το KOD, πριν τρία χρόνια, ανέβασε πολύ τον πήχη και οι απαιτήσεις για μια νέα δουλειά του ήταν πολύ υψηλές. Με το Off – Season λοιπόν, ο rapper από την Βόρεια Καρολίνα, φτάνει τις 6 ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές, έχοντας πλέον καθιερωθεί στις συνειδήσεις fans και κριτικών, ως ένας εκ των κορυφαίων σύγχρονων hip – hop καλλιτεχνών.
Ο J Cole θεωρείται, και δικαίως, top tier γραφιάς και στο Off-Season δεν απογοητεύει. Εκπληκτικός storyteller, πρωτοτυπία σε πολλά σημεία στον τρόπο που θα σκαρώσει την ομοιοκαταληξία, αλλά και κατά τόπους βρίσκεις ρίμες που κάτι σου θυμίζουν και είναι κυρίως από κάτι mainstream. To flow του παραμένει αψεγάδιαστο, έχοντας σε προτεραιότητα πάντα το delivery της ιστορίας και όχι την επίδειξη τεχνικής.
Στην παραγωγή φαίνεται να έχουν πέσει πολλά κιλά δουλειάς και μάλλον γι’αυτό έκανε και τόσον καιρό να κυκλοφορήσει το album. Πρωτότυπα samples, εύστοχα τοποθετημένα, έμφαση στο beat, άλλοτε μέσω της λιτότητας κι άλλοτε μέσω ακραίου «σπρωξίματος» στο beat προς τα εμπρός. Τα τύμπανα, που πάντα ενδιαφέρουν σε έναν hip-hop δίσκο είναι γραμμένα και με ήχους κλασσικών drum machines, αλλά σε αρκετά κομμάτια υπάρχουν και sampled φυσικά τύμπανα. Γενικότερα η δουλειά στον ήχο είναι σεμιναριακή, με highlight το σύντομο, αλλά τέλειο από κάθε άποψη, a m a r i, παραγωγής Timbaland.
Εννοείται βέβαια πως ο Timbaland δεν είναι ο μόνος γνωστός του χώρου που δούλεψε με τον J Cole στο Off-Season. Στο 12αρι tracklist παρελαύνουν, μεταξύ άλλων οι 21 Savage, Morray, Bas, Lil Baby, και 6LACΚ.
Το Off-Season είναι, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι κάθε σύγχρονο hip-hop album: Είναι υπερβολικά γυαλισμένο στον ήχο, χωρίς να χάνει την ωμότητά του στα σημεία που πρέπει να υπάρχει, στιχουργικά είναι σε τοπ επίπεδο, είναι απόλυτα μοντέρνο, κλείνοντας και το μάτι όμως στην κληρονομιά του είδους, μέσω επιλογών ρυθμών, που σε κάποια κομμάτια είναι ξεκάθαρα boom – bap. Καλύπτει σχεδόν όλα τα γούστα, όσων ακούν hip-hop, δεν έχει καμία σχέση με την παρακμιακή trap που κυριαρχεί και, παίρνοντας τα δεδομένα των προηγούμενων χρόνων, πάει καρφί για Grammy – Hip Hop Album της χρονιάς.