Τι είναι αυτό που κάνει μια συγκεκριμένη μουσική σκηνή αγαπητή; Τι είναι αυτό που την βοηθάει να παραμείνει αλώβητη από το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου και της παρέχει το φάρμακο απέναντι στη λήθη;
Κάθε ιστορία γράφεται με ορόσημα και το Seventh Son είναι ένα από αυτά που δίνουν στη σκληρή μουσική το εισιτήριο για τη διαχρονικότητα. Μαζί της διαπλέκεται και ο μύθος που αγκαλιάζει το όνομα των Maiden με δέος προκειμένου να το προφυλάξει από την παρακμή -που πάντα επέρχεται ως συνέπεια της κορύφωσης- και είναι εκδηλώς φανερή σε όσους προηγουμένως άγγιξαν τον ουρανό.
Ο θαυμασμός που απορρέει και μόνο από την αναγγελία τους ονόματός τους μαρτυρεί το μέγεθος της αγάπης που απολαμβάνουν μέχρι και σήμερα. Μπορείς να εγκαλέσεις κάποιον επειδή αφοσιώνεται ψυχή τε και σώματι σε αυτό που τον χαροποιεί; Να τον κατηγορήσεις επειδή τοποθετεί τους Maiden στο υψηλότερο βάθρο και αδυνατεί να τους συγκρίνει με κάθε τι άλλο; Τι σημαίνει αγάπη άλλωστε εκτός από τα προηγούμενα;
Ο έβδομος δίσκος τους μιλάει για τον έβδομο γιο (βασισμένο στο φερώνυμο βιβλίο του Orson Scott) που καλείται να ανακαλύψει την ταυτότητά του σε σχέση με τις υπερφυσικές δυνατότητες του διαφιλονικούμενος από τις δυο πανάρχαιες και μονίμως σε σύγκρουση δυνάμεις του Καλού και του Κακού.
Η μπάντα εδώ καταφέρνει την τελειότερη μορφή που είχε ποτέ η μουσικής της. Έκτοτε, ό,τι το διαδέχθηκε αντανακλά το μεγαλείο του και προσπαθεί να θυμίσει κάτι από αυτό. Είναι το ορόσημο μιας μπάντας που τη δεκαετία του ’80 ήταν συνυφασμένη με τη δημιουργία τους.
Το Seventh Son συνεχίζει το πειραματικό ύφος του Somewhere In Time και το πάει ακόμα πιο μακριά. Είναι η πρώτη φορά που προσεγγίζουν την προοδευτική πτυχή τόσο ξεκάθαρα χωρίς να αλλοιώνουν στάλα τα θεμελιώδη γνωρίσματα τους.
Η φωνή του Dickinson προλογίζει την έναρξη του δίσκου, το ”Moonchild”, για να ξεκινήσει το ταξίδι αυτογνωσίας του ήρωα. Ένα ταξίδι που τον καλεί να περπατήσει στο όριο μεταξύ της πραγματικότητας και του ονείρου. Να παλέψει με την τρέλα. Να ανακαλύψει, στην κορύφωση της αυτογνωσίας, πως η διάκριση ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό μπορεί μερικές φορές να είναι μια απατηλή αποστολή. Πως αυτό που μακροημερεύει είναι, όπως σοφά έγραψε ο Σαίπξηρ, η μετουσίωση των σατανικών σχεδίων και η μοίρα των ευγενών πλασμάτων που τα αντιστρατεύονται είναι ο πρόωρος θάνατος.
Σαν σήμερα οι Maiden γράφουν τον καλύτερο δίσκο τους. Χαράσσουν το όνομα τους στην αθανασία. Εδώ γράφτηκε η ιστορία και μαζί του ο μύθος: Για όσους αδυνατούν να πιστέψουν πως υπήρχε μια μπάντα όπως αυτή η οποία συνέγραψε αυτό το αριστούργημα μια μέρα σαν τη σημερινή το 1988.