Touch & Go. Ίσως ένα από τα πιο ιστορικά labels του αμερικάνικου underground των 80’s/90’s. Η τόλμη και η εμπιστοσύνη που έδειξε σε παράξενες -και ενοχλητικές- για την εποχή μουσικές, μας χάρισε μερικές από τις πιο σημαντικές κυκλοφορίες, που ακούγονται το ίδιο καινοτόμες και εντυπωσιακές έως και σήμερα. Όταν όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στις μουσικές του Seattle, η Touch & Go (παρέα με άλλες ανεξάρτητες δισκογραφικές) λειτουργούσε αθόρυβα στο παρασκήνιο, προσπαθώντας να «κλέψει» και αυτή, μερίδιο από την τρέλα της εποχής. Αν και στην πραγματικότητα παρέμεινε στην αφάνεια και στα όρια της χρεοκοπίας, η ελευθερία έκφρασης που έδωσε στις μπάντες του καταλόγου τη μας χάρισε αξεπέραστες μουσικές, σημεία αναφοράς για τον ήχο του σήμερα.
Αν και οικονομικά δεν σώθηκε ποτέ, τους χρωστάμε πολλά. Άλλωστε, ποιός μπορούσε να φανταστεί στα τέλη του ’80, ότι το παραισθησιογόνο ανατρεπτικό punk των Butthole Surfers, θα ήταν ήχος – μπούσουλας κάθε πειραματικής noise – rock μπάντας που σέβεται τον εαυτό της;
Αν και ξεκίνησε ως ένα DIY Fanzine, εξελίχθηκε γρήγορα ως ένα από τα πιο πολύτιμα labels της εποχής, δημιουργώντας σχεδόν παράλληλα και μια παράξενη -σχεδόν επικίνδυνη- μουσική σκηνή, που την αποτελούσαν hardcore/noise μπάντες όπως οι Necros, Negative Approach, Scratch Acid, Jesus Lizard, αλλά και αρκετά project του Steve Albini (ο οποίος είχε αναλάβει την παραγωγή στις περισσότερες κυκλοφορίες του label) όπως αυτά των Big Black, Shellac και Rapeman. Τηρώντας συμβόλαια αμοιβαίας εμπιστοσύνης σχεδόν μόνο δια της χειραψίας, αξιοποιούσε τα ελάχιστα κέρδη επενδύοντας στις επόμενες παραγωγές, ποντάροντας στην εφήμερη επιτυχία κάποιου group του καταλόγου της.
Η Touch & Go , αν και είχε μικρή διανομή και ελάχιστη promotional δυναμική, κατάφερε να συντηρήσει ένα roster μουσικών, που επηρέασε σημαντικά της επόμενες γενιές. Δεν είναι τυχαίο, που μπάντες όπως οι Nirvana -οι οποίοι ούτως η άλλως άλλαξαν τον μουσικό χάρτη-, δήλωναν fans των Jesus Lizard και των Big Black, με τον Kurt Cobain να τους τοποθετεί στις πρώτες θέσεις των επιρροών του.
Είναι αρκετοί αυτοί που υποστηρίζουν πως τα ανεξάρτητα labels έσωσαν την πορεία της μουσικής. Αν δεν υπήρχαν αυτά, θα ακούγαμε γλυκανάλατα singles, χωρίς ίχνος περιπέτειας, με σκοπό μόνο το εφήμερο κέρδος. Η μουσική θα ήταν ακόμη μια στατιστική σε meeting πολυεθνικών και η ουσία θα είχε πια χαθεί. Ευτυχώς οι μικρές δισκογραφικές, που λειτουργούσαν έξω απ’ το mainstream πλαίσιο κατάφεραν να αναπνεύσουν σε μια εποχή που η επικοινωνία της μουσικής δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη αν ήσουν «μικρός» και λίγο παράξενος. Η Touch & Go ήταν μία από αυτές, και τα κατάφερε εξαιρετικά.
Παρακάτω, παραθέτουμε ενδεικτικά μερικές από τις καλύτερες -και κάποιες λιγότερο γνωστές- στιγμές του καταλόγου του ιστορικού label.
Slint – Spiderland (1991)
Τα 39:31 λεπτά που άλλαξαν την ιστορία της underground μουσικής. Σχεδόν απ’ το πουθενά, οι πιτσιρικάδες Slint, με τις παράξενες δυναμικές που εμπνεύστηκαν για τον ήχο τους δημιούργησαν μια νέα μουσική προοπτική, είδος που αργότερα θα γινόταν γνωστό ως post – rock. Αν και γνώρισε την επιτυχία αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του (και αφού η μπάντα είχε πλέον διαλυθεί), ο αντίκτυπος του Spiderland ήταν και είναι τεράστιος.
Arcwelder – Entropy (1996)
Το Entropy είναι ένα ακόμη άγνωστο διαμαντάκι των 90’s. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, οι Arcwelder απ’ τη Minnesota, αν και φορτώθηκαν αδίκως στις πλάτες τους τον όρο post – hardcore, θα μπορούσαν να ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Foo Fighters. Μπερδεύοντας ζόρικες κιθάρες και catchy -σχεδόν pop- ρεφρέν, το Entropy ακούγεται ολόφρεσκο ακόμη και σήμερα. Κρίμα που έχει μείνει στα αζήτητα.
Butthole Surfers – Locust Abortion Technician (1987)
Για τους Butthole Surfers θα μπορούσαμε να μιλάμε για μέρες. Ίσως και μήνες. Αν και μας είχαν προειδοποιήσει με τις πρώτες τους κυκλοφορίες για την ψυχεδελική «out of the box» τρέλα που κουβαλάνε, το φεστιβάλ παραξενιάς και σουρεαλισμού του Locust Abortion Technician είναι από άλλο πλανήτη. Με τη δισκογραφία της, η μπάντα από το Texas μας έδωσε μια εντελώς νέα προοπτική για το πως πρέπει να ακούγεται η μουσική.
Shellac – 1000 Hurts (2000)
Touch & Go χωρίς Steve Albini δεν γίνεται. Αν και στη δισκογραφία των Shellac δεν βρίσκεις κακές στιγμές, το 1000 Hurts είναι μάλλον η πιο δημοφιλής στιγμή τους. Με κομμάτια όπως τα “Prayer to God” και “Squirrel Song” να καρφώνονται μεμιάς στο μυαλό σου, οι Shellac δημιούργησαν ένα αξεπέραστο cult status, βάζοντας τους στην κορυφή του αμερικάνικου underground.
Man Or Astro-Man? – Experiment Zero (1996)
Συνδυάζοντας 60’s surf rock ρυθμούς και διαστημικά effects με την lo-fi / indie rock φιλοσοφία, οι εξαιρετικοί Man or Astro-Man? με το Experiment Zero αλλάζουν πίστα -ίσως και πλανήτη- προσφέροντας μας μια από τις καλύτερες στιγμές τους. Αν και ποτέ δεν κέρδισαν την αναγνώριση που τους αξίζει, οι Man or Astro-Man? είναι μια από τις πιο γνήσιες μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω.
Girls Against Boys – Cruise Yourself (1994)
Οι Girls Against Boys είναι ίσως μια από τις ελάχιστες μπάντες του roster της Touch & Go που γνώρισε σχετική επιτυχία (και ιδιαίτερα στη χώρα μας) την περίοδο που ήταν στα ντουζένια της. Αν και το “House of GVSB” ήταν το album που τους έβαλε στο χάρτη, το “Cruise Yourself” ήταν η κυκλοφορία που κέρδισε τις εντυπώσεις. Το sexy noise rock του Scott McCloud και της παρέας του ακούγεται το ίδιο γνήσιο μέχρι και σήμερα.
Rapeman – Two Nuns And A Pack Mule (1988)
Steve Albini μέρος δεύτερο. Το Two Nuns And A Pack Mule έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο επικίνδυνους δίσκους που έχουν ποτέ ηχογραφηθεί. Η «ξερή» παραγωγή -γνώρισμα των περισσότερων project του Albini- και οι καυστικοί στίχοι του, πέρασαν στην ιστορία ως μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του αμερικάνικου post – hardcore.
Big Black – Songs About Fucking (1987)
Αν έπρεπε να κρατήσεις ένα album από τον κατάλογο του ιστορικού αυτού label, θα ήταν μάλλον το Songs About Fucking. Το ασύλληπτο για την εποχή έπος των Big Black, αποτελεί το καμάρι του αμερικάνικου underground και μέχρι στιγμής τουλάχιστον είναι αξεπέραστο. Ηχογραφημένο με ελάχιστο budget και την βοήθεια ενός drum machine, το Songs about Fucking επηρέασε ανεπιστρεπτί, το genre που σήμερα αποκαλούμε noise – rock.
Polvo – Exploded Drawing (1996)
Διαμαντάκι. Το math-rock πριν το math-rock. Οι Polvo εν αγνοία τους, εμπνεύστηκαν ένα ιδιαίτερα παράξενο στυλ, που δημιούργησε σχολή. Δυστυχώς όμως, πέρα από φίλους και γνωστούς, η αξία αυτού του album αναγνωρίστηκε και αυτή αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Το πρόσφατο δισκογραφικό reunion τους, απέδειξε πως ο κόσμος ακόμη τους χρειάζεται.
The Jesus Lizard – Goat (1991)
Οι Jesus Lizard ήταν ίσως η μοναδική μπάντα του label που θα μπορούσε να κερδίσει την παρτίδα, γνωρίζοντας αυτό που λέμε «commercial success». Αν και οι αμερικάνικοι κολεγιακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί έκαναν τα πάντα για να επικοινωνήσουν τη μουσική των Τεξανών λίγο παραπέρα, η grunge τρέλα της εποχής τους εκτόπισε. Παρ’ όλα αυτά, το Goat παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά ανεξάρτητα album των 90’s με τρομακτικό αντίκτυπο στις μουσικές του σήμερα.