Αν υπήρχε μια κοινή λίστα συναυλιακών αποθημένων γι’ αυτή την πόλη, ο Nicke Andersson θα κατείχε σίγουρα θέση στην πρώτη δεκάδα. Η δημοφιλία των Hellacopters στη χώρα μας, καθώς και ο σεβασμός των κατά καιρούς project του, έχουν κάνει τον 45άρη Σουηδό αγαπητό από πολλούς μουσικόφιλους. Με όχημα τους Imperial State Electric, το Σάββατο το βράδυ, παρά τη ζέστη και τον τελικό του κυπέλου, αρκετοί ήταν αυτοί που τον τίμησαν με την παρουσία τους.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Ακολουθώντας πιστά το πρόγραμμα, οι Wrinkled Suits ήταν αυτοί που άνοιξαν τη βραδιά κλέβοντας τις θετικότερες εντυπώσεις. Αν και το γνήσιο rock n’ roll τους είχε αντίκρισμα σε κοινό μόλις 30 ατόμων, οι τύποι είναι ότι πιο ακομπλεξάριστο έχεις συναντήσει τα τελευταία χρόνια από ελληνική μπάντα επί σκηνής. Παρουσιάζοντας τις μουσικάρες τους από το πρόσφατο “Suck the Gun”, κατάφεραν και ζέσταναν τους πάντες. Με άλλα λόγια, αν είχα να διαλέξω με ποιους θα ήθελα να μοιραστώ ένα καφάσι μπύρες στο τέλος της ημέρας, αυτοί θα ήταν οι Wrinkled Suits.
Από την άλλη, ενώ μια συμπάθεια στους Dr. Awkward and the Screws την έχουμε, η εμφάνιση τους κάπως μας τα χάλασε. Όχι ότι δεν έχουν ενδιαφέρον (ίσα ίσα), κυρίως όμως επειδή οι μουσικές τους ήταν παραπάνω σύνθετες και εγκεφαλικές από τη γενική διάθεση της βραδιάς. Blues rock, 70’s ψυχεδέλιες, stoner ξεσπάσματα, συστατικά που κερδίζουν ξεκάθαρα το κοινό από τα πρώτα riffs. Απλώς κάπου η φάση τους δεν τσούλησε ιδιαίτερα, και μάλλον φάνηκε και στον κόσμο, ο οποίος σιγά-σιγά είχε αρχίσει να γεμίζει το venue για το κυρίως πιάτο της βραδιάς.
Με τους Imperial State Electric όσο και να μη το θες, μια υποψία για το τι θα παρακολουθήσεις την έχεις. Όπως μας υποσχέθηκε και ο ίδιος ο Nicke, αυτό που ακολούθησε ήταν ένα high energy rock ‘n roll party. Χωρίς αμφιβολία, οι ISE ροκάρουν με τη ψυχή τους, και μάλλον δεν έχουν κακές βραδιές. Οι τύποι γουστάρουν τη μουσική που παίζουν, είναι μάστορες στον ήχο τους και παρά την ηλικία τους (τουλάχιστον του Andersson) έχουν τόση ενέργεια μέσα τους, που ένας εικοσάχρονος θα ζήλευε. Από τα πρώτα ακόρντα του “It Ain’t What You Think (It’s What You Do)” και μέχρι το τέλος, η ζωηρή παρέα από τη Σουηδία, μας τα έδωσε όλα. Ο κόσμος γούσταρε, κουνήθηκε, ήπιε τις μπύρες του, τραγούδησε, μα πάνω απ’ όλα σεβάστηκε και απόλαυσε το ταλέντο του κυρίου Nicke, ο οποίος σόλαρε χωρίς αύριο…
Βέβαια, αν και οι Imperial State Electric είναι το βασικό σχήμα που ο Nicke Anderssson χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια, την μαγκιά, την punk αισθητική και το attitude των Hellacopters δεν την έχουν. Απ’ την άλλη είναι επιλογή του να μην ακολουθήσει και με τους ISE αυτό το δρόμο, και οφείλουμε να το σεβαστούμε. Όχι ότι μας χάλασε αυτό που είδαμε, αλλά ένα παράπονο στο τέλος σου αφήνει…