Οι “αγαπημένοι του Ελληνικού κοινού”. Πόσο κλισέ και πόσο αληθινό ταυτόχρονα; Οι Iced Earth είναι ίσως από τις μόνες, μετρημένες στα δάκτυλα μπάντες, που δικαιούνται αυτόν τον τίτλο για την αγάπη με την οποία τους περιβάλλει το Ελληνικό κοινό. Ένα εμφαντικό sold out ήταν και η έμπρακτη απόδειξη για τους λάτρεις των αριθμών και της ουσίας και είναι από τα συγκροτήματα που, όπως αποδείχθηκε, ξέρουν να αποζημιώσουν ένα κοινό που τους στηρίζει με όλο του το είναι. Το βράδυ της Παρασκευής πολλοί ήταν αυτοί που γύρισαν την πλάτη τους στις σειρήνες της απαξίωσης με μπροστάρηδες τον Jon Schaffer και την παρέα του. Θα με ρωτήσετε, “εσύ δεν έκραξες ποτέ;” και θα σας πω “φυσικά και ναι” για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά το βράδυ της Παρασκευής ήταν μία άλλη υπόθεση.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Πρώτο σχήμα της βραδιάς, οι Elm Street από τη μακρινή Αυστραλία. Ένα σχήμα με τεράστια αγάπη στον 80s ήχο που κατάφερε να φτιάξει ένα αξιοσέβαστο ποτ πουρί με βασικό συστατικό τον heavy ήχο και αρκετές αναφορές ακόμη και στα πιο εμπορικά/soft σημεία του κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης δεκαετίας. Αν και οι συνθέσεις τους αλλά και η εμφανέστατα θετική τους διάθεση δεν χάλασαν κανέναν, με τον κόσμο να τους σπρώχνει συνεχώς στο να εκδηλώνουν όλο και περισσότερο τη χαρά τους, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η προτίμηση του τραγουδιστή τους να αναλωθεί σε ατελείωτες κλισαδούρες περί heavy metal και Ελληνικού κοινού, που όσοι έχουν πάει σε 4-5 συναυλίες, τα έχουν ήδη βαρεθεί. Ευχάριστοι και θετικό το ότι επικοινωνούν με τον κόσμο αλλά δε θα μπω στη διαδικασία να πω κάτι παραπάνω γιατί ο King Elvis το έχει πει πριν 45 χρόνια, “a little less conversation, a little more action”.
Συνέχεια στη βραδιά, με τη ροή του κόσμου να είναι συνεχής, το Gagarin ήδη γεμάτο και τους Warbringer από το Los Angeles να ξεκινούν τον thrash ορυμαγδό τους στην ώρα τους, με τις αντιδράσεις του κόσμου να θυμίζουν περισσότερο headline σχήμα. Mosh pits, άκρατος ενθουσιασμός αλλά ένας ήχος που έφτιαξε μετά το πρώτο τραγούδι και όσο πέρναγε η ώρα, τόσο οι Warbringer ανέβαζαν την απόδοσή τους, όντας μία καλοκουρδισμένη μηχανή επί σκηνής, βγάζοντας έναν απίστευτο ενθουσιασμό μέσα στο άκρως επαγγελματικό ύφος της εμφάνισής τους, αφού χύμα στο κύμα δεν τους έλεγες σε καμία περίπτωση. Και ας πήδηξε με το μικρόφωνο από τη σκηνή ο John Kevill για να “σερφάρει” και αυτός μέσα στον κόσμο. Μία μπάντα με τις παραστάσεις τους από περιοδείες με Overkill και Kreator, τέσσερα album και συμβόλαιο με τη Century Media, σίγουρα έχει αποκτήσει μία αξιοσέβαστη εμπειρία και το έβγαλε πάνω στη σκηνή, αφήνοντας ένα γεμάτο πια Gagarin με άριστες εντυπώσεις και αρκετούς να ευελπιστούν ότι η πορεία των πραγμάτων και οι περιστάσεις θα είναι τέτοιες ώστε την επόμενη φορά να τους δούμε σε ένα “δικό τους” βράδυ.
Είναι πολλά τα συγκροτήματα που έχω δει αρκετές φορές στην Ελλάδα ωστόσο για κάποιο πολύ περίεργο λόγο δεν είχε τύχει ποτέ να παρευρεθώ σε live των Iced Earth. Για αυτό, λοιπόν, ίσως ο ενθουσιασμός του να βλέπεις ένα συγκρότημα που λάτρεψες με όλη σου την καρδιά όταν κάποτε ανακάλυψες, να δίνει μια τεράστια μάχη με την αντικειμενικότητα που πρέπει να διατηρήσεις όταν θες να μεταφέρεις όσα είδες. Ένα κοινό παθιασμένο να τους δει, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο αλλά και ένα συγκρότημα που δεν ήταν σε καμία περίπτωση αχάριστο απέναντι σε αυτό το παθιασμένο κοινό. Και δεν εννοώ μόνο στην διάθεση που είχε ο John Schaffer και η παρέα του αλλά και στην απόδοση, που αποζημίωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτόν τον κόσμο. Ο mastermind του συγκροτήματος μας το είχε δηλώσει άλλωστε, ότι δίνουν το 100% ανεξαρτήτως του πόσες φορές έχουν δει ένα κοινό.
Η βραδιά ξεκίνησε με τις ζητωκραυγές να καλύπτουν την εισαγωγή του “Plagues Of Babylon” και το συγκρότημα να βγαίνει στη σκηνή. Το set των Iced Earth, όπως ήταν φυσικό, βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο νέο τους album κάτι το οποίο δεν χάλασε κανέναν αφού το “Plagues Of Babylon” έγινε δεκτό, τόσο στη χώρα μας όσο και έξω, με ενθουσιασμό. Η φωνή του Stu Block ακούγεται αρκετά χαμηλά αλλά στο “Dark Saga” ανέβηκε όσο έπρεπε για να διαπιστώσουμε ότι ο ίδιος είναι φοβερά άνετος με τα παλιά κομμάτια του συγκροτήματος και πετάει από πάνω του την στάμπα του “μίμου”, ατάκα φοβερά προσβλητική και μικροπρεπής.
Όσο η βραδιά κυλούσε, ένιωθες ότι οι Iced Earth έχουν ως συγκρότημα μία φοβερή άνεση με το κοινό που δεν μετατράπηκε ούτε λεπτό όμως σε αυτό που αποκαλούμε “διεκπεραίωση”. Το πάθος ήταν διάχυτο, τραγούδια σαν το “If I Could See You” – αφιερωμένο στον εκλιπόντα παππού του John Schaffer – έριχναν τις ταχύτητες όταν έπρεπε και οι παλιές αγαπημένες, όπως τα “Vengeance Is Mine”, “Burning Times” έφερναν τα επίπεδα του ενθουσιασμού εκεί που έπρεπε.
Highlight της βραδιάς, η όμορφη απόδοση του “A Question Of Heaven” που έκλεισε ιδανικά το κυρίως μέρος της εμφάνισης των Iced Earth ενώ έπαιξαν και το προσωπικό μου αγαπημένο από το νέο album, “Cthulhu”. Η επιστροφή στη σκηνή ήρθε με το “Dystopia”, οι αντιδράσεις στο οποίο, απέδειξαν ότι πολλοί από τους νεώτερους οπαδούς της μπάντας, την έμαθαν και με τις νεότερες κυκλοφορίες της και όχι μόνο από σκονισμένα CD και ξεχασμένες κασέτες στο μπαούλο κάποιου γνωστού ή μεγάλου αδερφού. Τα “Watching Over Me” και το επικό “Iced Earth” έδωσαν στη βραδιά το κλείσιμο που της άξιζε. Ένα όμορφο βράδυ, πολύς κόσμος και ένα συγκρότημα που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό ενώ όλα κύλησαν όπως έπρεπε.
*Στο σημείο αυτό, να πούμε ότι βρέθηκαν στη συναυλία, πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας – ίσως ο μεγαλύτερος αριθμός που έχω δει σε συναυλία κλειστού χώρου – με κινητικά προβλήματα, οι οποίοι κάθονταν δίπλα από το κάγκελο μπροστά στη σκηνή. Η άνετη παρακολούθηση της συναυλίας, δυστυχώς, προέκυψε περισσότερο από το σεβασμό του κόσμου παρά από την ικανότητα του χώρου να προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Και αναφέρομαι στον καθεαυτό χώρο και όχι στο προσωπικό του που κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να τους προσφέρει την δυνατότητα να δουν το live. Βλέπουμε πολλά πράγματα να βελτιώνονται στις συνθήκες διοργάνωσης καθώς το πρόγραμμα τηρήθηκε ευλαβικά, χρησιμοποιήθηκαν όλες οι έξοδοι για την άνετη αποχώρηση του κόσμου ενώ ένας εκ των χορηγών φρόντισε και για free drinks μετά το τέλος. Καλό θα είναι να δούμε λίγο και το δικαίωμα των συνανθρώπων μας με κινητικά προβλήματα, να παρακολουθούν με την άνεση που επιβάλλει η δυσκολία της κατάστασής τους μία συναυλία. Ίσως κάποιες διακεκριμένες θέσεις στον εξώστη, να διορθώσουν αρκετά την κατάσταση
Iced Earth Setlist:
Plagues of Babylon
Democide
Dark Saga
V
If I Could See You
Disciples of the Lie
Among the Living Dead
Burning Times
Red Baron/Blue Max
Blessed Are You
Vengeance Is Mine
Cthulhu
My Own Savior
The End?
A Question of Heaven
——–
Dystopia
Watching Over Me
Iced Earth